Άτιτλο
Ανώνυμε πρόγονε του Ομήρου
μια γέννα κι εμείς δικού σου σπόρου
κι ας είμαστε από άλλο χώμα ταγμένοι.
Σε τιμούμε γενναίε ποιητάρη της γης του Κις.
…περί γλώσσας και λήθης
Σε προσκυνώ, γλώσσα, πολλά τα θαύματά σου.
Κική Δημουλά, Τυφλό σύστημα επαφής
Ι.
Όλη μου η ζωή ένας αγώνας δρόμου
γλώσσα·
σαν αμοιβάδα περιπλανιέμαι
στα βρόμικα διαζώματα της σάρκας σου.
Δεν σε έμαθα ποτέ.
Κι όμως κάθε βράδυ απαριθμώ
τα ρυθμικά αποτυπώματα
της φυγής σου.
ΙΙ.
Κι αν ήσουν σύμμαχος ποτέ
γλώσσα·
τώρα πια
θανατοποινίτης
στέκομαι
κλεισμένος στο καβούκι.
ΙΙΙ.
Τα άναρθρα χτυπήματα στο κελί μου
τα έκανες μουσικά κομμάτια απελπισίας.
Ο λόγος σου σωτήριο ναρκωτικό
για τον ημιθανή στοχασμό μου.
ΙV.
Στη λήθη μη ρίξεις τη μουσική πνοή σου.
Ακόμα κι αν πρέπει να ξεχάσω τα πιο οικεία
πάθη·
κάνε το δικό σου σπέρμα να κατοικεί
στο προσκεφάλι μου
μέχρι τον τελευταίο ασπασμό του ήχου σου.
V.
Έπηξε μες στα κόκκαλα το άμυλο των λέξεων.
Ο Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος γεννήθηκε στο Καρπενήσι το 1989. Ασχολείται με τη δημοσιογραφία, την κριτική λογοτεχνίας και την ποίηση. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Βαβέλ (εκδόσεις Anima,2017) και Εγώ το Χάος (εκδόσεις Καμβάς, 2019) και το θεατρικό έργο Μισοφαγωμένο Μπισκότο (play-ground.gr), ενώ συμμετείχε και στο συλλογικό έργο Γιατί με αφορά η τέχνη (εκδόσεις ἡδυέπεια, 2020).