Ο ωκεανός πλάι αχνίζει. Η άπνοια του ατέρμονου κύκλου τους, απλώνεται σαν κούφιον όραμα μέθης. Ο «Σταυρός» λες πετάει. Τόσο “σιδερωμένη” είναι η θάλασσα, που – λες – σχίζει τζάμι, ως την κόφτει. Κι’ αναστραμμένη η σιλουέτα του, μέσα της, φεύγει – μαζί – ρεούμενη ως πνεύμα. Μορφές απατηλές διαγράφονται – ως γελαστά τέρατα – εκείθες. Ακρογιάλια και φάμπρικες. Είναι ένα αντικατοπτρισμός, η λεγόμενη FATA MORGANA, που κάνει τον αξιωματικό της πορείας μας, να ταρακουνά και να σκούζει: “Προσοχή στα βαρόμετρα” (τηλεφωνάει στα χωνιά) – “το καράβι στα όρτσα!”. Σύγχρονα, διπλή αναπνοιά του φουγάρου του, δίνει σινιάλο σε όλους: “Τα μάτια σου τέσσερα!” τηλεβοάει – κει – στον σκάπουλο.* ” Το μετερεωλογικό σου μαρκόνι” ακώ με το τηλεβοϊκό κέρας στο στόμα του – να σκούζει αψηλά και του Φιόκου. “Οι ρεποτζήδες σατ πόστα τους!”… Αμέσως και η επιφυλακή καταστρώματος” ρίχθηκε όλη μπράτσα και κίνηση στην επιτήδεια δουλειά της: Να τετσάρει τ’ αμπάρια και τις σφήνες στα “μάγουλα” να τεζάρει στους κάλους και στους μόρσους τις βάρκες. Να κοτσάρει τις μπίγες…Τα ρεμέντζια σε ασφάλεια. Να σκατζάρει τους γάντζους.**
[Σελ.39,40]
* Ο παρατηρητής (στα ναυτικά και “παρατηρητής”) που -παλιά- στα ποντοπόρα βαπόρια – στέκονταν ψηλά στην “κόφα” του πλωριού καταρτιού, και παρακολουθούσε τα γύρω. Σε περίπτωση αξιοανακοίνωτου τίποτε (ναυαγίου, αντικείμενο, ή άλλου τινος ύποπτου) ειδοποιούσε αποκείθες, με τον τηλεβόα, το πλήρωμα.
** Όλα αυτά είναι προληπτικά μέτρα των ναυτικών, γιατί η “φάτα μοργκάνα” συνήθως, προμηνύει μεταβολή του καιρού, σε κακοκαιρία ή τυφώνα.
Η μαθητευομένη των τακουνιών - Γιάννης Σκαρίμπας - Νεφέλη, 1995