Ποίηση

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΑΦΕΥΓΟΥΝ Τα πράγματα που μας διαφεύγουν ναι, πώς προσεγγίζεις αυτό που παύει να σε αφορά όταν τυπώνεις όρκους και αδυναμίες γνησιότητας την ίδια ώρα πολύ κουρασμένος να σταθεροποιείς συνειδήσεις -να ρωτήσω πώς καταγίνεται κανείς στις εξαιρέσεις με ποιό εναπομείναν φθόγγο νοσταλγούμε ό,τι δεν έχουμε από πού ήρθε η απουσία η παραμονή […]

Άτιτλο Ανώνυμε πρόγονε του Ομήρου μια γέννα κι εμείς δικού σου σπόρου κι ας είμαστε από άλλο χώμα ταγμένοι. Σε τιμούμε γενναίε ποιητάρη της γης του Κις. …περί γλώσσας και λήθης   Σε προσκυνώ, γλώσσα, πολλά τα θαύματά σου. Κική Δημουλά, Τυφλό σύστημα επαφής Ι. Όλη μου η ζωή ένας αγώνας δρόμου γλώσσα· σαν αμοιβάδα […]

Ο κόσμος μοιάζει να είναι τόσο όμορφος σαν μια λίμνη με ήσυχα νερά πεντακάθαρη λίγα βατράχια χοροπηδάνε στην όχθη ώσπου μια μεγάλη πέτρα πέφτει στα βαθιά ποιός να την έριξε άραγε κι άρχισε τότε να βγαίνει βούρκος από τον βυθό της να γίνεται μια λίμνη λάσπης καμιά ζωή μέσα της παρά μόνο ζωύφια νερόφιδα και […]

Πλέαμε ανυποψίαστοι σε θάλασσα αρυτίδωτη εικόνες καθαρές μεσ’ την ευδία με τους πλοιάρχους να προΐστανται στις γέφυρες τα τεχνικά βοηθήματα σε λειτουργία και τα πληρώματα στις θέσεις τους. Ενόσω διήρκεσε η εκατέρωθεν προσέγγιση δεν ανταλλάξαμε μηνύματα μέσω VHF ή αλλέως πως γιατί πιστεύαμε ότι τηρούσαμε πορείες ασύμπτωτες. Εν τέλει επήλθε σύγκρουση- Δεν αποφεύχθηκε. Μετά την […]

Κήρα είναι η ανάσταση Του θανάτου κόρη Και ψυχή στα χείλη της Με φωτιά κρατεί Δίνω την καρδιά μου Σωμα αφανερωτο Χώμα μιας σταγόνας Να γυρίσει νιος Θε’μου είναι κόρης Πρωτο και στερνό φιλί Μιας ευχής το αίμα Σε λευκό κερί Έρεβος ανθίζει Στόμα με φτερά Θωρεί Χαλινάρι σέρνει Με χρυσή κλωστή Κάνει να γυρίσει […]


Έτσι είναι η ζωή, μια σπειροειδής αλυσίδα απώλειας, εύρεσης, επανεύρεσης, χασίματος, ψαξίματος, ανάσας και πνιγμού 
Μικρά, μεγάλα γεγονότα, το σώμα μέσα μας, εργοτάξιο μνήμης παλεύει να θυμηθεί, παλεύει να ξεχάσει, με τη θύμηση και την απώλεια να είναι ο μικρός θεός 
αναζητώντας παράλληλα αγίους να μας απαλλάξουν από τη διαβρωτική έγνοια να παραμείνουμε ερωτευμένοι, να […]

Η παλιά σου πολυκατοικία Ακόμα σε στοιχειώνει. Το διαμέρισμά σου Που έθρεψε τα λαμπερά κι ευάλωτα παιδιά της νιότης, Εκείνη που, με τα λευκά της χέρια, Τακτοποιούσε το Άπειρο του Κόσμου, Το σαλόνι όπου τα λόγια σας τρύπαγαν τους τοίχους Θέλοντας ν’ ανασάνουν τις φωνές, τα τραγούδια, τις συγκεντρώσεις- Το νέο περιτύλιγμα ενός αρχέγονου ονείρου, […]

Ακούω τις κινήσεις του αέρα, Καθώς συλλαβίζει με συρσίματα∙ Στο πέρασμά του τα φύλλα ανακατεύοντας, Σαν πατέρας αμήχανος, τα μαλλιά νηπίων. Καθώς ξυπνούν οι αναμνήσεις, Κύματα σκάνε έξω, στην αμμουδιά. Εγώ, στην αιώρα Γυναίκα γίνομαι Με τα μάτια ανοιχτά. Εκεί με βλέπω, Σε όλες τις φωτογραφίες∙ Δεν κοιμάμαι- αγρυπνώ. Πατάω σε βότσαλα – ερωτήματα Κοιτώντας […]

Στα χρόνια της μελαγχολίας τα ένστικτα δυσκολεύουν τη ζωή. Σε σχοινί τεντωμένο διασχίζουν τις αδιέξοδες ώρες οι συλλογισμοί. Ξεθωριάζουν στην αναμονή τα πολύχρωμα συναισθήματα. Σκύβω και χαϊδεύω τις ουλές, περιμένω αδρανής. Εξαναγκάζομαι σε μια συγκατάβαση μ’ έναν ορίζοντα θαμπό. Στον άδειο κόρφο σου κυλά μια ιερή σιγή. Τα σώματα ξαπλωμένα στην αιώρα του κήπου εκμυστηρεύονται […]

Σύνδρομο Χασιμότο Σκοτάδι και απροσδιόριστη βαβούρα Σκοτάδι και ηλεκτρικός πανικός Άγχος, αϋπνία ναρκωτικά και προσποίηση Σκοτάδι, σκοτάδι, σκοτάδι και δίνη ηλεκτρική που δεν σταματάει με καμία προσπάθεια αφήσου κρατήσου αφήσου κρατήσου αφήσου κρατήσου κρατήσου κρατήσου κρατήσου… Γράμμα σ’ ένα Φίλο Σ’ αυτό το Χώρο που δεν υπάρχει για εμάς αλλά μόνο για τον εαυτό του […]