Πεζογραφήματα

Ευτυχώς τους είδε από μακριά. Έτρεχαν πάνω κάτω στην Εθνική οδό, γύρω από το πλαγιασμένο φορτηγό.  Πολλά αυτοκίνητα ήταν παρκαρισμένα και στα δύο ρεύματα και άνθρωποι πηγαινοέρχονταν κάνοντας σήματα με το χέρι να σταματήσουν τους διερχόμενους. Έκοψε ταχύτητα. Πλησιάζοντας άρχισε να ξεχωρίζει χαρακτηριστικά και εκφράσεις. Αλλά και κάτι άλλο. Ζώα έτρεχαν. Γουρούνια και γουρουνάκια.  Άλλα […]

Μεγαλώσαμε ρε φίλε πια… Θυμάσαι τα πυκνά συρματοπλέγματα; Τα αγωνιώδη λαχανιάσματα διωγμών. Την μυρωδιά στις ταράτσες από τα απλωμένα ρούχα; Την πλατεία με τις κούνιες όταν έβρεχε; Τον Οικτίρμονα και Ελεήμονα Κύριο; Είναι πάντα υγρή αυτή η πλατεία. Ακόμη και όταν δεν έχει βρέξει ξεφεύγει το νερό από το παλιό σιντριβάνι και με τα βήματα […]

Κάποιοι, με καλή ίσως πρόθεση αλλά χωρίς να τον ρωτήσουν, χάραξαν στο σοβά του μισογκρεμισμένου τοίχου πίσω από την περίφραξη του Αρχαίου Θεάτρου, το πρόσωπό του να κοιτά στοχαστικά, απέναντι απ’ τον στενό πεζόδρομο, τους θαμώνες της “Κλίμακος” καθώς πίνουν τον πρωινό τους φρέντο ή το βραδινό μοχίτο. Είναι όμως τέτοιο το ρεπερτόριο του καφέ-μπαρ […]

Σε αυτό το τεύχος του περιοδικού μας κάνουμε ένα μικρό αφιέρωμα στον συγγραφέα Κώστα Σταματίου, έναν αξιόλογο εκπρόσωπο της μικρής φόρμας που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει το μεγαλόπνοο σχέδιό του. Ως έναν φόρο τιμής δημοσιεύουμε τις τελευταίες σελίδες από το ημερολόγιό του, αυτούσιες όπως βρέθηκαν στην δεξιά τσέπη του παντελονιού του, στον τόπο που άφησε […]

Πλησίαζαν Χριστούγεννα. Για την ακρίβεια ήταν 19 Δεκεμβρίου. Τέτοια εποχή πέρυσι είχαν βγει πρώτο ραντεβού. Ευτυχώς χώρισαν αρχές Δεκέμβρη. Μην γιορτάζουν επέτειο γνωριμίας και χωρισμού την ίδια μέρα, μην παρατάσσονται οι αρνητικές αναμνήσεις με τις θετικές τόσο ξεκάθαρα. Είχε κατέβει στο κέντρο της πόλης  για τα χριστουγεννιάτικα δώρα που θα αγόραζε για την οικογένειά της. […]

Ένα ανοιξιάτικο βράδυ δυο τραίνα έπιασαν φωτιά κι έγιναν στάχτη. Οι μηχανές διαλύθηκαν, χίλια κομμάτια κύλησαν βαθιά μέχρι το δάσος. Πολλοί πέθαναν. Πιο πολλοί τραυματίστηκαν. Κάποιοι έσωσαν όσους μπόρεσαν, ενώ τα τηλέφωνα χτυπούσαν. Οι γονείς έκλαιγαν. Οι φίλοι έκλαιγαν. Οι διασώστες έψαχναν. Οι πολίτες έδιναν αίμα, οι πολιτικοί παράσταση και τα κανάλια μοίραζαν άφεση ή […]

Σήμερα μαζευτήκαμε εδώ για να αποχαιρετίσουμε τον αγαπημένο μας φίλο, αδερφό και συναθλητή Μάνο. Ο ξαφνικός θάνατός του μας συγκλόνισε όλους και δημιούργησε ένα τεράστιο κενό στον αθλητισμό της χώρας. Με μεγάλη συγκίνηση και έντονη την αίσθηση του καθήκοντος ανέλαβα το δύσκολο αυτό έργo, να μιλήσω για τη ζωή και τη δράση του. Ο Μάνος […]

 Την νύχτα που ο Κωνσταντής ετοιμαζόταν να πυρπολήσει την καπιτάνα*του Καρ-αλή έξω από το λιμάνι της Χίου, είχε μια αναπάντεχη συνάντηση. Αν και δεν είχε φεγγάρι, πράγμα βολικό, αν και πηχτό σκοτάδι έκρυβε τη θάλασσα, κάποιος τον πήρε είδηση. Και παρά λίγο όλα να τιναχτούν στον αέρα. Όλα, εκτός από την καπιτάνα.  Το κατάστρωμα του […]

Το ραντεβού με τη μεσίτρια, τη Μουζέλου, ήταν για τις  δώδεκα το μεσημέρι. Θα ερχόταν και η φίλη της η Σοφία, η δικηγόρος, να κάνει μερικές ερωτήσεις για τους τίτλους. Κι εκείνης της είχε φανεί ότι το διαμέρισμα ήταν παράλογα φτηνό. Ρετιρέ, στο πιο ακριβό σημείο του Κέντρου, σε μικρό ήσυχο πεζόδρομο, γεμάτο μαγαζιά στιλάτων […]

Ούτε ξέρω πώς βρέθηκα στην Αγία Παρασκευή. Ούτε ήμουν σίγουρη ότι βρισκόμουν εκεί—μόλις τώρα το ανακάλυψα, όταν σταμάτησα για τσιγάρα κι άκουσα μια φωνή από μεγάφωνο να ουρλιάζει τις ευχές του δημάρχου, του αντιδημάρχου και των ανθυποαντιδημάρχων: καλά Χριστούγεννα, καλή χρονιά, καλά κρασιά, καλά στέφανα—και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. «Αγία Παρασκευή είναι εδώ;» […]