| Η στιγμή | Ιδιόμελη, χρονοβόρα· χάριν συντομίαςανακρούεται πια μόνο η επωδός. |
| Το βίωμα | Ουσιαστικό και για μας, σαν της γραμματικής·κλίνεται κάθε φορά σύμφωνα μ’ άλλο αίσθημα. |
| Η εικόνα | Τα χρώματα της καθαρά – εκτός του αίματοςκαι της βροχής για τους ερωτευμένους(τα συγχέουν με της μέθης και της μελωδίας αντίστοιχα):Ερωτική αχρωματοψία. |
| Η μοναξιά | Λοιμογόνος παράγοντας· κίνδυνος πανδημίας. |
| Η χαρά | Δοτή ή δρεπτή, άχρωμη· στίλβει κι αρωματίζει. |
| Η τύψη | Αντί ηδονής, αμφίστομη· αναγκαία σε γευσιγνώστες. |
| Ο έρωτας Ο οργασμός |
Υποδύεται το αμάραντο. Ενσαρκώνει το άχραντο. |
| (Γραφή Αριθμός Με τη διαδοχή του. ) |
Υπό την ομηρία της. Με τη διαδοχή του. ) |
| Παραίσθηση Αυτάρκεια |
Η κρύα κόψη της εικόνας. Η θεία όψη του προσώπου μας. |
Ο Νίκος Ι. Τζώρτζης κατάγεται από την Κριτσά. Γεννήθηκε στον παρακείμενο Άγιο Νικόλαο Λασιθίου Κρήτης, όπου κατοικεί και εργάζεται. Η πέμπτη ποιητική του συλλογή τιτλοφορείται: Αναψηλάφηση, Β΄ (Κέδρος).