Η XΟΡΕΥΤΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΛΙΑΣ
Μπορούν αυτές οι κινήσεις καθ΄εαυτές
να αποτελέσουν την ουσία της έλξης μου;
Aπό που έρχεται αυτό το πράσινο μετάξι
που καλύπτει το σώμα μου;
Oπωσδήποτε κάθε γυναίκα που ντύνεται με αυτά τα υφάσματα
θα κινούσε το σώμα της για να αισθάνεται
το άγγιγμά τους σε κάθε σημείο του σώματος της.
Ακόμη οι περισσότερες συνοφρυώνονται,
ή αποστρέφουν το βλέμμα τους ή γελούν συγκρατημένα.
Φοβούνται αυτά τα υλικά και τις κινήσεις κατά μία έννοια.
Οι ψυχολόγοι θα έλεγαν ότι φοβούνται
τους εαυτούς τους κάπως.
Ισως ξυπνώντας μια τόσο ισχυρή επιθυμία-
Την οποία οι άνδρες τους δε θα μπορέσουν ποτέ
να ικανοποιήσουν;
Ετσι σφίγγονται και κουμπώνονται και καλοφτιάχνονται
Με την ελπίδα ότι το πλαίσιο θα τις κρατήσει αυστηρές
για να μη νοιώσουν ολόκληρη την καταγραφή.
Με την ελπίδα ότι δεν θα χρειαστεί να βιώσουν αυτήν
την άσβεστη επιθυμία για ρυθμό και επαφή.
Αν ένα φίδι γλυστρήσει πάνω στο δάπεδο
οι περισσότερες θα λιποθυμήσουν ή θα μαζευτούν.
Η κίνηση όμως αυτή θα μπορούσε να είναι δική τους.
Αυτή η μαλακή κίνηση τις φοβίζει-
Αφυπνίζει προγόνους και συγγενείς ως τις απολήξεις
των άκρων.
Ετσι τα γυμνά μου πόδια
τα λεπτά μου πράσινα μεταξωτά
τα καμπανάκια μου και τα κύμβαλα των δακτύλων
τις προσβάλλουν-σκιάζουν τα γέρικα-νεανικά σώματα τους.
Ενώ οι άνδρες χαμογελούν σεμνότυφα με λάγνο βλέμμα
ευτυχείς για τη μέσω αντιπροσώπου εμπειρία και εξάσκηση.
Δεν αντιλαμβάνονται μ΄αυτό τον τρόπο ότι τους χλευάζω∙
ή ότι χορεύω για λογαριασμό των φοβισμένων, αξύπνητων
γλυκών γυναικών τους.
DIANE WAKOSKI (1937—)
AMEΡΙΚΑΝΙΔΑ ΠΟΙΗΤΡΙΑ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΤΑΚΗΣ Π. ΠΙΕΡΡΑΚΟΣ
BELLY DANCER
Can these movements which move themselves
be the substance of my attraction?
Where does this thin green silk come from that covers my body?
Surely any woman wearing such fabrics
would move her body just to feel them touching every part of her.
Yet most of the women frown, or look away, or laugh stiffly.
They are afraid of these materials and these movements
in some way.
The psychologists would say they are afraid of themselves, somehow.
Perhaps awakening too much desire—
that their men could never satisfy?
So they keep themselves laced and buttoned and made up
in hopes that the framework will keep them stiff enough not to feel
the whole register.
In hopes that they will not have to experience that unquenchable
desire for rhythm and contact.
If a snake glided across this floor
most of them would faint or shrink away.
Yet that movement could be their own.
That smooth movement frightens them—
awakening ancestors and relatives to the tips of the arms and toes.
So my bare feet
and my thin green silks
my bells and finger cymbals
offend them—frighten their old-young bodies.
While the men simper and leer—
glad for the vicarious experience and exercise.
They do not realize how I scorn them;
or how I dance for their frightened,
unawakened, sweet
women.
DIANE WAKOSKI (1937—)
ΑΜΕRICAN POETESS
H Diane Wakoski γεννήθηκε στο Whitter της Καλιφόρνιας και παρακολούθησε σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϋ. Εκανε διάφορες δουλειές προτού καταλήξει στο Πανεπιστήμιου της πολιτείας του Μίτσιγκαν το 1975. Στα ποιητικά της βιβλία συγκαταλέγονται: The Collected Greed, Parts 1-13 (1984), Emerald Ice: Collected Poems 1962-1987 (1988, William Carlos Williams prize), Medea the Sorceress (1991), Jason the Sailor(1993),The Emerald City of Las Vegas (1995), Argonaut Rose (1998), The Butcher΄s Apron (2000) the Diamond Dog (2010), Bay of Angels (2013), Lady of Light (2018), Dancing on the Grave of a Son of a Bitch: The Complete Motorcycle Betrayal Poems (2022). Mεταξύ των διακρίσεων, που έλαβε: Guggenheim and National Endowment for the Art. H Diane Wakoski ζει στη πόλη East Lanzing του Μίσιγκαν.