Άρθρα

Η θέση του αναγνώστη βρίσκεται σε διαρκή προσπάθεια επικυριαρχίας επί του λογοτεχνικού έργου. Παράλληλα, το εκάστοτε έργο δεν φέρεται ποτέ να συνθηκολογεί με τον αναγνώστη αλλά φαίνεται να δραπετεύει μονίμως. Ο αναγνώστης δεν έχει την πολυτέλεια της χρονικής παύσης που έχει από τη φύση του το έργο. Η χρονική άνεση που προσφέρει η παύση δίνει […]


 Ένα λογοτεχνικό έργο διατηρεί εντός του εκείνο που στρέφεται εν τέλει εναντίον του. Οι εσωτερικές αντιθέσεις δεν εντοπίζονται βέβαια λόγω μιας μετριοφροσύνης μπροστά στην τελειότητα ούτε βέβαια μέσα από μια συγκριτικού τύπου απαξιωτική διαδικασία. Οι εσωτερικές συγκρούσεις που υφίσταται το έργο αφορούν τόσο το ίδιο όσο και το έδαφος εντός του οποίου κινείται η […]

 «Κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι.»1 Samih al-Qasim Η παλαιστινιακή ποίηση δεν έχει εύκαιρο ούτε κερδισμένο τον μηχανισμό παραγωγής εκφραστικού λόγου. Δεν εντοπίζεται δηλαδή κανένα ίχνος ποιητικού λόγου ως εκφρασμένου δράματος. Η παλαιστινιακή ποίηση δεν διατηρεί στον λόγο της κανένα αποτύπωμα σε χρόνο παρατηρητή στην πάλη του παλαιστινιακού λαού για ελευθερία. […]

Ο συγγραφέας δεν ταυτίζεται με το έργο του και δεν μπορεί να είναι το έργο του ακριβώς επειδή ο ίδιος που το γράφει είναι ταυτόχρονα και πολλοί άλλοι. Όχι, ο συγγραφέας δεν είναι το αφηρημένο Εγώ που εργάζεται απομονωμένο από τον κόσμο ούτε συνοψίζει με την ιδιότητά του μια μονάδα στη μεταφυσική σχέση του με […]

Αν πράγματι ήταν θέμα ακρίβειας ως προς τον χρόνο της αφήγησης ή ζήτημα συμπύκνωσης ως προς την έκταση του χώρου – της ποσότητας – τότε και η περίληψη ενός κειμένου θα μπορούσε να οριστεί ως λογοτεχνία. Η ουσία του μικροδιηγήματος δεν έγκειται στη σύντομη αφηγηματικότητά του. Η κειμενική βραχύτητα δεν ορίζει ένα λογοτεχνικό είδος αλλά […]

ΔΥΪΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ, Α’*  Δυοῖν  Είμαι ή πληκτρολογούμαι; Νίκος Ι. Τζώρτζης Ενικός – Δυϊκός – Πληθυντικός αριθμός. Αντιγράφω από τη Wikipedia: Ο δυϊκός είναι γραμματικός αριθμός που χρησιμοποιούν μερικές γλώσσες πέραν του ενικού και του πληθυντικού. Όταν ένα ουσιαστικό ή μια αντωνυμία εμφανίζεται σε δυϊκή μορφή, ερμηνεύεται ως αναφερόμενο σε ακριβώς δύο από τις οντότητες (αντικείμενα ή πρόσωπα) που προσδιορίζονται από […]

“Ο Χάσκων λάκκος που στέκει εμπρός μου δεν είναι άλλου παρά μόνον δικός μου !”   “Ο Χάσκων Λάκκος”, απο την συλλογή ΑΣΜΑΤΑ ΝΕΚΡΙΚΑ, Νικηφόρου Βυζαντινού (Αυτοέκδοση 2018) Αφιερώνεται στην απέραντα μόνη Alphonsine Plessis   Το κίνημα του ρομαντισμού το οποίο και αναπτύχθηκε σχεδόν σε όλες τις εκφάνσεις της τέχνης κατά τον 19ο αιώνα, είχε […]

(Μια αναφορά στην λογοτεχνική γενιά του 1920)   Εκατό χρόνια πίσω στο χρόνο, υπήρξε ένα λογοτεχνικό ρεύμα στα νεοελληνικά μας γράμματα, που από τους ιστορικούς και τους μελετητές της λογοτεχνίας πήρε το όνομα “Γενιά του 20”. Η γενιά αυτή των λογοτεχνών η οποία διαχωρίζεται από τους αμέσως προηγούμενους σε συμβολιστές και νεοσυμβολιστές, σημείωσε και μια […]

Αυτόν τον καιρό έχει έρθει πάλι στην επιφάνεια η Αθήνα· με αφορμή όχι τη μόνιμη πια κρίση που μαστίζει όλη τη χώρα, αλλά μια μακράς διαρκείας [γερμανική] καλλιτεχνική έκθεση· την ‘Documenta 14’. Μια έκθεση αρκετά πολιτική και μαρκετίστικη, που ισχυρίζεται πως  προτείνει να μάθουμε καινούργια πράγματα: «Μαθαίνοντας από την Αθήνα», λέει. Άκρως ενδιαφέρον. Αφήνοντας κατά […]

Το έχουμε όλοι μας περί πολλού το Πάσχα των Ελλήνων. Δικαίως άλλωστε· γιατί όχι; Είναι και αυτό -ή μάλλον είναι κατ’ εξοχήν- μια νεοελληνική αποκλειστικότητα, μια εντελώς δική μας πατέντα, όπου δίνεται μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία· -ευκαιρία διαρκείας· σε πολλά επεισόδια και μάλιστα με πλήρη τηλεοπτική κάλυψη- να συνυπάρξουν Ανατολή και Δύση. Να συνευρεθούν· ανοιχτά […]