Νέοι δημιουργοί

Η μοναξιά γλίστρησε στο δωμάτιο Τα χέρια άκαμπτα Δεν μπορώ να καταλάβω Το νόημα της ύπαρξής της Της προσθέτω άγρυπνες νύχτες Οι μέρες περνούν αδιάφορα Όμως είναι άνοιξη, Νιώθω το αεράκι του απομεσήμερου Να σμίγει με τον ήλιο Οι κελαηδισμοί μες απ’ τις φυλλωσιές Μου λένε:”Ο σπόρος δεν θυσιάστηκε” Εγώ μόνη. Με άδειες παλάμες.   […]

Τρύπωσες με περίσσιο θράσος, εκεί που κανείς δεν τόλμησε ποτέ του να σιμώσει. Μονάχα εσύ στα ιδιαίτερα, στου έρωτα τα πάθη θεατής. Ποιος τόλμησε  δίχως την άδεία σου, τη γούνα σου ν’ αγγίξει; Κι αν είναι Φαραώ ή Ποιητής, Κατακτητής ολάκερου του κόσμου. Γελάστηκε… Σημάδια ανεξίτηλα με μιας, εσύ θα του χαρίσεις. Αφέντρα  του σπιτιού, […]

[Τι θέλει να πει ο ποιητής παιδιά;] Ξεχασμένος κι από την γλώσσα του κατατρεγμένος μία κρεμάλα κουβαλά στο ποίημα -κάποιου εγχειριδίου- πλάι ⸱ κάθε που τα γράμματά του σώνονται κι οι λέξεις σιωπούνται   [Το υγρό σπίτι]  Το σπίτι υπέφερε από χρόνια υγρασία. Υγρά τα μάτια της, τον καθρέφτη ράγιζαν όπου τα χνώτα μου, αχνά […]

Μια μέρα ξύπνησα και δε γνώριζα κανένα έμεινα ακίνητη στη μέση του κύκλου σαν κάποιος να με περίμενε να χορέψω χωρίς μουσική όλα τα άλλα γύρναγαν γύρω μου λεπτοδείκτες εγώ ήμουν η ώρα 12.00 και κανείς δεν ήξερε να μου πει αν μεσημέριαζα ή αν νύχτωνα στην καρδιά του χρόνου ήμουν το βέλος ακίνητη αν […]

Φέτος η άνοιξη δεν εξεγείρεται Δε φοράει τα καλά της για να μας καλοπιάσει Δε στολίζεται, δεν εντυπωσιάζει Αντιθέτως, σέρνει τα πόδια της βαριά Αγκομαχά σε κάθε βήμα της Βροχή κι αέρας τη μαστιγώνουν αλύπητα Κλείνει τα μάτια και παραδίνεται Στον εγκλεισμό, στην τρομολαγνεία Στα εξοδόχαρτα και στην παραβίαση της ιδιωτικότητας Σιγομουρμουρίζει πένθιμα τραγούδια Και […]

σήμερα ξύπνησε μαζί μου μια λύπη σηκώθηκε από το κρεβάτι μετά από τρεις αναβολές έβαλε νερό στην καφετιέρα άναψε το θερμοσίφωνα έστρωσε πρόχειρα το κρεβάτι έπλυνε το πρόσωπό μου είναι γνώριμη παλιά συνήθως κοιμάται -φροντίζω να έχω γεμάτο πρόγραμμα- που και που ξυπνάει με συντροφεύει στωικά λέει πως δε ζητάει τίποτα δανείζεται το σώμα μου […]

Ευτυχία είναι ,να ξυπνάς το πρωί και να νιώθεις πως ζεις για να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου. Ευτυχία είναι, να ξυπνάς το πρωί και να έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο που το μόνο που θέλει είναι να σε βλέπει να του χαμογελάς αγουροξυπνημένη… Ευτυχία είναι, λες καλημέρα, να του δίνεις ένα φιλί και να ξεκινάει […]

Καράβια, σαπιοκάραβα αφρίζουν τα νερά του θέρους. Ταξιδευτές της στεριάς -των βουνών, των πεδιάδων, των κάμπων, ταξιδευτές του υγρού στοιχείου -των ποταμιών, των λιμνών, ταξιδευτές της ελπίδας και του ονείρου, ταξιδευτές της εξερεύνησης και της αποπλάνησης αναζητούν την γλυκιά αλμύρα της θάλασσας. Η θάλασσα… Για δες πώς σ’ αγκαλιάζει! Και με τα χάδια της επουλώνει […]

Συνυπάρχουμε αρμονικά σε κάθε απόσταση και διάσταση υγρά πολυμορφικοί διατηρώντας αναλλοίωτα μόνο τα συμπλεκόμενα δάχτυλά μας φυγαδευόμαστε σε πίνακες του Μαγκρίτ χτίζουμε τα αόρατό μας κάστρο στο όποιο έδαφος απλωνόμαστε παντού ξεχειλίζοντας ο ένας από τον άλλον ασφυκτιούμε χωριστά αμίλητοι μπροστά στο δέος των ταυτίσεων στάσιμοι φαινομενικά ήρεμα ηφαίστεια που εκρέουν αμείλικτες αλήθειες   Παιδί […]

Αν ήμουν γυναίκα, εσένα θα κοίταζα και θα προσπαθούσα να μιμηθώ, τις κινήσεις σου, την ελευθερία σου, το βλέμμα σου, όπως εσύ αγαπάς θα ήθελα να αγαπηθώ. Θα ήξερα τι είναι καλό στον καθένα και τι κακό, θα είχα πέσει στην φωτιά χίλιες φορές, μα πάντα θα κατάφερνα να σηκωθώ. Πως καταφέρνεις, σε τόσους να […]