Ποίηση

Διασ-τροφή Περιφέρω ένα κεφάλι βαρύ, σε όλη την πόλη σαν τρόπαιο. “Αποτρόπαιο! “, λέν’οι γλώσσες οι κακές. “Αποτρόπαιο”! , λεν’ οι γλώσσες που μου’σκαβαν τον λάκκο σαν ψες. Ακούω φωνές, πολλές φωνές μαζεμένες. “Αποτρόπαιο!”, ζητωκραυγάζει το πλήθος. Το ίδιο πλήθος που πριν λίγο, μου ζητούσε να τους σώσω. Περιφέρω κεφάλια, κεφάλια βαριά, κεφάλια βιαστών. Βλέπω […]

έλα στο αγαπημένο μου μέρος να σου δείξω τα ελάφια που πίνουν το νερό και ξεδιψούνε κατά το πρώτο φως του ήλιου να δεις μονάχη σου πώς παίζουνε τα ζάρια τα παιδιά πώς τρέχουνε τα γέλια πώς γίνεται η χαρά ζωή κι ο πόνος σκέψη έλα στο αγαπημένο μου μέρος να σκύψουμε μαζί στον καθαρό […]

Καθώς αναδύομαι απ’ τα σωθικά σου στάζεις μέλι. Δέχθηκα με προθυμία τον ήχο του κορμιού σου τον αγκάλιασα. Η απαρχή μιας έλξης πλανιέται τη νύχτα. Βουτώ ξανά μέσα σου η διψασμένη γη άνθισε. Ξάγρυπνος καταπιάνομαι με την καρδιά μου, αποτινάσσω τα κοινότυπα. Την ώρα του πάθους οι θλιβερές εκφράσεις πέφτουν σε δυσμένεια. Κρατώ την ανάσα […]

Εδώ οι καλές ψυχές μόνο με 500 ευρώ το μήνα γερά σώματα υπάκουες ψυχές στη διάθεση σας απ΄το πρωί ως το βράδυ για εσάς κύριοι που είστε επιχειρηματίες που γίνεστε πλούσιοι με τη δουλειά των άλλων εδώ τα πρατήρια των καλών ψυχών γράψτε εσείς γραφιάδες για τη φύση και τα ποτάμια κάντε λογοπαίγνια λιβανίστε ο […]

Είμαστε από αυτούς που θα χαθούν σε κάποιο ενεχυροδανειστήριο ή στα «αγοράζω χρυσό», όπως τα χρυσαφικά μας. Θα λιώσουμε, ανθρώπινη πλάκα πάνω στην πλάκα, μαζί με δαχτυλίδια, σκουλαρίκια και χρυσές ταυτότητες. Κι αν κάποτε οι υπερκαινοφανείς αστέρες δούλευαν εκρηκτικά για την αυγή του πολιτισμού τώρα η ανθρωπόκαινος ένδεια τα θάβει όλα στο σκοτάδι. Εμείς είμαστε […]

Πιάδα Αργολίδας, 20 Δεκεμβρίου 1821 ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝ ΕΠΙΔΑΥΡΩι Α΄ ΕΘΝΙΚΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΝ   ΑΚΤΙΣ ΕΛΠΙΔΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ   Εν ονόματι της Αγίας και Αδιαιρέτου Τριάδος, εις το χωρίον της Πιάδος· ότε το Έθνος ή μέλλον κράτος συνήρχετο δι’ αντιπροσώπων – και δια πολλών άλλων προσώπων. Δες κοτζαμπάσηδες του τόπου ή προύχοντες […]

ΕΝ ΕΡΗΜΩ Χρειάστηκε να διασχίσω όλη την έρημο του οισοφάγου σου για να σε φιλήσω. Τέτοια αμαρτωλή όαση δεν καταπίνεται χωρίς τα ηλιοκαμένα χείλη σου. Στα σπλάχνα σου απλώνεις δίχτυα προστατευτικά να μη βαπτιστώ αύτανδρος στους ωκεανούς των κυττάρων σου.   ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΑΦ’ ΥΨΗΛΟΥ Επιτέλους άνοιξες το παράθυρο ν αντικρίσεις τον αχτένιστο Απρίλη με την […]

  Το κορίτσι είναι ντυμένο πορσελάνη, στο ένα χέρι κρατάει το υπερσύγχρονο  μικρόφωνο, ενώ με το άλλο κρατιέται στην καρότσα του αυτοκινήτου που το έστησαν για να τραγουδήσει. Το κορίτσι βρίσκει την ευκαιρία και ξεδιπλώνει τη συνηθισμένη μελωδία -της έταξαν πληρωμή γι’ αυτήν της την παράσταση- όμως, τελικά, ουδείς γνωρίζει τους στίχους.   Το κορίτσι […]

Η οχλοβοή της απογοήτευσης διογκώνεται, η πορεία προς το τίποτα συνεχίζεται με βήματα γοργά. Περιφέρομαι σέρνοντας τη ζωή ένα κουφάρι άδειο. Τα γεγονότα φράσουν το δρόμο, το ύφος του σκυθρωπού ανθρώπου κυριαρχεί. Ουρλιάζουν τα λησμονημένα όνειρα προσπαθούν να ξεσηκώσουν τις πράξεις από το λήθαργο χρόνων. Δεσπόζουν οι ρυτίδες στα σκονισμένα πρόσωπα. Η βροχή μελαγχολική μαστιγώνει […]

Καμιά παγκόσμια σύγχυση δε θα μπορέσει να εξαλείψει έστω και ένα σύννεφο κανένα σύννεφο δε θα διαλυθεί η ανθρωπότητα θα πει το «ναι» το «ναι» που που δίδαξε ο Δουβλινέζος Τζόυς γράφοντας σε μια άγνωστη γλώσσα μια γλώσσα άγνωστη μα τόσο οικεία οικεία σαν το δράμα που μας περιβάλλει στο περιβόλι αυτού του κόσμου που […]