Απόσπασμα από τη σελίδα: 105 Ὁ ἀνθρωπομορφισμός τῶν δέντρων τοῦ προκαλοῦσε ταραχή καί διέγειρε τήν περιέργεια καί τή φαντασία του. Κεφαλή, κορμός, ρίζα: μέ τήν ἴδια κάθετη διάταξη στέκονται ὁ ἄνθρωπος καί τό δέντρο κατακόρυφα πάνω στή γῆ καί στό χῶρο πού καταλαμβάνουν. Μόνο ὁ Ἰεσσαί, ἔλεγε ὁ Ἄθος, σάν νά τόν ἔβλεπε μπροστά του, […]
Αναγνώσεις
Γιάννης Μαυριτσάκης | Κωλοδουλειά
Απόσπασμα από τις σελίδες, 43,44. Χρειάζομαι ένα καινούργιο ζευγάρι παπούτσια. Όλοι να κοιτάζουν τα πόδια μου. Να λένε να ένα ωραίο ζευγάρι πόδια, ανάμεσα σε όλα τα άλλα αυτό το ζευγάρι είναι το ωραιότερο, όλη μέρα πίσω από τους πάγκους, κρίμα τέτοια πόδια να κρύβονται, κοίτα πως στέκονται, το ένα πάντα ελαφρά λυγισμένο, κοίτα πως […]
Υποδιοικητής Μάρκος | Οι άλλες ιστορίες
Ονειρεύεται ο Αντόνιο (σελίδες: 9,10) Ονειρεύεται ο Αντόνιο ότι η γη που δουλεύει του ανήκει, ονειρεύεται ότι ο ιδρώτας του πληρώνεται με δικαιοσύνη και αλήθεια, ονειρεύεται ότι υπάρχει σχολείο για να γιατρέψει την άγνοια και φάρμακο για να τρομάξει το θάνατο, ονειρεύεται ότι το σπίτι του φωτίζεται και το τραπέζι του γεμίζει, ονειρεύεται ότι η […]
Θανάσης Τριαρίδης | Τα μελενια λεμόνια * η διαθήκη των γκαβλωμένων ανθρώπων
Βιβλίο τρίτο Ιδού, λοιπόν, το κόκκινο ρόδι Απόσπασμα. Σελίδες: 59,60. Είμεθα όλοι εντός του μέλλοντός μας. Δηλαδή: είμαστε εντός του μαύρου μνήματος, εντός του φωταγωγημένου θανάτου μας. Η πεινασμένη αλεπού ζυγώνει. Τρίβεις τα μάτια σου και πέφτουν φλούδες από ροδάκινο. Είμαστε· ξαπλωμένοι πλάι σε έναν ξεθυμασμένο κεραυνό που όμως. Καταρράχτης. Μικρή πράσινη γκάβλα, στήθη […]
Νίκος Α. Καραγεώργος | Η φαιδρή κηδεία του Οδυσσέα Λουντάντε
Απόσπασμα από το κεφάλαιο “Η νεκροφόρα”, σελίδες: 56,57. Το μαύρο πέλμα των ελαστικών στρίγκλισε στην άσφαλτο. Παρά τις διαβεβαιώσεις της Σοφίας προς την Καλλιόπη ότι η Φρόσω είχε μισθώσει για την κηδεία πολυτελή λιμουζίνα, η νεκροφόρα ήταν ένα συνηθισμένο όχημα, αρκετά παλιό όπως έδειχνα οι φθαρμένες λαμαρίνες και το σκασμένο σε μερικά σημεία του καπό […]
Marcel Schwob | Μίμοι
ΜΙΜΟΣ ΤΡΙΤΟΣ (Σελίδες:23,24) Ἄνοιξέ μας! Παιδί, παιδί, ἄνοιξέ μας! Εἴμαστε τά μικρά τῆς ξύλινης χελιδόνας. Εἶναι μπογιατισμένη, τό κεφάλι κόκκινο καί οἱ φτεροῦγες γαλάζιες. Ξέρουμε πώς τά πραγματικά χελιδόνια δέν εἶναι ἔτσι ͘καί, μά τή Φιλομήλα, νά ἕνα πού χαράζει μιά γραμμή στόν οὐρανό ͘ μά ἡ δική μας χελιδόνα εἶναι ξύλινη. Παιδί! Ἄνοιξέ μας, […]
Ε.Χ. Γονατάς | ΤΡΕΙΣ ΔΕΚΑΡΕΣ
ΣΤΗ ΓΕΦΥΡΑ ΕΙΜΑΙ ΞΑΠΛΩΜΕΝΟΣ στή μικρή γέφυρα. Μιά τεράστια γαλάζια μολόχα φέγγει στό ἄσπρο χωράφι. Ἀρνιά σκύβουν στίς ρίζες της καί γλείφουν τό χιόνι πού τίς σκεπάζει. Ὁ ἀγροφύλακας, μέ σκοῦφο στό κεφάλι καί χοντρές μπότες, περνάει μπροστά μου, μουρμουρίζοντας ἀδιάκοπα τήν ἴδια φράση σάν προσευχή: ” Ἡ πιτυρίδα τῶν δέντρων εἶναι τα πουλιά”. Ἐ.Χ. […]
Μιροσλάβ Πένκοφ | Ανατολικά της Δύσης
Απόσπασμα από το διήγημα “Οι ληστές του σταυρού”. Σελίδες, 156, 157. Ο Γκόγκο κι εγώ έχουμε μετατρέψει τις κλοπές σε κάτι σαν ανθρωπιστική αποστολή. Κλέβουμε από γενναιοδωρία, με μεγάλη απροθυμία, με αποστροφή. Δεν το κάνουμε για τους εαυτούς μας, εννοείται, γιατί αυτό θα ήταν πρόστυχο. Κλέβουμε για τον αδερφό του Γκόγκο. Του αγοράζουμε ηρωίνη, τον […]
Αργύρης Χιόνης |Ἔχων σώας τάς φρένας & ἄλλες τρελές ἱστορίες
Απόσπασμα από το διήγημα “ΠΕΡΙ ΜΑΧΑΙΡΙΩΝ”. Σελίδα, 77. Ἕνα μαχαίρι ἄξιο τῆς προέλευσης καί τοῦ προορισμοῦ του πρέπει νά ἔχει αἰχμηρή λεπίδα ἀπό σφυρήλατο ἀτσάλι καί λαβή ἤ μανίκι ἀπό κέρατο, κόκαλο ἤ ἐλεφαντόδοτο. Αὐτό τό εἶδος ἀναζητᾶ ὁ ἄξιος ἐραστἠς τῶν μαχαιριῶν, κι ὅταν τό βρίσκει (σπανίζει γάρ), σάν νά ‘ναι ὄν […]
Samuel Beckett | Η τελευταία τριλογία
ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ (Απόσπασμα. Σελίδα 55) Επινοητής της φωνής και του ακροατή και του εαυτού του. Επινοητής του εαυτού του για να έχει συντροφιά. Ας το αφήσουμε έτσι. Μιλάει για τον εαυτό του όπως για κάποιον άλλο. Λέει μιλώντας για τον εαυτό του, Μιλάει για τον εαυτό του όπως για κάποιον άλλο. Φαντάζεται τον εαυτό του […]