Τον ύπνο θέλω εγώ να κοιμηθώ των μήλων
να ξεμακρύνω από την τύρβη των κοιμητηρίων.
Τον ύπνο θέλω εγώ να κοιμηθώ εκείνου του παιδιού
που επιθυμούσε μες το πέλαγο να κόψει την καρδία του.
Δεν θέλω να μου ξαναπούν πως οι νεκροί δεν χάνουν το αίμα τους
και πως το σάπιο στόμα τους νερό ζητάει ακόμα.
Δεν θέλω τίποτα να μάθω για της χλόης τα μαρτύρια
μήτε για τη σελήνη που έχει στόμα σερπετού
κι όλο δουλεύει πριν χαράξει η μέρα.
Θέλω να κοιμηθώ για μια στιγμή,
για μια στιγμή, για ένα λεφτό, για έναν αιώνα˙
αλλά να μάθουν όλοι πως δεν είμαι πεθαμένος˙
πως έναν σταύλο από χρυσάφι έχω στα χείλια μου,
πως είμαι ο φίλος ο μικρός του Δυτικού ανέμου˙
πως είμαι των δακρύων μου η απέραντη σκιά.
Κουκούλωσέ με μ’ ένα πέπλο την αυγή
γιατί χούφτες μυρμήγκια θα μου ρίξει
και βρέξε με σκληρό νερό τα σάνδαλά μου˙
για να γλιστρήσει του σκορπιού της το κεντρί.
Γιατί θέλω να κοιμηθώ τον ύπνο εγώ των μήλων,
για να μάθω κάποιον θρήνο που απ’ το χώμα θα με πλύνει
γιατί θέλω να ζήσω με σκοτεινό εκείνο παιδί
που επιθυμούσε μες στο πέλαγο να κόψει την καρδία του.
Μετάφραση: Τάκης Βαρβιτσιώτης