Νέοι δημιουργοί

Γονατίζω πολλές φορές αλλά δεν το βάζω κάτω, σηκώνομαι ξεσκονίζω το παντελόνι μου και κάνω δύο βήματα μικρά και σταθερά. Κοιτάζω γύρω μου και καρφώνω το βλέμμα μου μπροστά, πίσω μου δεν κοιτώ κι αν παρασυρθώ είναι μόνο για μια στιγμή, κλεφτή ματιά για να δω τι με έριξε κάτω. Χαμογελώ και βαδίζω στο μέλλον […]

Αύριο θα λιώσουμε μύρισε μια φλούδα μανταρίνι χόρεψε μαζί μου μες στη χιονόμπαλα αύριο θα λιώσουμε άκου τραγούδι οι κοκκινολαίμηδες βοήθησε το πορτοκαλί φύλλο να βρει το κλαδί του βούτα τα δάχτυλα στο χώμα που πεινάει αύριο θα λιώσουμε αύριο θα λιώσουμε σου λέω τρέξε πίσω από το λαγό δες τι ωραία μυστικά τρέχουνε από […]

[Μάταιο]  Λίμνες τα μάτια της με αισθήματα κελαρυστές ⸱ κάθε που κλαίει, τα σφουγγίζω μ’ ένα μαντήλι έπειτα το σφίγγω στα δυο μου χείλη. Το ποίημα αρχινάω που ατελές θα μείνει, όταν φθαρθεί ή ίσως χαθεί ετούτο το μαντήλι.   [Γράφοντας] Κάτι που σκιάζει το γραπτό θηρεύει μέσα μου απτό το παιδί που ήμουνα εγώ, […]

«Ήμουν ολότελα παιδί, όταν ένιωσα μέσα στην καρδιά μου δύο αισθήματα αντιφατικά, την απέχθεια προς τη ζωή και την έκσταση της ζωής»  Σάρλ Μπωντλαίρ Τί παράξενο κορίτσι που ήταν η Ανθή. Ξάπλωνε στον καναπέ με τα πόδια της τοποθετημένα προσεκτικά πάνω στο μεγάλο μαξιλάρι με την  λευκή θήκη και τα γαλανά λουλουδάκια που είχε ράψει […]

είδα το κεφάλι μου να κυλάει στο παρκέ βότσαλο στην κατηφόρα δε μ’ ένοιαξε που έμοιαζε άχρηστο πια μήτε που μου φάνηκε για μια στιγμή όμορφο μόνο που αναρωτήθηκα ποιός να το είχε κόψει αφού -και είμαι σίγουρη γι αυτό- κανείς άλλος δεν ήταν στο δωμάτιο κι η πόρτα ήταν κλειδωμένη από μέσα   Η […]

Μια λεβεντιά έχουν στο πρόσωπο τώρα πια οι κλέφτες ποδηλάτων που κάμουν σάλτο στα στερεμένα σιντριβάνια των πόλεων Και τα παιδιά χτυπούν πλήκτρα μουσκεμένα από δάκρυα που προορίζονταν να στάξουν στην πτώση της αλάνας Είναι σα ζέστη Αυγούστου τούτη η αδράνεια που βομβίζει πάνω από ό,τι περιττό Μα το περιττό είναι πιο πολύ από ποτέ […]

Δεν είναι όλα, όσα βλέπεις… Δεν είναι όλα, όσα ακούς… Αυτά που δεν ξέρεις, που δεν νιώθεις και δεν ακούς. Είναι η αλήθειες που δεν θα ακούσεις ποτέ γιατί πονούν… Είναι τα ψέματα και οι ματιές που μιλούν, εκεί να κοιτάς, να διαβάζεις τα μάτια, να μετράς τα βήματα, να νιώθεις το ρεύμα που εκπέμπουν […]

[Ξεκαθάρισμα] Γράφω για σας Γράφω για μένα Μην με ακούτε Όλα ψέματα είναι. Ούτε για σας ούτε για μένα γράφω Γράφω μονάχα Γιατί αυτός ο δαίμονας Τρυπώνει μέσα μου Θέλοντας το θεό να υποκριθεί Παίζοντας ρόλους που δεν ξέρω Λέγοντας λόγια που δεν έχω αποστηθίσει Σχεδιάζοντας τοπία που δεν έχω δει Μνήμες που δεν έχω […]

Κοιτά για λίγο γύρω σου, δίπλα σου, απέναντι σου και σκέψου πως, τυχαία δεν είσαι κανένας άλλος πάρα μόνο εσύ. Κανέναν δεν ρώτησαν για το που, πως και ποτέ θα γεννηθεί. Κανέναν δεν ρώτησαν τι χρώμα θα έχει, ποιας εθνικότητας θα είναι και ποια θρησκεία θα ήθελε να ασπάζεται. Κι εσύ, τυχαία είσαι  Αφρικανός, Κινέζος, […]

[Τα καλοκαίρια βάφαμε το σπίτι] Τα καλοκαίρια βάφαμε το σπίτι απλώναμε εφημερίδες στο πάτωμα να στάζουν οι μπογιές απάνω σε μπαγιάτικα νέα σκεπάζαμε όσα θέλαμε να γλυτώσουν απ’ το παρελθόν και τα υπόλοιπα τα περνούσαμε δυο χέρια μέλλον Έτσι τακτοποιούσαμε εμείς τη ζωή μας Με μπατανόβουρτσα, παχιά πινέλα και χρώματα Ανέβαινε ψηλά στην σκάλα ο […]