Ποίηση

αδύναμη εκβάλλομαι στη σκάλα με κούρασαν τα διαμερίσματα αναλώθηκα κατοικώντας με συνεπήραν οι όροφοι στους αντίλαλους των διαδρόμων συνέτριψα τ’ αφτιά μου στον ανελκυστήρα ερωτεύτηκα τον τοίχο του φρέατος στον ακάλυπτο απέρριψα προτάσεις ανήθικων συνειρμών εκπίπτω αδρανής δεν θα χρειάζεται να ‘σαι στο ισόγειο για να γίνουμε κάτι ακόμα κι αν η υπόσχεσή σου μείνει […]

Πάντα θα έρχεσαι σαν μια υπόσχεση που δεν μπορείς να λησμονήσεις Θα επιστρέφεις μέσα στη λήθη μου διασχίζοντας παράξενα λαγούμια Κρατώντας έναν πόνο για να μοιραστούμε Θα μου χαρίζεις το πιο μεγάλο κομμάτι μέσα απ’ τη σιωπή σου Κι όταν θα φεύγεις απ’ τη ρωγμή του χρόνου Δεν θα υπάρχει λύπη στη μέρα Ένα φως […]

Απομονώνω τις στάλες της βροχής, κατανικώ το φόβο. Στο πηχτό σκοτάδι ηχούν βήματα μελαγχολικά επιπλέουν οι σκιές. Ακούσαμε τα μουρμουρητά πίσω από τους κέδρους, ένας αόρατος κυματισμός εισβάλλει μέσα μου. Η γεύση της ζωής νοτίζει το λαρύγγι. Αλήθεια αδιαμφισβήτητη το λαχάνιασμα για να βρω τις εισπνοές. Η αποθέωση της σάρκας φαντάζει πρόσκαιρη. Γαντζωμένη στα χέρια […]

Παιδί μου πάει καιρός που έπαψα να σε ξανοίγω πια· μέσα μου ρίζωσε για σένανε του πόνου η στριγκιά φωνή. Αυτή η ζωή που μου την στέρησες ολόδική μου ήταν, πριχού του σκότους τα σαγόνια σε αρπάξουν από εμένα. Σαν τον αστραφτερό λαμπρό καθρέφτη ήσουν που μέσα του φαντάζανε τα γέρα μου ανανιωμένα, καθώς κοντά […]

Διευθετήσεις Πρν προχωρήσουμε στις αναπληρώσεις των σωμάτων στα ειπωμένα εσώτερα των ζωών παλιάτσοι κάποιου ασύδοτου αναγνώστη που κατασκευάζει το ποίημα διαβάζοντάς το ας αποθαρρύνουμε το αδόκιμο διασκεδαστή κάθε ευθύνης κάθε άπραγης δυνατότητας με δαπάνες ηθικής υπερβατικές, πλίθινες. Η στιγμή βλέπεις στοιχίζεται στις αντιφάσεις.   Επισκεψη Καταρχήν οι κουβέντες ακούγονταν διπλωμένες στα σκοινιά των στομάτων με […]

Μάνα. Μάνα, στα γόνατα σου πια δεν θα καθίσω, μήτε στον κόρφο σου ίσκιο θα ψάχνω να βρω. Μάνα, δεν θα με δεις να ξανά δακρύζω, κάθε φορά που θαρρώ πως σου κρύβω κάποιο μυστικό. Μάνα, Είναι ο κόσμος μεγάλος και κακός, -πως με άφησες ξωπίσω, το χέρι σου πια δεν θα κρατώ. Μάνα, στην […]

Υπάρχει άλλη σκέψη, Δεν· να διώξει τη δική σου παιδεύουν τα μηνύματα παιδεύει κι η σιωπή σου   Ο  Άγγελος Ερατεινός γεννήθηκε στη Χίο το 1950. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Κινάθισμα (1982), Της Καρδιώτισσας (1988), Το σκοτάδι πίσω (2017), Στίχος με στίχο (2019).  

Δεν έχω να σου πω πολλά για την επίσκεψη. Μας δέχτηκε σπίτι του με χαρά. Είπαμε βέβαια πολλά –ό,τι μπορεί κανείς να πει σε τέτοιες περιπτώσεις. Κι αυτός συγκινημένος δίχως άλλο, με τον αέρα του πετυχημένου φυσικά, πρόθυμος να μας δείξει κάθε τι — τί συλλογές! Τί σπάνια κομμάτια! — Συγκράτησα στην όψη του μιαν […]

Πώς κάνει φίλους τα πουλιά και σώμα δεν θυμάται Πώς την μαγεύει την ματιά Πώς στη βροχή κοιμάται Δεν ξέρει να παρακαλεί μήτε να λογαριάζει ξέρει μονάχα ν’αγαπά και το νερό ν’αγιάζει το αίμα του δεν το χαλά μήτε θα το χαρίσει μόνο παιδί σαν το ζητά Κι όποιος δεν προσκυνήσει Όποιος σταθεί στο θάνατο […]

TO ΤΡΙΟΛΕΤΟ TOY ΑΔΟΞΟΥ ΠΟΙΗΤH Θα ’θελα στίχους εχέμυθους να γράφω, να μην τους παίρνουν λόγια οι αναγνώστες, να μοιάζει ο καθένας με κλεισμένο τάφο· θα ’θελα στίχους εχέμυθους να γράφω, να με λένε σκοτεινό και κρυπτογράφο, σαν άλλους ποιητές της τέχνης μας γνώστες… Θα ’θελα στίχους εχέμυθους να γράφω, να μην τους παίρνουν λόγια […]