Πρώτη έκδοση του έργου: L’ Arbalète, 1956 Υπάρχουν τρεις μορφές του έργου. Η πρώτη (του 1956) αποτελείται από δύο πράξεις και δεκαπέντε σκηνές. Στη δεύτερη (1960), που είναι και η εκτενέστερη, το πολιτικό στοιχείο είναι εντονότερο. Η τρίτη μορφή (1962) είναι και η οριστική και σ’ αυτήν βασίστηκε η παρούσα μετάφραση. Ανέβηκε για πρώτη φορά […]
Αναγνώσεις
Λουίτζι Μπέσκι | Η ΖΩΦΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ – Μια νέα πρόταση ερμηνείας
Απόσπασμα από τον πρόλογο του Άγγελου Δεληβορριά Καθώς έχω βασανιστεί και ο ίδιος προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσω το νόημα της παρθενώνειας ζωφόρου, πιστεύω πως μου επιτρέπεται να επαναλάβω κάτι που υποστήριξα προ καιρού: ότι κάθε επανεξέταση ενός ζητήματος τόσο δύστροπου και βιβλιογραφικά επιβαρυμένου πρέπει να αντιμετωπίζεται ως πνευματικό χρέος, η εκπλήρωση του οποίου θα δικαιώνει όσες […]
Ernesto Sabato | Περί ηρώων και τάφων
Σ’ εκείνο το δωματιάκι, λοιπόν, άρχισα να γράφω ιστορίες. Τώρα καταλαβαίνω ότι ανέκαθεν η τέχνη του καιρού μας, αυτή η δυνατή και αποδιαρθρωμένη τέχνη, γεννιέται πάντα από την προσωπική μας διάλυση, από την αγωνία μας και την δυσαρέσκειά μας. Ένα είδος απόπειρας συμφιλίωσης με τον κόσμο αυτής της ράτσας των ευθραύστων, ανήσυχων και γεμάτων επιθυμίες […]
Ζεάμι | Το φιλιατρό του πηγαδιού
Μιά συνάντηση στό σταυροδρόμι τῶν ὀνείρων – κάποιου πού βλέπει τό φῶς τοῦ ἥλιου μέ κάποιον πού ἔχει φύγει:αὐτό εἶναι τό θέμα τῶν περισσότερων ἔργων τοῦ κλασικοῦ ἰαπωνικού θεάτρου Νό. Συνάντηση ἑνός πλάνητα καλογέρου καί μιᾶς σκιᾶς, μιᾶς ἀλύτρωτης ψυχῆς τοῦ Κάτω Κόσμου πού ἦταν ἄλλοτε μιά δέσποινα, ἕνας παλατιανός, ἕνας πολεμιστής. Ἡ ψυχή, ἄν […]
Stefan Zweig | Ο παλαιοβιβλιοπώλης Μέντελ και H αόρατη συλλογή
Ο ΠΑΛΑΙΟΒΙΒΛΙΟΠΩΛΗΣ ΜΕΝΤΕΛ (Απόσπασμα από τις σελίδες: 24,25,26) Πήγαμε λοιπόν οἱ δυό μας στό Καφέ Γκλούκ, καί νά τονε καθισμένος ἐκεῖ, ὁ Βιβλιομέντελος, διοπτροφόρος, γενειοφόρος, μαυροντυμένος, διαβάζοντας νά λικνίζεται σάν θάμνος σκοτεινός στόν ἄνεμο. Μπήκαμε μέσα, δέν μᾶς ἀντιλήφθηκε. Μόνο καθόταν καί διάβαζε καί σάν παγόδα λίκνιζε τό πάνω μέρος τοῦ κορμιοῦ του πέρα-δῶθε πάνω […]
László Krasznahorkai | Η μελαγχολία της αντίστασης
Έτσι, το πικρό ερώτημα το οποίο απορρέει από το δυσανάγνωστο περιεχόμενο του “κόσμου”, από αυτό τον ασύλληπτο διάλογο, το “προς τι όλα αυτά;” δεν είναι παρά μόνο ένα ρητορικό ερώτημα για να χαλιναγωγηθεί το αδάμαστο, ένα δίχτυ για να παγιδευτεί το άπειρο, μια γλώσσα για να μεταφραστεί η σπίθα, κι έτσι ο κόσμος […]
Μάριος Ποντίκας | Κουταμάρες (Και μια εξυπνάδα) Β’ Τόμος
Ποια Κομπαρσίτα; “Τι δεν κατάλαβες; Ποιό είναι αυτό που δεν κατάλαβες; Ότι ένα ακορντεόν δεν είναι δώρο γάμου; Παίζω εγώ ακορντεόν; Παίζει η Ελένη; Όχι, κι ούτε έχουμε σκοπό να μάθουμε. Λοιπόν, τι δεν κατάλαβες; Γιατί δεν ρώτησες πριν το αγοράσεις; Ας μας έδινες τα χρήματα τουλάχιστον, όχι πήγες και τα πέταξες για ένα ακορντεόν. […]
Juan Gabriel Vásquez | Οι πληροφοριοδότες
“Αυτό στο χέρι του το ‘παθε αργότερα. Και δεν έγινε έτσι όπως νομίζεις. Ο Γκαμπριέλ μεγάλωσε και με τα δύο του χέρια ακέραια. Εκείνα τα Χριστούγεννα, το χέρι υπήρχε, και θα υπήρχε για λίγες μέρες ακόμα. Για να το πω καλύτερα, αυτό που έγινε συνέβη λίγο μετά απ’ αυτό για το οποίο σου μιλάω. […]
Ζαν Ζενέ | Ο σκοινοβάτης. Ο θανατοποινίτης
Ο σκοινοβάτης. Απόσπασμα. Σελίδα 37. Νιώθω μια παράξενη δίψα, θα ήθελα να πιω, δηλαδή να υποφέρω, δηλαδή να πιω μα να μεθύσω με τον πόνο που θα ‘ναι Γιορτή. Αφού αρρώστιες, πείνα και φυλακή δεν μπορούν να σε κάνουν δυστυχισμένο, αφού τίποτε απ’ όλα αυτά δε σε αγγίζει, δυστύχησε με την τέχνη σου. Τι […]
Anthony Marra | Αστερισμός ζωτικών φαινομένων
Απόσπασμα από το κεφάλαιο 8. Σελίδες, 158,159. ΠΕΝΤΕ ΩΡΕΣ ΜΕΤΑ από τον πρώτο του επιτυχημένο ακρωτηριασμό, τα χέρια του Άχμεντ σταμάτησα να τρέμουν. Ο παγετός στο δρόμο τον κοίταζε από κάτω, τώρα πιο απειλητικά, μιας και τα μάτια του Άχμεντ είχαν δει, από κοντά, τι ήταν ικανός να κάνει. Είχε πριονίσει πέρα ως πέρα το […]