Μιλώ στους καθρέφτες παραδίδω το σώμα μου και μένα στο φως. Ζήσαμε φορώντας τη μάσκα, θεατρίνοι, υποδυόμενοι τα συναισθήματα που βγαίνουν απ’ τα σπλάχνα μας. Στα βουνά που σηκώνονται οι ομίχλες τα πρωινά, η ψυχή μας ταξιδεύει, προχωρά, ανάμεσα στις γοερές κραυγές που πλανώνται στον αέρα. Αν αφαιρέσεις τη μάσκα θα κομματιάσεις την τυχαία βεβαιότητα […]
Νέοι δημιουργοί
Δημήτρης Καρπέτης | Υπέρβαση
Ελάχιστα τα εχέγγυα για να προσεγγίσουμε την υπέρβαση. Στον ουρανό ‘μείναν πια τα φεγγάρια με μια θηλιά στο λαιμό, να αχνοφέγγουν. Στον καιάδα πετάχτηκαν οι ατέλειες της αγάπης και η αδύναμη εκδοχή του ήλιου. Ελάχιστη η βεβαιότητα που διαχέεται στο σκοτάδι, πως το χάραμα θα ξεπεράσουμε τα όρια. Τεντώνω τη σκιά μου για ν’ ακούσω […]
Δώρα | Παραλειπόμενο του προπατορικού αμαρτήματος
«Δροσοσταλίδες στον ροδοκόκκινο καρπό δάκρυα που σταλάζουν στις παρειές κάθε που σε κοιτώ, δίχως να σε κατέχω.» / η κλωστή που φευγαλέα σου πετάρισε στήμονα νήμα ήτανε⸱ με χάρη σε περίπαιξε κι ο Ίμερος σ’ αντάριασε- πέπλα εσύ περίμενες να με σημαιοστολίσεις η σηψαιμία του σήμερα, του χθες ο εωσφόρος ο μίσχος μου, βελόνα στα […]
Φωτεινή Νάκου | Εδώ κι εκεί
Πάνω κάτω Εδώ κι εκεί Ένας δρόμος ερημικός Ένας τοίχος γκρεμισμένος από τον καιρό Ή από τη λύπη Ή από την απουσία Ή από τις ρωγμές Στο κέντρο της πόλης Ένας δρόμος που δεν περπατάμε πια μαζί Πάνω κάτω Εδώ κι εκεί Εσύ κι εγώ Εγώ κι εσύ Με φόντο μια ρωγμή στο γκρεμισμένο τοίχο […]
Μαργαρίτα Παπαμίχου | Μανούλα από χιόνι
Ελπίζω να μη διαβάσεις ποτέ αυτό το γράμμα νιώθω μισή χαρά που δε θα το διαβάσεις και δε θα λυπηθείς και μισή λύπη που το γράφω γιατί μάλλον σε αγαπώ τελικά κι όλα μισά σε αγαπούσα από παιδί με μια αγωνία να σε μάθω σε φανταζόμουν όπως τις γυναίκες στους πίνακες του Μοντιλιάνι λεπτές στενόμακρες […]
Αργυρώ Αξιώτη | Τρία ποιήματα
[Γυναίκας σώμα] Ήταν κι εκείνη η υποτιθέμενη εξοικείωση με το αίμα η καταμήνια καταμέτρηση της απώλειας Σώμα υποδοχής του ξένου Γυναίκας σώμα [Η νύφη] Η νύφη γυμνόστηθη γελώντας στάθηκε στον βατήρα ένιωσε πιο έτοιμη από ποτέ να βουτήξει επιτέλους στην πήλινη γαβάθα με το πηχτό ρυζόγαλο [Το ξύπνημα της Άνοιξης] Το ξύπνημα της […]
Μαρία Τζιαούρη- Χίλμερ | Ο Βασίλης
Η χριστουγεννιάτικη μπάλα με τ΄ ασημένια και τα κόκκινα γκλίτερ στιφογυρνάει σαν σβούρα στο κρύο μάρμαρο. «Εκτός από την μπάλα σου ΄φερα κι ένα χρυσό κασκόλ. Απο ΄κείνα τα μάλλινα με τα φτερά που σου άρεσαν να φοράς. Γκλίτερ και χρυσό. Όλα όσα αγαπούσες». Μιλούσα για πολλή ώρα, μα τα μάτια στην φωτογραφία με κοιτούσαν […]
Μαρία Βίτσα – Σουλιώτη | Χριστός γεννάται
Η μικρή πλατεία κατάφωτη! Λουσμένη στο φως, μέρες τώρα! Πολύχρωμα λαμπάκια πλημμυρίζουν εορταστική διάθεση και γλυκιά θαλπωρή την ατμόσφαιρα. Λίγα μέτρα πιο πέρα, στην είσοδο του σταθμού, μια σκοτεινή φιγούρα καθισμένη σε ένα χαρτόκουτο, παραπαίει, μέρες τώρα. Με τα ίδια βρώμικα ρούχα. Με τα ίδια τρύπια παπούτσια. Με το ταλαιπωρημένο χέρι, απλωμένο ακούραστα. Με τα […]
Μαρία Σκαμπαρδώνη | Στο σιδηροδρομικό σταθμό
Στο σιδηροδρομικό σταθμό από το πρωί γινόταν χαμός. Δεν μπορούσες να αναπνεύσεις, ο κόσμος σε περικύκλωνε ασφυκτικά. Όλοι με αποσκευές στα χέρια, έσπρωχναν και σπρωχνόντουσαν, μήπως και τους πάρει κάποιος άλλος τη θέση. Μέσα στη σκόνη, μέσα στην ομίχλη, η μορφή μίας γυναίκας που έμπαινε μέσα στο τραίνο και κάθισε σε ένα κάθισμα. Το βλέμμα […]
Δάφνη Σπυροπούλου | Η θεία του Τζέηκομπ
Σήμερα, 11 Δεκεμβρίου, νοστάλγησα τα σανδάλια μου. Τα είχα αγοράσει πέρισυ από ένα καλάθι σε ένα στενό της Χοι Αν και τους είχα επιτρέψει να φέρουν την άνοιξη στον Δεκέμβρη του ’18. Επάνω τους ένιωσα πώς είναι να ιδρώνεις στη μέση του χειμώνα, σε μια λάθος εποχή, στην άλλη άκρη του κόσμου. Τον Αύγουστο του […]