Άρθρα

Το ταξίδι της ανακάλυψης δεν σημαίνει να ψάχνεις για καινούρια μέρη αλλά να έχεις καινούρια μάτια. Μαρσέλ Προυστ   Να λοιπόν που η ανθρώπινη παντοδυναμία κλονίστηκε. Που πλέον δεν έχει σημασία τι δουλειά κάνεις, πόσα χρήματα βγάζεις, πόσο αναγνωρίσιμος είσαι. Όλοι είναι απόλυτα και αδιαπραγμάτευτα ίσοι μπροστά στο ενδεχόμενο του να είναι το επόμενο νέο […]

  Πενήντα χρόνια μετά τον θάνατο τού συνθέτη… Έχει γίνει θεσμός σχεδόν, κάθε τόσο να εμφανίζεται σε κάποια εφημερίδα μια είδηση για τον Χρήστου· μισή βιογραφία του, λίγη εργογραφία του, μια γνώριμη φωτογραφία του -ο Χρήστου με τα μαύρα του γυαλιά- κι όλα αυτά κάτω από μεγάλους τίτλους· άλλοτε σπαραχτικούς κι άλλοτε κραυγαλέους. Κι όσοι […]

Μια πρώτη ματιά στην έκθεση «Σπαράγματα» του ζωγράφου Γιάννη Τζερμιά.   Σφάγια, σφάγια, σφάγια, διαφορετικά τοποθετημένα στο χαρτί, μόνο ένα τμήμα τους εμφανές, μιλούν μονάχα μέσα από την ελλειπτικότητα της γραφής τους. Κάθε στοιχείο που λείπει από το ένα χαρτί εμφανίζεται σε ένα άλλο, όμως πάλι μερικώς, δεν ολοκληρώνεται, αναζητά μια επαφή, κι όταν βρει […]

Τη Μαργαρίτα Λυμπεράκη, την είχα γνωρίσει πρώτη φορά το φθινόπωρο τού 1992, στο Εθνικό Θέατρο, στις πρόβες τού έργου της «Ζωή Πορφυρογέννητη», που θα έκανε πρεμιέρα τέλη Οκτωβρίου. Τις πρόβες εκείνες τις παρακολουθούσα με τη μεγαλύτερη ευσυνειδησία, κάθε μέρα μαζί της, καθώς ήμουν το νεότερο μέλος τότε, τού Διοικητικού Συμβουλίου τού Εθνικού. Δημιουργήθηκε ένα καλό […]

Το έχουμε όλοι μας περί πολλού το Πάσχα των Ελλήνων. Δικαίως άλλωστε· γιατί όχι; Είναι και αυτό -ή μάλλον είναι κατ’ εξοχήν- μια νεοελληνική αποκλειστικότητα, μια εντελώς δική μας πατέντα, όπου δίνεται μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία· -ευκαιρία διαρκείας· σε πολλά επεισόδια και μάλιστα με πλήρη τηλεοπτική κάλυψη- να συνυπάρξουν Ανατολή και Δύση. Να συνευρεθούν· ανοιχτά […]

«Να πίνεις τσάι και, στο μεταξύ, να σβήνει η ζωή σου, όπως συμβαίνει με τους ήρωες του Τσέχωφ». Με αυτά τα λόγια αρχίζει μια εκδοχή του τέλους στο «Ό,τι περιγράφω με περιγράφει». Όταν γνώρισα τον Αργύρη Χιόνη, ένα βράδυ που μας άφησε η Βάσω Κυριαζάκου μόνους στην αυλή των Εκδόσεων Γαβριηλίδη να συζητάμε, ένιωσα το […]

  -Yours till death – Judah-   -I must wait a few days before seeing you. You are too momentous; but remember it is idolatry, not indifference-    – I will never sell you for a piece of silver. I’ll buy you back with red drops, when you go away. I’ll keep you in a casket […]

Ο Αισθησιασμός του Καβάφη πάει πολύ πιο πέρα από τη λαγνεία, πολύ πιο πέρα από την κάθε εποχή. Διαβάζει κανείς λόγου χάρη το «ΜΙΣΗ ΩΡΑ» όπου χωρίς πολυτονικό και την αγαπημένη μας «διάλεκτο», θαρρεί πως γράφτηκε σήμερα. Θα μπορούσε να το… εκφέρει από μέσα του και «μὲ πολλὴν ὑπόληψι» δηλαδή, ένας χρόνιος πότης, διακριτικά, σε […]

ΔΕΚΑΕΦΤΑ ΧΡΟΝΩ ΚΟΡΙΤΣΙ ΧΟΡΕΥΕΙ ΧΟΡΕΥΩ ΞΕΦΡΕΝΟ ΡΟΚ ΣΤΟ ΕΡΗΜΟ ΠΛΕΟΝ ΑΚΡΟΓΥΑΛΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΩΡΑΙΑ ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΤΑ ΠΑΧΙΑ ΒΟΤΣΑΛΑ ΓΑΜΩΤΟ ΚΡΟΤΑΛΙΖΟΥΝ ΒΡΕΓΜΕΝΑ ΠΙΟ ΜΟΥΝΤΑ Η’ ΠΙΟ ΣΤΡΙΓΚΑ ΑΠΟ Τ’ ΑΚΟΥΣΤΙΚΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ ΟΛΟ ΧΑΝΕΙ ΡΥΘΜΟ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑ ΠΕΛΜΑΤΑ ΣΗΚΩΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΟΝΤΡΟ ΒΟΤΣΑΛΟ ΚΟΥΡΑΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΕΧΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ ΛΙΓΟ ΚΟΥΡΑΖΕΤΑΙ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ […]

Χειμώνας τού 1984. Ένα βράδυ, μαζί με τη γυναίκα μου, τότε, έχουμε απλωμένες στο πάτωμα όλες τις μεσημεριανές εφημερίδες και τις διαβάζουμε προσεχτικά, συγκρίνοντας τις διάφορες δημοσιεύσεις για το ίδιο θέμα· σχετικά με τον πατέρα της. Κάθε μια με τον τρόπο της, όλες κάτι γράψανε· και γράψανε καλά. Δεν το περιμέναμε· γιατί όπως και να […]