Νέοι δημιουργοί

Κοντοστάθηκα έξω από το κτίριο του ΟΤΕ. Κάπνισα τουλάχιστον δυο τσιγάρα στη διαδρομή από τον ηλεκτρικό μέχρι εδώ. Τα απανωτά τηλεφωνήματα που είχα κάνει για να βρω τον υπεύθυνο του αρχείου, δεκάδες. Είχα απογοητευτεί να ρωτώ και να ξαναρωτώ, να με παραπέμπουν από τον ένα υπάλληλο στον άλλο. Η προσπάθεια, που κράτησε 2 μήνες, τελικά […]

Ποταμός ονείρων η ζωή μας, καθίσαμε στη όχθη του ανήμποροι ν’ ακολουθήσουμε. Σπάει τις βάρκες των αφελών η ορμή τους! Όνειρα που ζητούν το χώρο τους, για να γίνουν ζωή, χτύποι καρδιάς. Στην απέναντι όχθη κάποιοι μας περιμένουν, μουσκεμένοι απ’ τα όνειρά τους που μόλις πέρασαν. Μας κάνουν νεύμα να περάσουμε, μα λείπει το κουράγιο, […]

Η ανατολή του Αυγούστου σε βρίσκει πάντα γυμνή πάνω στα υγρά σεντόνια ενός φτηνού μοτέλ ή ενοικιαζόμενου, μ’ εμένα στο πλάι να καπνίζω. Πιάνω μετά το τασάκι και ζυγίζω το βάρος της στάχτης χαζεύοντας τ’ αποτσίγαρα. Τα δικά σου τ’ αναγνωρίζω από το κοκκινάδι της γόπας, τα δικά μου απ’ τα σημάδια που τους αφήνουν […]

  Τη νύχτα των λυγμών τρέμουν τα χείλη    στον κήπο της Εδέμ μια καταχνιά    της Λευκοθέας ψάχνουν το μαντήλι    του Ίκαρου γυρεύουν τα φτερά.    Θ’ ακούσεις σιωπηλά να ψιθυρίζουν    αγγέλων ύμνους, λόγια μυστικά    παλιές φωτογραφίες να δακρύζουν    αγκάθινα στεφάνια στα μαλλιά.    Εκείνη την ανάλγητη την ώρα   […]

Απολλωνία Σαββατόβραδο του Ιούνη και η ώρα εννέα. Το βαπόρι από το ατσάλινο στόμα του καταπίνει αχόρταγα ανθρώπους και φορτηγά. Νταλίκες με μουγκρητά υπό τις οδηγίες του πληρώματος, λες και αρνούνται με πείσμα, μπαίνουν στο στομάχι του κήτους. Οι επιβάτες με τα μπαγκάζια στα χέρια σχηματίζουν ουρές στη σκάλα. Η ατμόσφαιρα σου προκαλεί  δυσφορία. Υγρασία, […]

Μέσα απ’ τα χέρια μου έφυγε ο ουρανός μια νύχτα βαθιά, κομματιάζοντας το λάβαρο της ελπίδας. Οι ύμνοι του φεγγαριού αγνοούμενους μας άφησαν μόνο. Μαζεύω τη φωνή μου, κλείνω τα μάτια μου, στην ορμή της ερημιάς γινήκαμε αόρατοι. Μια συμφορά που σκάρωσαν ο θάνατος κι φλόγες. Ανοίγω το σακούλι του αναστεναγμού για ν’ αντικρύσω τον […]

Τούνελ ανήλιαγο μπορεί Ξεθωριασμένων εννοιών Ο βίος μας. Ανήλιαγο και μιαρό Έρημο ανηφορικό Και δύσφορο. Αθώα ζερβά και δεξιά Άγουρα σώματα νεκρά Κι ερείπια. Σε αχυρώνα αλλονών Αχόρταγα αρπακτικά Τσακώνονται. Κροίσων παχύσαρκες καρδιές Δίπλα σε μελαμψές κοιλιές Διόγκωσης. Οι ήλιοι που ‘χαν οι παλιοί Οάσεις στη διαδρομή Ψευδαίσθησης. Τετράποδων τη λογική Αφού ορίζοντας ουδείς Θυμόμαστε. […]

Βάφω άλικο τον ήλιο    να ζεστάνει τη μοναξιά μας. Βάφω γαλάζια τα λόγια    να γαληνέψουν οι έγνοιες μας. Βάφω πράσινα τα όνειρα    να ανθίσουν τριαντάφυλλα. Βάφω λευκή την άβυσσο    να ξεγελάσω το χάος. Βάφω ρόδινες τις στράτες    να βαδίζουμε ανέφελα στο άπειρο.   Η Μαρία Βίτσα – Σουλιώτη γεννήθηκε και […]

Απαλλοτριωμένες μορφές που κρύβουν τον ήλιο από τα πρόσωπα του όχλου. Στόματα ραμμένα με το φόβο αναζητούν τα λόγια της λύτρωσης. Πρόσωπα κρυμμένα στη ρουτίνα αναπολούν τις μέρες που ξεχείλιζαν από ζωή. Μορφές δήμιοι, που ήπιαν το ποτό της λήθης και στέκονται απέναντι στα ματωμένα όνειρα έτοιμοι να τα κατασπαράξουν. Μια ακινησία που ρέει στις […]

Στον Γιάννη Τσιτσίμη Πρόσεχε, στην παραλία που ξαπλώνεις σκουπίδια ξεβράζονται σωσίβια πλαστικά, πάνινοι σάκοι κι αρκουδάκια λούτρινα Πρόσεχε, καθώς κοιτάς των κοριτσιών τα σώματα στο φως γλάροι πετούν από πάνω με ράμφη κόκκινα τους κλέβουν τον ήλιο Πρόσεχε, σαν στο σκοτάδι κολυμπάς με τσιριχτά ευτυχίας ο άνθρωπος που ψαύεις στα δάχτυλα αγόρι είναι γυμνό ή […]