«δεῖ δέ σε χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι·
θνητὸς γὰρ ἔφυς.»
Εὐριπίδης, Ἰφιγένεια ἡ ἐν Αὐλίδι: 31-32
Σου είπα να μην την πιάνεις
στο στόμα σου
Χιλιοπαρακάλεσες τις λέξεις
να σε πάρουν στη δούλεψή της·
Είπες θα διαπρέψεις στο πλάι της:
θα μάθεις την τέχνη της μοναξιάς
Κι εκείνη σ’ έκλεισε στο καμαράκι
να μετράς τις απουσίες
Κατέβαζε όλον σου τον περιούσιο
με χρυσά κουτάλια·
Όσα παιδιά σου δε λυμαινόταν
κάλπικα τα ’βγαζε, δεν έπιαναν δεκάρα
Ρούφαγες τ’ αποτσίγαρα κι άδειαζες τα τασάκια
μπάλωνες τ’ αποφόρια της —
υπάλληλος στο ίδιο σου το σπίτι
Στερνή σου γνώση·
Πού να ’βλεπες πως
όσο πλησιάζεις στον καθρέφτη
τόσο αφομοιώνεις το θηρίο
Ο Γιώργος Α. Μουτσινάς σπούδασε παιδαγωγικά και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ειδική (Ενιαία) Εκπαίδευση και στην Εκπαίδευση για την Αειφορία και το Περιβάλλον. Από το 2014, εργάζεται ως δάσκαλος στη δημόσια εκπαίδευση. Επιστημονικά και λογοτεχνικά κείμενά του έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Έργα του: Ossimoro, εκδ. Αρινόη (Αθήνα, 2019), Η Λίδα, η Χρυσαλλίδα: Μια πεταλούδα για τόσο… λίγο!, εκδ. Ηδύφωνο (Αίγιο, 2020). Επικοινωνία: gemoutsi@uth.gr