Ταξίδι στο σπίτι

5 Απριλίου Μέρα Ενδέκατη You lie there naked I lie there naked Both on the pavement Why are we different ? Minutemen In Der Finsternis Dieser Zeit. Να μην μείνουμε μόνοι. In Der Finsternis Dieser Zeit. Να μην μείνουμε μόνοι. Υπάρχουν εκείνα, που δεν λέγονται με την γλώσσα της λογικής, είπε ο Wittgenstein. Αλλά, δείχνονται […]

Σήμερα βρέχει. Την τέταρτη μέρα του Απρίλη πάντα βρέχει. Από το 1992, από εκείνη τη συννεφιασμένη Δευτέρα που αντικρίσαμε το πρόγραμμα της κηδείας του συμμαθητή μας. Από τη στιγμή που ο λυκειάρχης ανακοίνωσε στο προαύλιο τον θάνατό του. Ο Σταμάτης είχε διαγνωστεί με λευχαιμία. Ήμασταν συμμαθητές από την πρώτη γυμνασίου. Τη χρονιά που πέθανε μοιραζόμασταν […]

4 Απριλίου Μέρα Δέκατη Μερικές φορές έρχονται και φωτίζουν τις καταπακτές μας. Και γίνονται φως. Και τότε χάνουμε τη γη. Φίλε μου. Θα ήθελα να γίνω το χελιδόνι, που θα απλώσει τις φτερούγες του στο σταυρό της κοντινής εκκλησίας. Να σου τραγουδήσω ‘only love can break your heart’. Να σε ρωτήσω αν ήρθες για να […]

Το γεγονός ότι ήσαν οπαδοί της φράσης ῾῾Φιλημένοι Φίλοι Φιλήθηκαν᾽᾽, της φράσης ῾῾Η Ευγένεια της Κωμωδίας μας᾽᾽, της φράσης ῾῾Εξάλλου εκείνοι που πεθαίνουν είναι πάντα οι άλλοι᾽᾽, της φράσης “When I am talking about the weather I know what I am talking about’’, της φράσης ῾῾Φέξε μου και Γλίστρησα᾽᾽, της φράσης ῾῾Είδα Φως και Μπήκα᾽᾽, […]

Σε συνθήκη ζόφου, γελάμε. Απορρυθμίζεται έτσι ο ζόφος, αερίζεται η ψυχή. Γελάμε με την καρδιά μας. Γελάμε με τα χάλια μας. Αγωνιούμε, ναι. Αλλά και γελάμε. Πολύ και αναπάντεχα. Ο Γιώργος Κακουλίδης επέμενε (γελώντας): Γελάει καλύτερα όποιος γελάει πρώτος. Χθες, πήγα στο  φιλόξενο σπίτι/εργαστήρι του Κώστα Τσώλη και της Ευφροσύνης Μυτιληναίου, με την μόνιμη παρηγοριά […]

3 Απριλίου Μέρα Ένατη Είναι πέντε το πρωί. Ο Fred Neil, μου λέει : This old world will never change the way it’s been | and all the ways of war won’t change it back again | I’ve been out searchin’ for the dolphin in the sea Μου έχει κολλήσει έντονα η εικόνα της Αφροαμερικανίδας […]

Ξυπνάω με τούτη τη φράση να χορεύει μεσοπολεμικό ψυχεδελικό σουίνγκ μες στο κεφάλι μου: ῾῾Τα κορίτσια μας είναι χαρταετοί και υποβρύχια᾽᾽. Στον ύπνο μου, στο όνειρο, είμαι με τον Αντρέα Μαντά στο Αλλοτινό, στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου στην Κυψέλη, και πίνουμε ηδύποτα φρούμελ με δύο φίλες. Η Ξανθιά λέει, ῾῾Ζείτε ακόμη μες στο Καταγώγιο της […]

2 Απριλίου Μέρα Όγδοη Σήμερα σηκώθηκα λίγο πιο νωρίς. Κατά τις 06.00. Η πρώτη ατάκα που ξεφούρνισα μέσα στην σιωπή του σκοτεινού σαλονιού ήταν : Στέκομαι Εδώ. Κοιτάζοντας τον άδειο δρόμο απ’ το μπαλκόνι μου, μου ήρθαν σκληρές σκέψεις. Το μέλλον. Ο σύγχρονος καπιταλισμός μάλλον θα χρειαστεί ανθρώπους που να αισθάνονται ελεύθεροι και ανεξάρτητοι, μη […]

1 Απριλίου Μέρα Έβδομη Είναι κάποιες μέρες, όπου το μέγα μάτι έρχεται πίσω από τις κουρτίνες και το καλό μοιάζει τόσο διάφανο που είναι σαν ζελατίνα. Με τον Ίκαρο χθες μοιάζαμε σαν να είμασταν πολεμιστές από την Τροία. Για τα μάτια τους σφαζόμαστε στης Κυψέλης το κάστρο. Είναι το δικό μας Ίλιον. Και σκληρά θα […]

Χθες, 31.03.2020, μου τηλεφωνεί ο Γιώργος Κακουλίδης. Τα λέμε. Ανταλλάσσουμε ευχές. Τρέχει, καλπάζει, το μυαλό μου στο Άλλοτε. 35 χρόνια φιλίας, και δεν βγαίνει στη σύνταξη αυτή η φιλία. Είναι θητεία αυτή φιλία. Από την οδό Καλλισπέρη και την οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου, γείτονες και φίλοι. Φλανέρ στα σοκάκια της Καισαριανής, σωματοφύλακες του Καρούζου — κινήσαμε […]