Χρυσοβαλάντου Τσιρώνη | Δύο ποιήματα

© László Moholy-Nagy

Απομίμηση 

Πώς έγιναν ανδρείκελα οι άνθρωποι
και πώς μιμούνται
τόσο καλά τη φωνή των διαθέσεων
των προθέσεων τον ψόγο
με το αγκίστρι της σοβαρότητας εμπρός σου
δολωμένο χαμόγελα
-που πιάστηκες και θα πιαστείς-
να ομολογήσεις
και βέβαια ομολόγησα:
υπαιξερέσεις συνευρέσεων ονείρων
ανεμογκάστρια συνειρμών
πλαστογραφήσεις πεποιθήσεων
κι ένα παρελθόν ανομολόγητο επάνω σε χοντρά εξώφυλλα βιβλίων
αράδιασα συνεστιάσεις αγγιγμάτων ιδεών
περπατημένους φόνους ποιημάτων
-κακούργημα το δίχως άλλο!-
φοροδιαφυγές αυπνίας
κι είπα πως ήμουν άρρωστη ενδοφλέβιων οραματισμών…

Να πώς εξαφανίζεται η οπτασία!

 


Πλαστοπροσωπία 

Ήρθε με την ατζέντα να πει τα δικά της
να επαναλάβει δοξασίες, τριμμένα κατατόπια ιδεών
και δυσφημίσεις χαρακτήρων
να παραλάβει συναινέσεις
και διαθέσεις ηδονών
την περίμεναν στη γωνία οι στοχασμοί
πρώτη φορά δεν μίλησε
και την κατάπιε το ανήκουστο τον λόγων της
στο δόξα πατρί της πρόθεσης!
Σιγά μη και κατηγορούσα οδοδείχτες μου
το δάσκαλο της φρόνησης
δεν είχα και χαρτί
-πώς να τη στήσεις την παγίδα λέγω:-
μα πού να στείλω τα βιβλία
το νοιάξιμο των χρόνων
και κείνο το αντίδωρο του απαντήματος ευθέτω, είπα
και γενικώς δεν πείραζε…
Με ταχύτητα ενσάρκωσης
έγραψε με τα χέρια της το αυτό της απορίας.

Η σπεσιαλιτέ του ξεμπροστιάσματος:
Ήτο πλαστογραφία!

 


Η Χρυσοβαλάντου Τσιρώνη(Βάλη)είναι εισαγγελέας,έχει σπουδάσει Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Νομική στο Χάρβαρντ.Είναι μέλος της Διεθνούς Ενώσεως Κριτικών Λογοτεχνίας(υπό την αιγίδα της ΟΥΝΕΣΚΟ). Έχει εκδώσει 18 βιβλία ποίησης και έχει διακριθεί με πολλά βραβεία λογοτεχνίας στην Ελλάδα και παγκοσμίως.