Νέοι δημιουργοί

[Εξεγερμένες λέξεις] Απόψε οι λέξεις βάφτηκαν με τα χρώματα του πολέμου, έστησαν οδοφράγματα στις λεωφόρους της σιωπής και ορκίστηκαν εκδίκηση Απόψε οι λέξεις ζώστηκαν τα άρματα των ηττημένων για να χαλάσουν τον ύπνο όσων βιάστηκαν να μιλήσουν για το τέλος της ιστορίας Απόψε οι λέξεις αρνήθηκαν να υπηρετήσουν το ψέμα και οι τηλεοράσεις έμειναν βουβές […]

Ανερμάτιστες πολιτικές σε αδήριτους καιρούς με αντεγκλήσεις εικονικές και ανούσιες ύβρεις εκατέρωθεν Δεν αντέχεται τόση βεβηλότητα ακόμη κι οι πέτρες φωνάζουν μπουχτισμένες από ανήλεους κυνισμούς η λύπη ουρλιάζει για ανόσια γεύματα Η ασάφεια πυκνή πάχνη στον αέρα στροβιλίζεται στην φαινομενολογία του γίγνεσθαι παράθυρα ανοιχτά οι τηλεοράσεις το θέατρο του παραλόγου με θύματα μα δίχως θύτες […]

Τα μεσημέρια του Αυγούστου οι ληθοποιοί στήνουν γλέντια στις ταφόπλακες, καθαρίζοντας τα γένια τους με δάκρυα (κλεμμένα). Και μαυσωλεία χτίζουν να τιμήσουν τους λαμπερούς συνεχιστές του χρόνου. Ω, πλούσια χοροεσπερίδα απλώνεται στον κίτρινο ουρανό, δίχως να λείπουν απ’ τις ορχήστρες    οι συντηρητές της αλαλίας. Και σύμμαχοί στο πανηγύρι: οι λεξιπλόκοι, να γεννοβολούν – συνεχώς […]

Στην κοιλάδα του Ιωσαφάτ Δίψασα και είπα να πιω νερό Περιτριγυρισμένος από βουνά και βράχους Διέκρινα μυριάδες αββάδες να κρατούν θυμιατό Καθώς ξεπρόβαλλαν από το ταπεινό τους ενδιαίτημα   Μοσχοβολιές από λιβάνι αναδιπλώνονταν Από άσημοσκάλιστα θυμιατά στα χέρια σεβάσμιων γερόντων Βαθεία κατάνυξη και δέος, τάμα αιώνιο υπόκλιση ταπεινή στους Σαββαϊτες Πατέρες Κοντοστεκούμενοι στο κατώφλι του […]

Τώρα πια που δεν μπορείς να ζωγραφίσεις, παρά μόνο να ζηλέψεις το μικρό παιδί που ανακατεύει τις γραμμές και τα χρώματα, γράψε! Τα λουλούδια είναι για σένα οι λέξεις, τα ουράνια τόξα οι προτάσεις και το κείμενο ο ουρανός με τα σύννεφα. Πολλά ή λίγα, φορτωμένα με βροχή ή όχι, πόσο σημασία έχει;   Μιχάλης […]

Ράγισα πολλές φορές, και τώρα πια έχω σπάσει. Έχω διαλυθεί σε μικρά, τόσο δα κομματάκια, που προσπαθούν να επιστρέψουν “σπίτι”. Μα είναι αδύνατον να κολλήσουν έτσι απλά, δίχως μια σφιχτή αγκαλιά που θα τα φέρει κοντά, χωρίς ένα χάδι που θα τα αγγίξει, ή ένα “σ’ αγαπώ” που θα τους δείξει το δρόμο. Κι όσο […]

[Eκμετάλλευση] Σε χρησιμοποιώ Κάνω χρήση σου Για να γράφω.. Δεν πήρα άδεια Άκουσα την ανάγκη μου Σε χρησιμοποιώ Ακόμη κι αν δεν υπήρχες Εγώ θα σε επινοούσα Για να μπορώ να γράφω [Eρωτήματα] Γιατί γράφω; Από ανάγκη; Από ματαιοδοξία; Από απελπισία; Από θλίψη; Από συνείδηση της θνητότητας.   [Καθημερινές, μικρές αυτοκτονίες] Τον Νοέμβρη αποφάσισα Μια […]

[Προτιμήσεις]   Αγαπώ τους απελπισμένους ανθρώπους Τους πολύ τσαλακωμένους, αυτούς με τα σπασμένα Μυαλά και τα σπασμένα συναισθήματα Αγαπώ το τρυφερό βλέμμα των θλιμμένων Το σπάσιμο στη άκρη των χειλιών όσων απογοητεύτηκαν Αγαπώ τους απελπισμένους ανθρώπους Γιατί ξέρουν πως η απελπισία Μπορεί να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο Αν δε σε διαλύσει εντελώς ή σε τρελάνει […]

« Και είπαν·  Μη Μωυσή μόνω ελάλησεν Κύριος; Ουχί και εν ημίν ελάλησε;»     Η Άννα τηλεγραφούσε επισταμένως· της αύριον θα κοιμηθεί, να την γλυκοφιλήσω,   φάνηκε μια ακτίνα του φωτός· και φώτισε του μάρμαρου λευκότητα, λευκότητα του τάφου   έπεσε από ψηλά χωρίς πολλά πετάγματα μόνο με τον Κανόνα·   τίναξα τη σκόνη […]

[Άγριο Τοπίο]   Μια σακούλα σκουπίδια, αξίζει περισσότερο από δέκα ζωές, μετρημένες στα δάχτυλα κι ας πιάσανε στο τέλος χιλιάδες. Σπασμωδικές κινήσεις σε ένα τοπίο εκφυλισμού και σήψης. Δε νοιάστηκε καημένε ποτέ, ποιος τελικά θα ζήσει. Κέρασμα θανάτου που έρχεται με πολλούς τρόπους. Σύγχρονα καμίνια που τρέφονται με σάρκες ανθρώπινες. Ναζιστικές θηριωδίες σε αργό τέμπο, […]