Προχωρώ Μπροστά και Ακάθεκτα Μια Αέναη πορεία Αυτονομίας Τελικός Προορισμός ο στόχος «Καταξίωση». Ακόμη κι όταν Κουράζομαι να περπατώ Επαναλαμβάνω στον εαυτό μου Την σημασία Επίτευξης του Στόχου. Συνεχίζω να Επαναλαμβάνω Μια Ζωή το ίδιο σενάριο Λέγοντας τα ίδια λόγια: «Δίχως να Ζω μα μόνο να Επαναλαμβάνω» Η Σοφία Κιόρογλου είναι μεταφράστρια και κειμενογράφος. Έχει εκδόσει δύο ποιητικές συλλογές σε μορφή e-book και ένα εγχειρίδιο […]
Νέοι δημιουργοί
Θέτιδα Θαλασσινάκη | Ηχώ
Δραπετεύω από καμινάδες και ανατέλλω τις νύχτες παρέα με τ’ αστέρια. Την ανατολή αποκοιμιέμαι σε νυσταγμένες αγκαλιές και κουρασμένες ψυχές. Ονειρεύομαι ξύπνιος χωρίς ν’ απολογούμαι… και σα γελάω, με ξεκούρδιστη ζωγραφιά μοιάζω, μα δε με νοιάζει! Γεννάω στο αύριο το τώρα και στη γη της φωτιάς τον άνεμο σκορπώ, και το ταΐζω. Και σα χορταίνει […]
Φανή Καλαμπόκη | Καθαριότητα
Η μέρα μου είναι το καθάρισμα των υπολοίπων της προηγούμενης μέρας. Η ζωή μου είναι το συμμάζεμα των ξεχασμένων του χτες. Πιο γρήγορα τα πράγματα από ‘μένα συνήθως μένω, όχι πολύ, μια μέρα ίσως, πίσω. Το γεύμα της μέρας ολοκληρώνεται πολύ μετά τη χώνεψη, την επόμενη το πρωί, με το πλύσιμο των πιάτων. Ο βραδινός […]
Χριστόφορος Τριάντης | Aφορισμός
Το ποίημα είναι ένας αφορισμός, μια απέχθεια προς τη γενίκευση, λόγω ραθυμίας του δημιουργού. Η ολότητα συγκροτείται απ’ τα άγλωσσα μανιφέστα σοφών και λογάδων, τις πράξεις θνητών κι αθανάτων και το μίσος για τις ψευδαισθήσεις. Ο Χριστόφορος Τριάντης υπηρετεί στη δημόσια εκπαίδευση από το 1998. Αρθρογραφεί στον τοπικό τύπο των Τρικάλων και στην ιστοσελίδα […]
Ανδρέας Δαβουρλής | Πενθώ
Πενθώ για τις χαμένες άνοιξες του κόσμου, για τα αγχωμένα του βράδια τα ανέραστα, τα ανυπόμονα πρωινά του… για τους φλογερούς ανεκπλήρωτους έρωτες, τις άδειες από έρωτα αγκαλιές… για τις μεγάλες θάλασσες που δεν ταξιδεύτηκαν, για τους δρόμους των μεγαλουπόλεων που δεν περπατήθηκαν! Πενθώ για τα μαγικά ηλιοβασιλέματα που δεν γεύτηκαν τα μάτια, για τα […]
Σοφία Κιόρογλου | Πενθεί η Ραΐθ τους Αββάδες
Ατέλειωτη έρημος χαϊδεύει τη θάλασσα μα η Ραχήλ ουρλιάζει. Γιατί κλαίς Έλ Τορ; Πενθεί η Ραΐθ τους Αββάδες της κι οι Βλέμυες καυχώνται Χτυπάνε σήμαντρα αόρατοι ασκητές Ραΐθ, ποτίστηκε το χώμα με αίμα αγίων Ω βιβλική Ελίμ το πνεύμα του Θεού σου ανασαιμιά γλυκιά Ω γη των φρούτων θεοδώρητη στάση αγκυροβόλι του Σινά. Το […]
Σταυρούλα Ηλία | Στον Γ.
Είσαι ποίημα σε αυστηρά έμμετρο ρυθμό Κοστουμαρισμένες ομοιοκαταληξίες Γραβατωμένες στροφές και στεγνή ισοσυλλαβία. Ούτε ένας διασκελισμός. Οι λέξεις σου φοράνε γυαλιά πρεσβυωπίας Κι η μορφή σου παγωμένο άγαλμα Στη χιονισμένη πλατεία. Ποίημα σε αυστηρά έμμετρο στίχο… Με βασανίζεις και βασανίζεσαι κι εσύ Κι ο χρόνος μετρά αντίστροφα Κι εγώ περιμένω τη μεταμόρφωσή σου Σε ποίημα […]
Χρήστος Αθανασίου | Μάριον της ψυχής και της φαντασίας
Η Μάριον ήταν η νεότερη και ωραιότερη του διαμερίσματος των γυναικών. Η Μάριον ήταν η ωραιότερη ανάμεσα σ’ όλες τις γυναίκες της πόλης. Η πιο ωραία που ο νους του ανθρώπου μπορεί να φανταστεί. Ασύλληπτη δια γυμνού οφθαλμού στα μάτια των άλλων. Γυναίκα που ρίχνει στην ψυχή την ταραχή. Τελείως διαφορετική γύρω απ’ το λαιμό […]
Χριστόφορος Τριάντης | Καταμέτρηση
Δεν ταιριάζει η εποχή στον ποιητή. Ασύμφωνες λέξεις φυτρώνουν στις ρίμες (επαναληπτικά) και το μέλλον στήνει δικαστήρια για καταδίκες. Συναλλαγές κι επιθυμίες επικάθονται (πανηγυρικά) στους ταριχευμένους οφθαλμούς, μέχρι να χαθούν στη σιωπή. Οι ώρες αραδιάζουν λογαριασμούς και νεκρούς (καθημερινά). Η καταμέτρηση αφορά και αποτυχημένες συνευρέσεις. Κι όλα σκεπάζονται από ύβρεις και συναισθηματολογίες, δίχως ντροπή. […]
Χρήστος Αθανασίου | Ζει ανάμεσά μας
Ποτέ δεν είχα κοιτάξει το πρόσωπό που κρύφτηκε σαν μάσκα αρχαίας τραγωδίας από τόσο κοντά. Είναι πρόσωπο γέννημα της δικής του διάνοιας σε εσωτερικούς ρόλους και διαδρόμους μέχρι να κλείσει τα μάτια του και να γίνει μνήμη στα χαώδη ημερολόγια και σημειωματάρια της εποχής. Πρόσωπο συναισθηματικά κλεισμένο στο πιο αβάσταχτο φορτίο του «εγώ», που παραπλανά […]