Το ημερολόγιο
Σε μια στιγμή πικρού θυμού
πέταξα το μικρό στο σχήμα σαν βιβλίο
ημερολόγιο που μου πήραν τα παιδιά μου,
(δώρο συμβολικό),
δίνοντας από ένα δυο ευρώ ο καθένας.
Δεν είναι για αυτά που έγραφα σ’ αυτό,
δεν είχανε αξία κι άλλωστε
ποιος έχει χρόνο να διαβάζει ημερολόγια;
Δεκαετίες τώρα έγραφα βιαστικά
για μικρογεγονότα και για σκέψεις καθημερινές.
Εκείνο που με κάνει να λυπάμαι
είναι που πέταξα το δώρο των παιδιών μου.
Νιώθω να πέταξα μες στα σκουπίδια
τα ίδια τα παιδιά μου, που τώρα
ποιος ξέρει σε ποιο σημείο της χωματερής
βρίσκεται το ημερολόγιο που το είχα μισό σκίσει
Το φεγγάρι έπαθε κράμπα
Γκλομπς και λέξεις που τρέχουν.
Άστρο με έμπλαστρο στην ωμοπλάτη.
Δεν έχω περιέργεια ούτε ένα χιλιοστό
για να διαβάσω τον εγωισμό σας.
Συγκρούονται τα σύννεφα
και σπάζουν τα φτερά τους.
Η βροχή καλπάζει
με πεινασμένα μάτια.
Στο τραπέζι τσουγκρίζουν ποτήρια
και ακούς μεθυσμένες ευχές
ενώ στις τσέπες του μυαλού τους
έχουν εφιάλτες.
Το φεγγάρι έπαθε κράμπα
κι έπεσε πίσω απ’ το βουνό.
Ο Κωνσταντίνος Ιωαννίδης γεννήθηκε στον Κάτω Θόλο Δράμας την Πρωταπριλιά του 1951. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Πάντειο. Έχει εκδόσεις 4 ποιητικές συλλογές και μια ιστορική μαρτυρία.