Νέοι δημιουργοί

Στο βάθος αχνοφαίνονται οι χτύποι της. Κύματα ελπίδας να γαντζώνονται απ’ της θάλασσας τα στήθια αναζητούν το νόημα της ύπαρξής τους. Κυματισμοί της καρδιάς που ξετυλίγουν αναμνήσεις. Ανέγγιχτη στο σκοτεινό βυθό αγκαλιάζει τις σκόρπιες πέτρες. Κυματισμοί, βαθιές σκέψεις με μοναδικό καταφύγιο το όραμα. Χτύποι καρδιάς αλμυρές σταγόνες σφηνωμένες στο χώμα.   Ο  Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε […]

Ημέρα πρώτη Το σπίτι μου δεν έχει πόρτες ούτε παράθυρα· ως εκ τούτου, δεν έχει μέρα ούτε νύχτα. Είναι ένα στενό και υγρό εργαστήριο με άγραφο καμβά το σκοτάδι. Το σπίτι μου είναι μαλακό και δίχως έπιπλα· παχύρρευστα υγρά και βλέννες σκεπάζουν τους τοίχους, μυρίζει ιώδιο, αμμωνία και αποσύνθεση. Με ταΐζει απ’ έξω μισολειωμένα θαλασσινά, […]

Προσέχουμε της θάλασσας το αντιφέγγισμα καθώς το φεγγάρι χαμηλώνει. Στιγμές ελευθερίας, μπροστά τους να χάνονται όλα τα πλούτη του εφήμερου κόσμου μας. Νιώθω το αεράκι της ζωής να μας διαπερνά, πνοές που αγκιστρώθηκαν στα μέρη της καρδιάς. Χέρια που μοίρασαν ψωμί στους πεινασμένους, χέρια χαραγμένα με πόνους και ελπίδες χούφτες γεμάτες με ζωή για της […]

  Μανιασμένα κύματα χτυπάνε στις εσοχές της συνείδησης μου   διαβρώνουν το βράχο της σκέψης μου   τον ρίχνουν μέσα στο πέλαγος τον οδηγούν αλλού   μακριά από τα ύποπτα βλέμματα των σειρήνων.   Κόσμος γεμάτος αναστάτωση ανέξοδη κι εφήμερη   γεμάτος άγχος για καταξίωση υλική   που διαρκεί ελάχιστα μέσα στους αιώνες.   Ύλη […]

Ερήμωσε πια η Εδέμ. Το δέντρο της αλήθειας πρόδωσε το μυστικό. Ριζωμένο στη μετάνοια αναρριχήθηκε στην προσευχή. Τα κεντημένα άνθη έγιναν πουλιά. Τα φύλλα αγκάθινα στεφάνια. Οι καρποί αγχόνες ενοχής. Τις μέρες κατάρτι επιπλέει στην αιωνιότητα. Τις νύχτες εφιάλτης τιμωρός του ονείρου. Και κάθε άνοιξη σταυρός μετρά ένα ένα τα καρφιά της συγχώρεσης.   Η […]

Ευχές θρυμματισμένες για το νέο που έρχεται, ευχές τραγούδια , που αγκαλιάζουν με ελπίδα τις καρδιές μας. Λόγια χωρίς πράξεις ομολογούν χωρίς να το θέλουν τη συνέχεια του μαρτυρίου… Επιβεβαιώνουν την ασταθή διέλευση μας μέσα στα μονότονα ευχολόγια των γιορτινών αλλά ανήσυχων ημερών μας. Λόγια κενά που απλώς σε καταξιώνουν λέγοντάς τα στις ευυπόληπτες κοινωνίες, […]

Χωρίς δεύτερη σκέψη αφέθηκα στης στιγμής την παραίσθηση στα ανοιχτά κτίρια όπου κατοικεί μόνος ο χρόνος… Αν θυμάμαι καλά στάθηκα για λίγο κάτω από αυτά και προσευχήθηκα για την αναγέννηση όλων των παλιών οραμάτων Στάχτη να κουκουλώνει τις καρδιές μας κι εμείς θα αναστηθούμε… Μια σταγόνα φωτός σε κάποια μακρινή ηλιούπολη πέρα απ’ το όνειρο […]

Μερεύοντας τα λόγια τα άγρια, χαϊδεύοντας τις ρωγμές στα χαμόγελα που χάθηκαν, πληγές μέσα στη νύχτα που απλά έχουν ματώσει. Ψυχικές διαδρομές που αυτοακυρώνονται βλέποντας το φάντασμα της σάρκας στον καθρέφτη της αλήθειας. Δρόμοι ζωής εκεί όπου οι θαμώνες του φεγγαριού νοσταλγούν τις θύμισες των χρόνων. Διαδρομές ψυχής που ξετυλίγονται καθώς η ακινησία απλώνεται στην […]

Κύματα συναισθημάτων που κατακλύζουν τα πέλαγα. Το αόρατο νήμα απλώνεται και ανεμίζει το κάθετί που τη ζωή μας έλαχε να καθορίζει. Προσπαθώ να ενώσω τις στιγμές, αυτές που ήρθαν κι αυτές που φύγαν. Όλα κρέμονται και ζωντανεύουν στο αόρατο νήμα της ζωής. Άργησες και γω ακόμα περιμένω οι φάροι κλείσαν και γω ακόμα θα προσμένω […]