Πεζογραφήματα

  διανοιχθήσονται ὑμῶν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἔσεσθε ὡς θεοί, γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρόν Γένεσις 3:5    Νοτιοανατολικά τής νήσου Έλενας, πάν’ απ’ τη μακρύτερη παραλία της, σ’ έναν πλάτωμα απλωμένο σ’ όλο το μήκος της, η άκρη τού οποίου υψωνόταν περίπου δέκα μέτρα απ’ την αμμουδιά, ήταν χτισμένο το Λευκάρι, ένα ψαροχώρι με όχι παραπάνω […]

Eίχε ανάψει τσιγάρο και χάζευε το νεαρό ζευγάρι που καβγάδιζε στην απέναντι πολυκατοικία. Χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο Βασίλης. Ήθελε να τη δει επειγόντως. Εκείνη δίστασε. Όχι πάλι τα ίδια. Της είπε να μην ανησυχεί. Συναντήθηκαν μετά από λίγο στο άγαλμα του Παύλου Μελά. Της ζήτησε χρήματα. Δύο χιλιάρικα. Εκείνη απόρησε. Της είπε ότι ήταν […]

Σε μια αίθουσα κρύα, γεμάτη γυαλί, χρυσό και καθωσπρεπισμό, τοποθετήθηκαν τα ξόανα, ξυλόγλυπτα αγάλματα αιώνες χωμένα στα έγκατα της γης, να εκτεθούν, να δοξαστούν ˙ μουντά, γεμάτα λάσπη, βρωμιά, χωρίς το πρέπον κάλλος όπως θα άρμοζε στο κύρος, στην ιστορία τους˙ φτιάχτηκαν για την περίσταση, κοσμική, κοσμογονική, κάλπικη, καθαρίστηκαν, βάφτηκαν, ντύθηκαν με πέπλα, μάσκα, μασκαράτα, […]

 (Ευεργετικός ο σημερινός του περίπατος. Ήδη, αισθάνεται καλύτερα μετά τη χθεσινοβραδυνή του αδιαθεσία. Βηματίζει σταθερά στις αλέες του πάρκου, με τη βοήθεια ενός ξύλινου μπαστουνιού. Το χωμάτινο μονοπάτι μόλις έχει στεγνώσει απ’ τις βροχές των προηγούμενων ημερών. Δεξιά κι αριστερά του δρόμου, η παιδική χαρά, το γκαζόν, το γήπεδο, παραμένουν λασπωμένα. Λίγα παιδιά παίζουν στον […]

Αφήστε με να συστηθώ στα γρήγορα, γιατί θα πρέπει να έχω τελειώσει την ιστορία μου σε πέντε σελίδες το πολύ. Έτσι με πρόσταξαν. Σε άλλους ίσως φαίνονταν πολλές, εμένα μου μοιάζει απίθανο να προλάβω. Έτσι ήμουν από παιδί, της τελευταίας στιγμής, της απιθανότητας, και στο τέλος τα κατάφερνα – με πληγές στα γόνατα, με γουργούρισμα […]

«Αυτά να είναι τα προβλήματα!» Έτσι διέκοψε τη διάρκειας μερικών δευτερολέπτων, συνοδευόμενη από εξονυχιστική εποπτεία του αμαξώματος, σιωπή του ο μάστορας, διαβεβαιώνοντας τον Πέτρο ότι το αυτοκίνητο θα ήταν έτοιμο σε μια ώρα το πολύ και το πίσω αριστερό φτερό θα έδειχνε και πάλι ολοκαίνουργιο, λευκό αλπικό, χάρη σε μια πρωτοποριακή τεχνική τοπικής βαφής. Ο […]

Το μικρό αγόρι άνοιξε την πόρτα του άδειου αυτοκινήτου, στον έρημο χωματόδρομο καταμεσής στο δάσος, άπλωσε το πόδι του και σιγά-σιγά, προσέχοντας να μη γλιστρήσει απότομα κάτω, ακούμπησε με την άκρη του ποδιού του το έδαφος και άφησε το βάρος του να πέσει αλλά κόντεψε να χάσει την ισορροπία του και να σωριαστεί κάτω. Τελικά, […]

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ Η ρόμπα  Μέσ’ στ’ άγρια μεσάνυχτα! Ποιος διάολος είναι νυχτιάτικα; Και επιμένει· δέκα φορές χτύπησε το τηλέφωνο, το ’κλεισε και ξαναχτυπάει αμέσως μετά. -Γύρισες; Πήρα πριν λίγο και στο γραφείο και δεν σε βρήκα…’ Πέρασαν κάμποσα δευτερόλεπτα ώσπου να καταλάβω ακριβώς τι άκουγα. Δεν είναι δυνατόν… -Ποιο γραφείο Νίκο μου· νυχτιάτικα;  -Τι…’ Ένας […]

Η αναγνώριση του διδακτορικού τίτλου του Ανδρέα Καρτάνη στη θεολογία ως συναφούς με το εργασιακό του αντικείμενο στην Υποδιεύθυνση Περιβάλλοντος του Δήμου Χρυσοκάστρου γέμισε ικανοποίηση τόσο τον ίδιο όσο και την οικογένειά του. Στην τεραστίων διαστάσεων −και για πολλούς απροσδόκητη− αυτή επιτυχία συνετέλεσε οπωσδήποτε και η λαμπρή του ιδέα να τιτλοφορήσει τη διατριβή του «Ο […]

Του έδωσε απλόχερα ένα μέρος απ’ την κνήμη. Ευτυχώς κρατούσε τον δίσκο με τα υπόλοιπα οστά. Τα νεύρα του προσώπου δέχτηκαν ένα κρύο αέρα και τα δάχτυλα μαζί με τα νύχια άσπριζαν από την πίεση. Κρατούσαν τον δίσκο αρκετά σφιχτά κάθε φορά που έπεφτε μέσα ένα οστό. Η πτώση του οστού στο μέταλλο παρήγαγε ένα […]