Leiden-sehn tut wohl, Leiden-machen noch wohler […] Ohne Grausamkeit kein Fest […] und auch in der Strafe ist so viel Festliches! Friedrich Nietzsche Ποτέ μου δεν μπόρεσα να νοήσω την ανιδιοτελή και γιομάτη αυτοθυσία αγάπη ενός ζώου που βρίσκει για πάντα μια θέση στην καρδιά ιδιαίτερα εκείνων που έχουν νιώσει την ψευτοφιλία των ανθρώπων. […]
Πεζογραφήματα
Απόστολος Μαϊκίδης | Βήχας
Ήθελε πιστεύω να συνοψίσει∙ να ξεχωρίσει κάποια περιστατικά, άλλα να τα πετάξει, να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά. Γι’ αυτό μιλούσε ακατάπαυστα, προβάροντας την αυτοβιογραφία του ξανά και ξανά: μια σύντομη εισαγωγή κι αμέσως καταιγισμός επεισοδίων από διάφορες φάσεις της ζωή του, παύσεις, ένας δήθεν συνειρμός πού και πού, ίσα ίσα να υπογραμμιστεί μια […]
Απόστολος Μαϊκίδης | Συμβατικοί όροι
Ο παρακολουθούμενος, Μέσος Λάζαρος του Ιωάννη, ετών 43, κάτοικος Αθηνών, Λογγίνου 116, στις 11.1.2020 ενεγράφη συνδρομητής στο πρόγραμμα «Globus Maximus» της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «Περιηγητικό Μέλλον Α.Ε.» και τον διακριτικό τίτλο «Ultra», εξασφαλίζοντας ταχύτητες διαδικτυακής σύνδεσης πολλαπλάσιες του συνήθους, με μόνη από πλευράς του συμβατική υποχρέωση την παραχώρηση στους εταιρικούς συνεργάτες του ψηφιακού […]
Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης | Το διαφθορείον
nam nunc lenonum et scortorum plus est fere, quam olim muscarum est cum caletur maxime Plautus, Truculentus Ωραίες μου κυρίες, θεωρείτε ότι η πολύωρη κι η εξαντλητική δουλειά με την τσάπα και το φτυάρι, η έλλειψη ανέσεων κι οι καθημερνές έγνοιες καταστέλλουν στους άντρες κάθε επιθυμία για τσιλημπουρδίσματα και τους στερούν την ευστροφία τού […]
Αργύρης Κόσκορος | Γένεσις
Πριν φτιάξεις το σύμπαν, κυοφορούσες. Είχες μέσα σου το θραύσμα ενός φεγγαριού, ένα μισοτελειωμένο ξημέρωμα, ένα σπίτι που δε σε χωρούσε, μια ρηχή θάλασσα και ένα λοφίσκο στο βάθος που λαχταρούσε να γίνει βουνόꞏ μετά τη γέννα, τα βρήκες λίγα. Όσο τα χρόνια τρέχανε, πάλευες να μπαλώσεις τα λάθη με νέα λάθη πιο εκκωφαντικά. Όταν […]
Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης | Ὁ Ἤφαιστος τῆς Ἀλχανίας
Ὁρισμένοι ἄνθρωποι εἶναι τόσο δέσμιοι τῶν προκαταλήψεών τους ποὺ ὄχι μόνον ἀδυνατοῦν ν’ ἀπαλλαχθοῦν ἀπὸ δαῦτες, ἀλλὰ θεωροῦν ὅτι ἔστω κι ἡ ἐλάχιστη ἀπόκλιση ἰσοδυναμεῖ μὲ ἀδυναμία ἐκ μέρους τους ἢ μὲ προδοσία ἀπέναντι στὴν ὅποια παράδοση τοὺς τάισε μ’ αὐτὲς τὶς προκαταλήψεις. Γιὰ παράδειγμα, δὲν λὲν νὰ καταλάβουν ὅτι τὸ ὑπηρετικὸ προσωπικὸ ἑνὸς σπιτιοῦ […]
Απόστολος Μαϊκίδης | Quid pro quo
«Δε νομίζεις ότι κάποτε πρέπει να περάσεις το μάθημα; Έχεις την εντύπωση ότι αισθάνομαι ωραία κάθε φορά που υποχρεώνομαι να σε κόβω;» ρώτησε ο Πιτένγκος τη Ντίνα, στριφογυρίζοντας στην πολυθρόνα του. «Κι εσείς, δε νομίζετε ότι πρέπει να με βοηθήσετε;» απάντησε με ερώτηση εκείνη, δίνοντάς του την πάσα που περίμενε. «Εγώ να σε βοηθήσω, αλλά […]
Αργύρης Κόσκορος | Ιστορία ενός χρονικού
Πριν ξεκινήσει ο Όμηρος να γράφει για τον Οδυσσέα, η Ιθάκη δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα ασήμαντο ψαροχώρι, ο ίδιος ο ήρωας ένας πανούργος τυχοδιώκτης, ο Πολύφημος ένας βοσκός που τον τυφλώσανε ενώ υπερασπιζόταν το κοπάδι του, η Καλυψώ μια πλούσια χήρα που τον ερωτεύτηκε, η Κίρκη μια κομπογιαννίτισσα εταίρα που προσπάθησε να τον […]
Απόστολος Μαϊκίδης | Κοντός με γυαλιά
Εκεί που περπατάω στη Δημοκρατίας, με σταματάει ένας κοντός με γυαλιά. Είναι γύρω στα σαράντα. Με κοιτάζει και χαμογελάει. Τον κοιτάζω κι εγώ. Δεν μιλάει. Προσπαθώ να θυμηθώ από πού τον ξέρω. «Πρωτοκκλήσι, κύριε Διοικητά, δεν με καταλάβατε;» μου λέει χτυπώντας με στον αγκώνα. «Αντωνίου!», λέω εγώ, χωρίς να μπορώ να κρύψω την έκπληξή μου. […]
Αργύρης Κόσκορος | Λήδα
«Να σου ζήσει»! της εύχονται όλοι, μα αυτή βιάζεται να το δει, να το κρατήσει στην αγκαλιά της. Είναι ευγενικοί, δεν είπαν λέξη για την εμφάνισή τουꞏ άλλωστε τα μωρά αλλάζουν, σε λίγες μέρες θα είναι αγνώριστο και ίσως τότε βρουν κάποια κοινά με τον πατέρα ή τη μάνα να σχολιάσουν. Υποψιάζονται πως κάτι κρύβεται […]