(Ποίημα γραμμένο με κόκκινη κιμωλία στον βορινό τοίχο του γαλάζιου μου δρόμου. Διασώθηκε μες στις γραπτές τις μαρτυρίες, αφού πολύ λίγο μετά μια καταρρακτώδης βροχή όλα τα χάλασε, όλα τα σκέπασε και η κόκκινη κιμωλία μεταμορφώθηκε στο πορφυρό ποτάμι που λερώνει των περαστικών τα βήματα. Ήταν αφιερωμένο στον Charlie Brown εκείνο το ποίημα, που όσο και αν το νομίζουμε ωφέλησε τα μέγιστα τις ζωές μας. Κυρίως επειδή κουβαλούσε απομεινάρια ομορφιάς, τόσα ώστε να τον αγαπήσουμε ξανά. Τον Charlie, τον Charlie Brown που απόψε σκοτώθηκε με τρόπο άνανδρο, καθώς τόσοι και τόσοι που δούλεψαν με τα χέρια τους την φωτιά.)
Απόψε σκότωσαν τον Charlie Brown.
Οι μάρτυρες είπαν πως
Περί την ενάτη βραδινή,
Σαν κλέφτης ο Charlie
Πέρασε από τούτον εδώ τον δρόμο
Πώς θα κρύωνε τότε του λόγου του,
Τι χρόνος ατέλειωτος εκείνη η νύχτα.
Τον συνάντησε η αδερφή του και
Μερικά σοφά παλικαράκια
Που αλήτευαν κατά μήκος
Της βιτρίνας.
Όλοι αυτοί κάνουν τούτη την πρόζα
Πιο αξιόπιστη
και για αυτό
τους αναφέρω.
Δώσε, λοιπόν το στίγμα σου Charlie,
Ουρλιάζουν ανάμεσα στις προσευχές τους οι δεόμενοι,
Εμπρός λοιπόν,
Ορισμένα, ρυθμικά σινιάλα
Και έπειτα σιγαλιά.
Όλοι αναρωτιούνται
Μα ποιος, ποιος
Μπορεί να έκανε κάτι τέτοιο
Στον Charlie
Σε έναν πραγματικά καλό άνθρωπο.
Κανείς δεν έχει απάντηση
Κανείς δεν υποπτεύεται
Πως ο νεαρός Charlie
Ανήμερα των γενεθλίων της Ρώμης
Πήρε τον δρόμο για τα αστέρια.
Ένας μικρός πρίγκιπας είναι πια
Που γνωρίζει τον κανόνα της τριπλής ευγένειας
Απέναντι στους μεγάλους,
Τους ειδικούς
Και τον λαό
Ταξιδεύει με το σκάφος του
Και ονειρεύεται πως κάνει
Κάτι πραγματικά σπουδαίο
Όταν χαϊδεύει
Με φτερά πεταλούδας
Το όνειρό μας.
Είσαι μια ραψωδία Charlie Brown
Θυμίζεις τις ροές του ωκεανού
Όταν με το πρίμο αγέρι
Ξυπνούν.
Απόστολος Θηβαίος