Σαν τα μαύρα μάγια στο λίκνο του αγέννητου παιδιού μια βασίλισσα τριγυρίζει στα πόδια μου κι η φωνή της σταχτόχηνας υπονομεύει το πέταγμα του κότσυφα μέσα απ’ τη μουριά μα εκείνο το εκατόφυλλο που πλήγωσε το παιδί μου το μέτρησα χίλιες φορές ξεφυλλίζοντας τις αποστάσεις όσο το στρίψιμο της βίδας πάνω στο τραπέζι ανοιχτό στη […]
Νέοι δημιουργοί
Γιώργος Πάσχος | Το Συνεργατικό
Είχαμε περάσει πολλά σε αυτό το Συνεργατικό σε σημείο που να μπερδεύουμε το πραγματικό με το φαντασιακό. Είχαν συμβεί γεγονότα που την επόμενη μέρα έμοιαζαν ως φαντασίες και φαντασίες που κατευθείαν φορούσαν τον μανδύα των γεγονότων. Φυσικά για αυτό το μπέρδεμα δεν έφταιγε μόνο το μακρινό παρελθόν της νεανικής μας ανεμελιάς, αλλά και οι άπειρες […]
Αλιέ Πεμπέ | Θα σ’ αγαπώ
Όσα χιλιόμετρα κι αν κάνω στη ζωή μου πάλι στο δρόμο σου με φτάνει η μοναξιά, όσα τσιγάρα κι αν καπνίσω δεν θα σβήσω μια ιστορία που μια ζωή θα με πονά. Όσα φεγγάρια και να ζήσω μακριά σου, όσες φορές και αν ξαναγεννηθώ ακόμα και μια δεύτερη ζωή να ξαναζήσω πάλι εσένανε θα […]
Αλιέ Πεμπέ | Κρυστάλλινα γοβάκια
Η μοναξιά δεν έρχεται πάντα μόνη της. Το να είσαι μοναχικός τύπος είναι στάση ζωής και επιλογή κάποιες φορές.Την επιλέγεις γιατί σιχάθηκες τους ψεύτικους φίλους, συγγενείς και γνωστούς και όσους σε εκμεταλλεύτηκαν, αυτούς που πάντα την καλοσύνη, την αγάπη και την αθωότητα σού την έβλεπαν σαν αδυναμία, σε χλεύαζαν, νόμιζαν πως είναι ανώτεροι σε γνώριζαν […]
Μαριαλένα Ηλία | Δύο ποιήματα
[Θερισμός] “Αποχρώσεις χρυσού” είπες, και με κοίταξες στα μάτια. Μα εγώ δεν έβλεπα παρά μονάχα τα κοράκια που έσερναν φωνές φονικές και τις παπαρούνες που έσταζαν από τις μαργαρίτες σαν αίμα. “Αποχρώσεις χρυσού” είπες, και πήρες τα χείλη μου αγκαλιά. Όμως εγώ δεν ένιωθα τι θέλεις να μου πεις. Δεν ένιωθα, παρά μονάχα τον αέρα […]
Μαργαρίτα Παπαμίχου | Εφτά
Εγώ είμαι αυτή η άλλη εγώ πάντα ίδια άλλη επιστρέφω ολοσχερώς η γυναίκα στο απέναντι πεζοδρόμιο με περιμένει να περάσω εγώ κι αυτή μια σκιά χωρίς σώμα χορεύει όλα τα ζεστά μεσημέρια εγώ κι αυτή η τρίχα στον ώμο που βασανίζει το δέρμα στον αέρα το κέρμα το σκουπιδάκι στο μάτι το γλιστερό μονοπάτι κομμένη […]
Σταμάτης Ρώμας | Η ζωτικότητα του θανάτου
Όπου υπάρχει ο θάνατος, υπάρχει και η ζωή, ειτ’ είναι σκέψεις των ανθρώπων για το πεπερασμένο της ύπαρξης, ειτ’ είναι τα λουλούδια που πάνω από το μνήμα φυτρώνουν, είτ’ είναι το σπέρμα, που από φαλλούς εκτελεσμένων βγαίνει κι ας μην κάποια μήτρα συναντήσει, είτ’ είναι η αναστάσιμη μετάβαση από τη θλίψη στην ευτυχία. Μήπως η […]
Μαρία Δημητρίου | Γλωσσική Αποδόμηση
Αποξενωθήκαμε είπες Η λέξη αντήχησε και έσπασε στα συνθετικά της Από + ξένος Αποξενωθήκαμε λοιπόν. Ανέτρεξα στα λεξικά για βοήθεια. Χαλάρωση των σχέσεων, απομάκρυνση, αποστέρηση Αποξενωθήκαμε! Εμείς ξένοι! Μα από πού και ως πού εμείς ξένοι; Εγώ γιατί δεν από + ξένος Εγώ έκανα ενδοβολή είπαν οι ειδήμονες Ενδο + βάλω. Ανέτρεξα και πάλι για […]
Γιώργος Πάσχος | Οι τέσσερις εποχές
μετόπωρον Από το ποτό κρατιέται Σαν τα χερούλια του μετρό, Μπας και ζήσει Μια στιγμή Μέσα στη βρώμικη ανάσα της. χειμών Στο άδειο σπίτι Η φωνή του Ανεστόπουλου ραγίζει τους τοίχους Και το μπουκάλι τζιν τσουλάει άδειο στο ξύλινο πάτωμα. έαρ Να έρθεις θέλω, Καθώς περπατώ την Θεμιστοκλέους. Καθώς γλυκοχαράζει. Καθώς κουρνιάζει η φωτιά στην […]
Ρένα Λασπίτη | Συσκευές άδειες από μπαταρία
Είναι είκοσι Ιουλίου, περασμένα μεσάνυχτα, και βρίσκομαι μέσα σε μια άθλια λαχανί σκηνή σε μια παραλία ενός νησιού των Κυκλάδων που το λένε Ηρακλειά. Είμαι ταλαιπωρημένη, βρώμικη και τυλιγμένη με μια πετσέτα θαλάσσης. Εκείνος κάθεται δίπλα μου, καπνίζει και κοιτάει με το βλέμμα της αγελάδας την…κάτσε να δεις πως μου την είπε… φεγγαρότα…όχι όχι, φεραστράτα… […]