Ποιος είσαι εσύ;
Δεν σε ξέρω, δεν σε γνωρίζω.
Ποιος είσαι εσύ;
Εμφανίστηκες, χρόνους μετά, μπροστά μου
με μια βαρκούλα από τσόφλι καρυδιού στο χέρι
—το δέντρο στον όχθο μου το έκοψες, το έκαψες
το μόνο που σ’ απέμεινε
Το μόνο που θυμάσαι
να φτιάχνεις
στις χούφτες σου
το παλιό ποτάμι
κρατάς
και γυρεύεις μέσα μου να ξαναμπείς,
να στενάξεις, να γελάσεις,
να ζεσταθείς…
Ξέφυγες
Άπλωσες τα μεγάλα σου φτερά και τράνεψες
—δεν χώραγες για να σε δείξω.
Τώρα, μαζεμένος, θέλεις
να σου δείξω
το είδωλό σου το παλιό ·
αλλά δεν μπαίνεις στον ίδιο καθρέφτη
δυο φορές.
Ο Κώστας Μοναστήρας γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι δάσκαλος. Έχουν εκδοθεί δύο ποιητικές συλλογές του, το Ηλιοτριβείο, εκδόσεις Libron και ο Υέτιος στίχος, εκδόσεις Έναστρον.