Η κλίση
Δημιουργώ,
πετάω μια πέτρα στην θάλασσα
που μένει μετέωρη
αψηφώντας την βαρύτητα των καθιερωμένων,
χαράζοντας μια νέα τροχιά,
εκπλήσσοντας την ίδια την μοίρα του γεγονότος.
Δημιουργείς,
αφήνεσαι σε χέρια
να πλάσεις όνειρα και ελπίδες
σε καλοκαιρινά όψιμα
μέσα στην αγκαλιά του χειμώνα.
Δημιουργούμε,
ουράνια τόξα σε γκρι καιρούς
ενόραση του παρόντος
αναπολώντας αναμνήσεις
ενός προσδόκιμου μέλλοντος.
Επίσκεψη χωρίς τέλος
Εμφανίστηκες με τα λιτά σου ρούχα,
χωρίς περίτεχνα τεχνάσματα και στολίδια.
Ακάλεστη παρουσία
με τον τελευταίο σου λόγο,
να μην αφήνει περιθώρια απαντήσεων
ή πράξεων;
ήρθες σιωπή αφήνοντας τις σκέψεις ατελέσφορες.
Και αν ζητάω να φύγεις,
για να δω λίγο φως στο σκοτάδι
εσύ κάθεσαι για τα καλά,
τιμωρώντας τις μέρες
που καθηλώνεις στον γύψο.
Εσύ μετράς την απραξία
και εγώ την ζωή που περνάει.
*Από τις εκδόσεις Ιωλκός κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή του Ιωάννη Βάλλιου, «Θραύσματα χρόνου».