« Για δες πως έγινε αρνί,
Ο λύκος χωρίς δόντια.»
Σελάνα Γραίκα
Η Ειρήνη άλλοτε ήτανε μία πόρνη, που’ παιζε τα φουστάνια της
κι όλα της τα καλά, στα καπηλειά· στα καφενεία
των εποχών, επάνω στα χαρτιά ή πάνω στο κορμί της.
Νιότη, παραδομένη στην απόλαυση· με σάρκα μαλακή
και πάχος ελαφρύ, η ομορφιά που ερμηνεύει
και προκαλεί τους πόθους.
Κι ο Άρης υπήρξε πάντα ο νταβατζής της. Αθλητικός,
ηρωικός, καθαρός κι αγνός-σχεδόν ασκητικός, που’ χε
την γύμνια της παλαίστρας και των πεδίων μαχών.
Όταν εκείνη γέρασε κι έφτασε… χρονών, κατέβαινε
τα σκαλοπάτια με ρούχα από κουρέλια· και μαλλιά
λιγδιασμένα.
Και την επισκεπτόταν πάντα ο Άρης· και περπατώντας
κουδούνιζαν στις τσέπες του οι παράδες· κι ήτανε
πάντοτε Ωραίος!
Το πνεύμα της στιγμής, η έκπληξη, η βία, η ανυπομονησία
με την ανησυχία, την πολεμική χαρά, ακόμη και τον φόβο
άλλαζαν στα πρόσωπα τις παραστάσεις.
Όπου κι αν πάνε, σε όποια χώρα τους δεχτεί, θα είναι πάντα
οι ίδιοι, αφού είν’ δύσκολος ο ανήφορος εκείνος, που κουρασμένος
ο άνθρωπος θα παραιτηθεί, θα πέσει προτού φτάσει στο τέρμα,
από δρόμους κουραστικούς, επίπονους δρόμους που σέρνουν
ανθρώπους π’ αφήσαν τα αιώνια ίχνη, γεννημένους εδώ·
και μακριά ζώντας, που στου Άρη το άκουσμα
σε κυριεύει ο φόβος.
Νικήσαμε· και νικηθήκαμε λοιπόν! Δεν ζητήσαμε να’ ρθούμε
όπως ήρθαμε· ταλαντευόμαστε πάντα ανθρώπινα
στην ομορφιά της υποταγής· και στην γλύκα της ανταρσίας.
Κάπου, μου’ ρχεται η πεθυμιά να σηκώσω στον ουρανό
τα μάτια μου και να κλάψω· ναι, να κλάψω, γιατί δοκίμασα
τον μυστικό παλμό, πως ψυχή μου δεν κατέφυγε άθικτη
στη μήτρα, μα σκόρπισε, όπως η θύελλα σκόρπισε την σκόνη.
Και σήκωσα-μ’ άλλους μαζί, στον ουρανό το βλέμμα·
πάντα, με τον ίδιο τρόπο,
με την έκσταση που ερέθιζε τους πάντες.
Δεν λείπει, είπα, παρά να φύγουμε νέοι και θάχουμε
την εύνοια των θεών, μα για την ώρα
θα σταθούμε δαμασμένοι.
Η Σελάνα Γραίκα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Εξέδωσε το 2015 την πρώτη της ποιητική απόπειρα με τον τίτλο “H ποίηση στα πλαϊνά των στίχων” (εκδόσεις Όστρια.) Δημοσιεύει ποιήματα της στην ηλεκτρονική της σελίδα.