Προσευχή
Ας μπούμε σε ένα λεωφορείο και ας κυνηγήσουμε τον ήλιο
Ας πάμε με τα νερά της κατηφόρας
Να αφήσουμε τη γη να μας καταπιεί
Ας με ορίσουν το δρόμο ,για αλλαγή, τα ποδιά μου
Κουράστηκα να είμαι εγώ ο κυβερνήτης του σώματος μου
Κουράστηκα να ταξιδεύω παρέα με τη μοναξιά μου
Έλα μαζί μου να φτάσουμε τη θάλασσα
Να μας νίψει το κύμα τις πατούσες
Ας ζωγραφίσουμε μια ζωή με τα αγαπημένα μας χρώματά
Ας περάσουμε το επόμενο φεγγάρι αγκαλιά
Το αμερικανικό δικό μας όνειρο
Που δείχνει καθαρά το σκοπό
Μα όχι και τα μέσα
Παρέα συνομήλικων
Οι σελίδες έχουν μαδήσει
όπως τα σχέδια μου
Τα παιδία
Τα γυμνασμένα μας κορμιά
Τα ιδρωμένα πρόσωπα μας που αχνίζουν στη δροσούλα
Τα μακριά μαλλιά μας
Και όλη η περίσσεια λαγνεία του χορού μας
Γλιστρούν άλλη μια νύχτα
Αλαφροπάτητά
ίσα που χάρηκα
Τις ανεμώνες που φυσούν
Τις σφυριχτές ανάσες
Τα βουτηγμένα έκσταση ματιά !
Τη λίμπιντο τους, που εκτίναξα στον αέρα
Και που εκμεταλλεύτηκα στο έπακρο
Γυρνώντας και πετώντας τα
Με δύναμη ,χωρίς προσοχή, χωρίς τρυφερότητα
Τον τελευταίο όσο άπληστα όσο τον πρώτο
Ο Αργυρης Λακκας γεννηθείς το 2003, κατάγεται από τον Πύργο Ηλείας και από την Ικαρία. Σπουδάζει στο τμήμα ψυχολογίας του Αριστοτέλειου πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης.