ΠΡΩΤΗ ΠΡΑΞΗ Α. ΈΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ γ’ Ο Αγών ΕΩΣΦΟΡΟΣ Άνθρωπε ΚΑΪΝ Πνεύμα; ΕΩΣΦΟΡΟΣ Άνθρωπε θνητέ! ΚΑΪΝ Ποιός είσαι; ΕΩΣΦΟΡΟΣ Άρχοντας Πνευμάτων. ΚΑΪΝ Και τ’ αφήνεις; Και περπατάς στο χώμα, με το χώμα μας; ΕΩΣΦΟΡΟΣ Γνωρίζω το χώμα, νιώθω τη σκέψη του, όπως […]
Αναγνώσεις
Patrick Modiano | Για να μη χάνεσαι στη γειτονιά
Ένα άλλο φθινόπωρο από εκείνο της Κυριακής στο Τραμπλέ, ένα εξίσου μακρινό φθινόπωρο, ο Νταραγκάν είχε πάρει ένα γράμμα, στην πλατεία Γκρεζιβοντάν. Περνούσε μπροστά από το κουβούκλιο της θυρωρού την ώρα που ετοιμαζόταν να μοιράσει την αλληλογραφία. «Υποθέτω ότι εσείς είστε ο Ζαν Νταραγκάν». Και του έδινε ένα γράμμα με το όνομά του πάνω στο […]
Φιόντορ Ντοστογιέφσκι | Τ’ όνειρο ενός γελοίου
Ένα χρόνος! Να ένας ολόκληρος χρόνος που μένω άγρυπνος κάθε νύχτα ως την αυγή. Περνώ τη νύχτα κοντά στο τραπέζι μου, στην πολυθρόνα μου, χωρίς να κάνω τίποτα. Δε διαβάζω, δε σκέφτομαι. Αφήνω να περνούν ελεύθερα οι σκέψεις από το κεφάλι μου. Και βλέπω κάθε νύχτα ένα ολόκληρο σπαρματσέτο να λιώνει. Κάθισα λοιπόν εκείνη τη […]
Λάμπρος Τσάμης | Ανάληψις
[Μαρτυρολόγιο] Προσπαθώ να γράψω πάνω στο χαρτί, αναζητώντας τις μυστικές εκείνες γραμμές φανταστικού σχήματος, που να με οδηγήσουν σε ένα μυστικό πέρασμα: το λόγο. Οι σκέψεις σε υγρή κατάσταση, διαχέονται πάνω στην ψυχρή λευκή επιφάνεια και αντανακλώνται μπροστά μου. Πώς μπορώ να περιγράψω αυτό το ξεχωριστό, ανεξερεύνητο κομμάτι του κόσμου από ασημένιο υδράργυρο, χωρίς συντεταγμένες, […]
Μίροσλαβ Πένκοφ | Το βουνό των πελαργών
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ [Πέντε] Δύο βδομάδες αφότου πάτησα για πρώτη φορά το πόδι μου στην Κλεισούρα, οι πελαργοί επέστρεψαν. Ονειρευόμουν ξανά την Αμερική. Στο όνειρό μου είχα γυρίσει στο διαμέρισμά μου, είχα γυρίσει στο κρεβάτι μου. Ήθελα να κοιμηθώ, μα δεν μπορούσα. Το δέντρο έξω απ’ το παράθυρό μου ήταν γεμάτο πουλιά που κελαηδούσαν και […]
Νίκος Εγγονόπουλος | …καὶ σ’ ἀγαπῶ παράφορα
15 Ἀθήνα, Δευτέρα πρωί [17.8.1959] Λενούλα, λατρεία μου, Σ’ ἀγαπῶ τόσο πολύ, ἀγάπη μου. Καί σοῦ γράφω τώρα δυό λόγια στά βιαστικά ἐλπίζοντας νά τά θέλεις καί νά μή σ’ ἐνοχλοῦν. Σέ σκέφτομαι συνεχῶς. Κι ἄν πρός στιγμή ἀφαιρεθῶ σέ κάτι ἄλλο, ὅταν ἐπιστρέφω στή λατρεία σου διερωτιέμαι πάντα: «μά εἶναι δυνατό;». Χτες βράδυ […]
Χούλιο Κορτάσαρ | Κουτσό
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 26 «ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ» ΕΙΠΕ Ο ΓΚΡΕΓΚΟΡΟΒΙΟΥΣ, «το Παρίσι είναι μια τεράστια μεταφορά.» Χτύπησε την πίπα του, πατίκωσε λιγάκι τον καπνό. Η Μάγα είχε ανάψει άλλο ένα Gauloise και σιγοτραγουδούσε. Ήταν τόσο κουρασμένη, ώστε ούτε καν τσαντίστηκε που δεν είχε καταλάβει τη φράση του. Και καθώς δεν έσπευσε να ρωτήσει όπως το συνήθιζε, ο Γκρεγκορόβιους […]
Ο Εκκλησιαστής
ΕΒΔΟΜΟ [Απόσπασμα] Καλύτερο το όνομα παρά τα ωραία αρώματα. Καλύτερη ειν’ η μέρα που πεθαίνεις παρά εκείνη που γεννιέσαι. 2. Καλύτερα στο σπίτι που πενθούν παρά στο σπίτι που μεθούν・ κάθε ζωή τελειώνει με λυγμούς, και με τον θάνατο του άλλου η καρδιά του ζωντανού γλυκαίνεται. 3. Καλύτερα να πικραθείς παρά να γελάσεις・ όταν κακιώνει […]
Τάσος Γουδέλης | Σκιές γυναικών
Η κενή θέση¹ Μνήμη Θεοδώρας Β. Γουδέλη Έχω προειδοποιήσει τον εαυτό μου από το βράδυ και αυτός με συγκρατεί λίγο πριν από την άκρη του κρεβατιού. Με κλειστά μάτια υπολογίζω και τα τελευταία εκατοστά που αναλογούν στην πλευρά μου. Εκεί που τελειώνει το κρεβάτι και αρχίζει το πάτωμα. Εάν έλειπε η πόρτα που […]
Άρης Αλεξάνδρου | Το κιβώτιο
Τετάρτη, 2 Οκτωβρίου 1949 Σύντροφε ανακριτά, έλεγα χθες πως δεν μπόρεσα τελικά να το αποφύγω και κληρώθηκα κι εγώ για το εκτελεστικό απόσπασμα. Έγινε κι άλλη κλήρωση, ανάμεσα σε μας τους δώδεκα, για να δούμε ποιος θά ‘ναι ο επικεφαλής. Εδώ πια, δε χωρούσε καμιά κατεργαριά, κληρώθηκε πάντως το νούμερο είκοσι, δηλαδή ο υπολοχαγός […]