Χρυσάφι δεν λογίζονται
Μήτε χαρές ζητάνε
Ψυχές δεν ονειρεύονται
Κι όμως ψυχές γεννάνε
Για δες τον ηλιο μια φωτιά
Κήπος σ’αυγης λιμάνι
Της δύσης κόκκινο Πουλί
Πρώτης πηγής στεφάνι
Για δες τη θάλασσα ζωή
που χει Στην αγκαλιά της
Περπατητά στο κύμα της
Χριστός το κοίταγμα της
Πόσες ευχές γονάτισαν
Στο άψυχο φεγγάρι
Στόμα σε στόμα αφίλητο
Για του έρωτα τη χάρη
Στο πρώτο άγγιγμα ζωη
Μες στη καρδιά κυλάει
Χώμα νερό και άσπρο φως
Στο σώμα σου γεννάει
Κι είναι δυό μάτια σύνορα
Στου ουρανού το δώμα
Βασιλικος στο μέτωπο
Κι άγιο νερό στο σώμα
Ο Νίκος Κουβίδης ζει και εργάζεται στο ηράκλειο Κρήτης. Έχει σπουδάσει λογιστικά, έχει ασχοληθεί με τη μουσική σαν πωλητής σε καταστήματα δίσκων . Μέσα από τη μουσική αγάπησε την ποίηση.