Νέοι δημιουργοί

Ανάκατες οι σκέψεις, κουβάρια μπλεγμένα συνονθυλεύματα εικασιών και παραπομπών  σε λόγια ειπωμένα, μια συμπαγή μάζα με ψηλές και δασείες στο μπλέντερ της μυθοπλασίας ομογενοποιούνται Η βιαστική τελεία στον οίστρο της παράνοιας τρέχει να σταματήσει τα ερωτηματικά νοσηρά αποκυήματα του νου σε σκοτεινή μέγγενη προϊόντα εκκόλαψης υπέρμετρου ναρκισσισμού  ατέρμονης πορείας του ατόμου προς την πτώση   […]

Ήμασταν νέοι, στις στοές κατεβήκαμε. Τα μονοπάτια έσβησαν πίσω μας. Και μπροστά μας οι βράχοι έκρυβαν φόβους και κραυγές. Τα δέντρα έχασαν τον δρόμο τους και μας συντρόφευαν, συνοδοιπόροι μας έγιναν στην καταβασία. Οστά σκονισμένα βγήκαν απ’ τους  τάφους να σταματήσουν την πορεία . Μα, οι νεκροί δεν έχουν πια λόγο στη μνήμη. Ορφάνεψαν τα […]

Στα μητρώα γράφτηκαν πολλοί για να πάρουν μερτικό απ’ την αθανασία. Κι αφού τους δώσανε αριθμούς για αναγνώριση (και σωτηρία) στα απολυμαντήρια τους χώσανε, για να βγάλουνε απ’ τα σωθικά τους : ιδέες κι όνειρα . Και  αφού απόμειναν φτωχοί από τρυφερότητα, ετοιμαστήκανε (επιτέλους) στην ερίτιμη αθανασία να τρυπώσουνε, μήπως οι σάρκες τους και τα […]

Κεφάλια σημαδιών οι Εβραίοι, σε μέγγενη οι τένοντες Αλύγιστοι, να θυμίζουν υποταγή και υποδούλωση Σε επίγειους εξουσιαστές που δεν γνωρίζουν καλοσύνη Είναι από μαγιά σαν αυτή που οι άγιοι ζυμώνονται Στην άλλη ζωή γνώριζες καλά ότι οι Ναζί δεν έχουν εξουσία Επέλεξες την ίδια μοίρα με αυτούς που έπεσαν σε μέρες οργισμένες Σταλμένος στο Άουσβιτς, […]

[Ραγισμένη καρδιά] Λησμόνησες πια τις χαρές τις ζωής, τους έρωτες, τα παιχνίδια και τα χάδια, θαρρείς πως έκλεισε αυτός ο κύκλος, κι όμως είσαι τόσο νέα ακόμη, σαν δροσερό αεράκι φθινοπωρινής αυγής, καταδικασμένο να μην ανταμώσει το λίβα της δικής μου καρδιάς. Δεν τελείωσε τίποτα, είναι πολύ νωρίς για να το ισχυριστείς. Ο δρόμος έφτασε […]

Μου αρέσει να συζητάω με τους φίλους μου για βιβλία. Καθόμαστε κάποια απογεύματα αναπαυτικά στους καναπέδες γύρω από ένα χαμηλό τραπεζάκι, με τους καφέδες μας, το νεράκι μας, το γλυκό του κουταλιού μας, τη μουσικούλα μας και αναλύουμε αυτά που διαβάζουμε και αυτά που διαβάσαμε. Τα δικά μου είναι πολλά. Και είναι όλα μικρά, λίγες […]

Ο ποιητής μένει δίχως ηχώ. Μέσα του σβήνουν οι φωνές της γνώσης. Και στους  δρόμους των αναζητήσεων τα ηχεία τού λόγου βουβαίνονται. Οι ιαχές των Φιλισταίων ακούγονται δυνατότερες στην  ιστορία. Ω, η δύναμη τού ποιητή χάνεται, βλέποντας τό αναπόφευκτο να ‘ρχεται πάνω σε εικόνες τού τυχαίου. Η τυχαιότητα αγκαλιάζει τα πλήθη (ολοκληρωτικά). Και οι προγραφές […]

    Μυρίζει χειμώνας. Το ζεστό τσάι αχνίζει στην κούπα που αγόρασε ο Πέτρος, από κάποιο κινέζικο μαγαζάκι στο Χόνγκ Κόνγκ. Μου ΄φερε και ένα ροζουλί φουλάρι από το προηγούμενο ταξίδι του. Τον περιμένω να ‘ρθει. Μου τηλεφώνησε ότι έχασε τη βίζα του και να μην ανησυχώ. Η ώρα τρεις τα μεσάνυχτα. Οι δείκτες του ρολογιού […]

Μετρώ τα λεπτά… Πάντα με ένα ρολόϊ  Ο χρόνος για μένα κυλάει αργά Άλλες φορές πάλι κυλά πιο γρήγορα  αέναη πάλη με το σήμερα Ατέλειωτος ο χρόνος μην πάει κάτι στραβά η ακρίβεια κοστίζει Κοστίζει ζωές παγιδευμένες στο δευτερόλεπτο, στο λεπτό σε κείνο το αδιάφορο για τους άλλους κλάσμα Η ζωή ενός διαβητικού μοιάζει με κείνη […]

Τα δειλινά, τα σπαράγματα του πόνου γυροφέρνουν τους ανοιχτούς τάφους. Και στα μαυσωλεία των ιδεών ανεβαίνουν για να δώσουν κύρος στις πεθαμένες προσδοκίες. Ύστερα περνούν τα χαμηλά παράθυρα, σπέρνοντας σκοτωμένα όνειρα στα κρεβάτια των φτωχών. Κι όταν καταφθάνουν τα βαθιά μεσάνυχτα, μαύρο χρώμα αφήνουν στο χώμα της μέρας. Υπόμνηση ότι : το σκοτάδι κι ο […]