Νέοι δημιουργοί

[Αρχή επί τέλους] Όμορφος πόνος με ανδριώνει ανέμελα περιφέρομαι στο καβούκι του εαυτού. Η αποκλιμάκωση γυμνώνει την αλήθεια φέρει λόγο μεστό, αξιοπρεπή η απόσταση γεννά οπτική τρέφει αδιάσειστη συνειδητοποίηση. Η ζωή είναι ωραία, και οι στίχοι μου περιττοί.   [Αυλαία] Το έργο μου πλήρες μηδενικό το χρέος στο βωμό του έρωτα. Είπα όσα ένιωσα ένιωσα […]

Να εξηγήσω θέλω. Σκέψεις  σε ένα μυαλό στάχτη. Μα πώς να προσφωνώ τον έρωτα; Πλάθουν οι άνθρωποι αισθήματα γεμάτα αισθήματα  κενά καταχωνιάζουν στιγμές βλαστημούν τον χρόνο που περιπαίζει με την παρουσία τους και καταριούνται μέσα στα μισοσβησμένα φώτα της πόλης τα κιτρινίαρικα  που τρεμοπαίζουν την  ελπίδα τα λόγια τα μικρά που δεν πρόλαβαν ποτέ τότε […]

– Πρώτη του Μάη γιορτινή, κι εμείς δεν είμαστε μαζί. – Θα ‘ρθει κι η μέρα η γιορτινή, μην χάνεις την ελπίδα ούτε στιγμή. – Κάνε όνειρα, γράψε στο χαρτί, έρχομαι για πάντα στην δική σου την ζωή. – Έρχομαι κι εγώ, πετώ να σε βρω, ορκίζομαι πως για την υπόλοιπη ζωή, στεφάνια θα φτιάχνουμε […]

Εύθραυστες μέρες νομίζεις πως θα σπάσουν μετά σπας εσύ * άνοιξη έξω δεν ακούω τι λέει μένω μέσα μου * Καλή μου νύχτα σώπα κι έχω να ράψω κέρινα φτερά * θάλλει ακόμα το φιλί σου στο στόμα όμορφο ψέμα * μία σου λέξη παραμάνα στο στήθος και δε σκουριάζει * Ανηφορίζει ξεκλειδώνοντας νερά άοπλο […]

Περασμένες δόξες θυμήθηκες απόψε. Νοστάλγησες τα λουλούδια της Άνοιξης εκεί που τώρα φυτρώνουν οδοφράγματα. Πεθύμησες τα πουλιά της ελπίδας να πετούν ελεύθερα στον ουρανό που άδειασε από όνειρα. Λαχτάρησες τα τραγούδια της ψυχής πίσω από συνθήματα ντυμένα με αδέσποτες νότες. Δάκρυσες για τα παράσημα ανδρείας που τώρα στολίζουν τα κάγκελα των κελιών. Πόνεσες για τα […]

[Είναι κι αυτοί] Άλλοι βαδίζουν πάντοτε σε σταθερή τροχιά καθώς τα τρένα στις ράγες τους καθώς οι δορυφόροι στις τροχιές τους καλοκουρδισμένοι άσφαλτοι δίχως αμφιβολίες Άλλοι πάλι συμβουλεύονται τους χάρτες ξέρουν να χρησιμοποιούν πυξίδες μελετάνε τις οδούς συμβουλεύονται το gps χαράσσουν διαδρομές κάνουν ανταποδοτικά μελλοντικά σχέδια Είναι κι αυτοί που περιπλανιόνται άλλοτε τρέχουν παράλληλα στις […]

 Σαν κλουβί σε θηρίο, πάλι ο ίδιος βηματισμός έρχονται να με ταΐσουν σας παρακαλώ τους λέω δεν είμαι πουλί είμαι κλουβί τι δεν καταλαβαίνετε; Αν στ’ αλήθεια θέλετε να κάνετε κάτι λαδώστε μου το πορτάκι μπαινοβγαίνουν πουλιά δεν αντέχεται το τρίξιμο Της ελευθερίας τους.   Η Αναστασία Δαβλάρα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ζει και εργάζεται στο […]

[Ρυτίδες της γης] βράδυ με ζακέτα σε ταράτσες αραδιάζοντας αναχώματα πληγωμένων ερωτικών αγκαλιών θυμωμένοι αγγελόμορφοι πελεκάνοι της Δαλματίας κοντοστέκουν είναι νωρίς ακόμα θεριεύουν ρυτίδες της γης͘ είναι που τ’ αποδημητικά πουλιά κάνουν τέτοιο θόρυβο…   [Ηλύσια πεδία] πλανόδιες σκιές σαν φωτογραφία με τη ψυχή στο βλέμμα σε αιώνια άνοιξη τώρα μ’ ολάνθιστα λιβάδια καθήμενοι σε […]

Σ’ αυτά τα μικρά και ντροπαλά “στείλε μου, αν θέλεις, όταν γυρίσεις σπίτι” κρύβεται όλη η αγάπη. Η αγάπη που θα σε οδηγήσει σε νέα μονοπάτια, θα σε κάνει να ονειρευτείς, να ανοιχτείς, να δώσεις όλα όσα έχεις μέσα σου και δεν το γνώριζες καν ότι υπήρχαν. Εκείνη η αγάπη που θα σου προσφέρει απάγκιο, […]

Τα βραδιά δεν θέλω να κοιμάμαι με βαριά καρδιά, τα βάζω όλα στην θέση τους μέσα στο μυαλό και την ψυχή μου, προσεύχομαι στο θεό το πρωί που θα ξημερώσει να ανοίξω τα μάτια μου και το χθες να είναι μόνο παρελθόν και η νέα μέρα που θα ζήσω να είναι η αρχή για νέα […]