Νέοι δημιουργοί

Ενοχές που σκαρφαλώνουν στην ψυχή, κομμάτια από σκιές παλιές που στροβιλίζονται στα μονοπάτια της καρδιάς. Συναισθήματα βασανισμένα στο πέρασμα της ζωής να πάλλονται ακούραστα και ένοχα να απαρνιούνται τις στιγμές που πέρασαν. Ενοχές γι’ αυτό που έφεραν τα λόγια και οι πράξεις, προσδοκίες που πετάχτηκαν στα κύματα του χρόνου. Καρδιές που λιποτάχτησαν και ξεστράτισαν αντικρίζοντας […]

Κρατώ τον κόσμο μου μέσα στα κουρασμένα χέρια μου. Τυλίγω τις μέρες γύρω απ’ τ’ άγγιγμά σου. Στο γκρεμό, εκεί που οι νιφάδες του χιονιού θα σβήσουν, αποχωρίζομαι τα χείλη σου. Ανυπομονώ να δω τα δάκρυα χαράς πάνω στα τριαντάφυλλα που ανθίζουν ,βλέποντάς σε. Οπτασία, μια νύχτα καλοκαιρινή πλεγμένη στα κύματα μιας θάλασσας όλο υποσχέσεις. […]

Πολύ καιρό έχω να μυρίσω λευκά άνθη έχω πολύ καιρό να νιώσω την οσμή της ύπαρξης ανεπανάληπτων στιγμών ζωής, κι αυτό γιατί καθημερινά ιδροκοπώ προσφέροντας τον κόσμο μου στους σύγχρονους άρχοντες των συναισθημάτων μας. Χωρίς ντροπή επιδιώκουν τα πάντα κατακρεουργώντας της επιθυμίες μιας ζωής. Γιορτές εφήμερες με τρόπαιο τον πόνο, γιορτές με έπαθλο το βιος […]

Επιθυμίες που σαλεύουν, άπληστες σκέψεις κατακλύζουν την σάρκα και το νου έρπουν, και συγχέονται, ψιθυρίζουν στ’ αφτί κάποιο ερεθιστικό μυστικό τους, ισορροπούν σε μια χούφτα ήλιο. Ένας ίσκιος απρόσκλητος τρυπώνει στα μισογκρεμισμένα τοπία κι αφήνει τη βροχή να πέσει στους ώμους του. Ο χρόνος δεν αστειεύεται, κάποιοι ακροβατούν στο νήμα του χρόνου. Ένα μαχαίρι να […]

[Ρουβίκωνας] Το ‘ξερε καλά ο Καίσαρας πως θα τον αναγόρευαν εχθρό της πατρίδας. Μα ήξερε ακόμα κι αυτό που η Σύγκλητος αγνοούσε: πως η πατρίδα είναι κοχύλι που δίχως τους νικητές μένει κούφιο· πως όχι μόνο πολίτευμα, αλλά και γλώσσα και λαό μπορεί ν’ αλλάξει αυτό το καβούκι που λέγεται Ρώμη. [Ο πατριώτης] Ο σοφός […]

Η αγάπη αναζητά το άγγιγμα και τη θύμηση των στιγμών, τα ίχνη του ιδρώτα μας. Κρατάμε την ανάσα μας μέσα στης λήθης το κελί. Καταμεσής στο δρόμο της βροχής οι ψυχές μας φαίνονται να ικετεύουν με τη σιωπή τους. Σώμα να ταξιδεύει στη βροχή που πλένεται για ν’ αποβάλει την απελπισία της ύπαρξής του. Μια […]

Ο κάπως μεγαλύτερος απ’ ό,τι -κλασικά- φανταζόμασταν ιπτάμενος δίσκος πέρασε με ταχύτητα πάνω από την πόλη αφήνοντας μερικές κορδέλες καυσαερίου και πολύ θόρυβο στ’ αυτιά μας. «Μα είναι δυνατόν να καίει πετρέλαιο αυτό το διαστημόπλοιο;» ρώτησε το παιδάκι τον μπαμπά του. Πετάχτηκα εγώ απρόσκλητος και με δεικτικό ύφος τού επισήμανα ότι δεν είναι σωστό να […]

 «Πώς να νιώθεις άραγε όταν  πιλοτάρεις αεροπλάνο; Πρέπει να είναι τρομερή η αίσθηση της ελευθερίας στο αέρα. Και οι πιλότοι χαίρουν και ενός σεβασμού. Παλιότερα κάθε φορά που το προσγείωναν λάμβαναν και χειροκρότημα. Κάποιες φορές γίνεται ακόμα έχω μάθει, σε δύσκολες προσγειώσεις. Και εγώ τι λαμβάνω κάθε φορά που σταματάω τον συρμό  στην πλατφόρμα; με […]

Συγκρούσεις ψυχών, μάχες ανελέητες που δόθηκαν για χάριν της κοινής λογικής. Υποταγμένες στα κελεύσματα των καιρών, ψυχές που αιμορραγούν και αγναντεύουν φοβισμένες τους καινούργιους τόπους. Συγκρούσεις που φέραν στα εσώτερά μας αναταραχές, προοίμια της λαίλαπας που έρχεται. Ψυχές που στο τέλος της μάχης αναζητούν τα σώματα θυσίες στο βωμό της προστασίας τους. Συγκρούσεις ψυχών για […]

Ξεμπροστιάζω τη ζωή αγνοώντας ηθελημένα τα κεκτημένα των “επιφανών” εις βάρος του άμοιρου πλήθους. Εκλιπαρώ πριν να γευτώ τα δάκρυά μου, να συνετιστούν οι αλαζόνες των καιρών. Αυτοί που με την σκιά της αίγλης τους έχουν κρύψει τον ήλιο της ελπίδας αιώνες τώρα. Ξεμπροστιάζω τη φθορά που σπέρνουν κάθε μέρα οι υπάκουοι αχθοφόροι των “επιφανών” […]