Ο δυόσμος
Κάθε πρωί
μετράω τα φύλλα του
κανα δυό ξερά
τα πετάω γρήγορα
για να μην τα δει.
Το σίδερο
Η πέτρα
Το νερό.
Τα δάχτυλά μου στο χώμα
κι εκείνος δεν παραπονιέται.
Πράσινο
Κίτρινο
Λευκό
Εκείνος
ο Ήλιος
η Γλάστρα
κι Εγώ.
Τα δάχτυλά μου στις ρίζες
κι εκείνος δυσανασχετεί.
Είναι άδικο-
αφού αυτός ξέρει
ενώ εγώ
ακόμα ψάχνω για ρίζες.
Οι ουλές ποτέ δεν φεύγουν
Όταν ήσουν τεσσάρων
έπεσες από τη μανταρινιά.
Πάντα κρατιόσουν
από το σωστό κλαδί.
Μα, να, τώρα, έπεσες.
Η πληγή
Το σαγόνι
Το κάτω χείλος
Το άνω χείλος
Το αίμα στο χώμα
Τα μανταρίνια στη λάσπη.
Η μαμά μέσα στο παράθυρο να σε κοιτά.
Τα δάχτυλά της μουλιάζουν στο δέρμα σου.
Μέχρι να παντρευτείς
Το αίμα στο χώμα.
Και τώρα,
λίγο πριν το γάμο
βλέπεις στον καθρέφτη
τη μικρή ουλή στο άνω χείλος
και της βάζεις χρώμα για να μην φαίνεται.
Η Γεωργία Τσουκαλοχωρίτη γεννήθηκε το 1994 στην Αθήνα, σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και ολοκληρώνει τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο ίδιο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε τοπικές εφημερίδες της Λέσβου. Το 2015 δημοσιεύτηκε ένα διήγημά της στο ηλεκτρονικό βιβλίο “Με κομμένη την ανάσα”. Το 2016 συμμετείχε σε μια συλλογική έκδοση με ένα διήγημά της (12 ερωτικά εγκλήματα αναζητούν δολοφόνο, εκδ. Iwrite) και το 2017 συμμετείχε σε μια επίσης συλλογική έκδοση διηγημάτων (Κόκκινη κλωστή δεμένη, εστία Ρουμλουκιωτών). Το 2018 εκδόθηκε η πρώτη ατομική της συλλογή διηγημάτων “Τα φτερά του κόκορα” από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια.