Εργάκι βγαλμένο
Από την ζωή
(Σκοτεινή σκηνή με μια υποψία μικρού, έκτακτου καθιστικού. Δυο σκιές που αναμετρώνται είναι ότι σώνεται από εκείνη την σιωπηρή σύναξη. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Απότομα, ακούγεται σταθμός ραδιοφώνου και ανάβει ένα φωτιστικό δαπέδου. Έκτακτο και αυτό έφθασε από μόνο του μια Τετάρτη απόγευμα. Μια μέρα που δίχως εκείνο θα΄ταν απλή και βαρετή σαν τις πολλές μέρες που στο τέλος νοσταλγούμε πιο βαθιά. Οι δυο τους μιλούν. Ένας φορητός υπολογιστής έφεγγε, μοντέρνο, αστραφτερό εικονοστάσι των καιρών.)
¥
Άνδρας (γύρω στα σαράντα, ντυμένος με ένα ακριβό, τσαλακωμένο κοστούμι. Μοιάζει σαν να΄χει παλέψει πρόσφατα για την ζωή του. Σφίγγει τα χέρια του επάνω στον καναδέζικο καναπέ του) Δεν νομίζεις πως το λένε αφέλεια;
Κορίτσι (δυο κουβέντες, όπως για το αγόρι και μετά ξανά τίποτε. Γαλήνια, με ανήσυχες ομορφιές και ακριβά γούστα, χρώμα σταριού, απαλές κορυφές, παλιοί, ποιητικοί τύμβοι) Αφέλεια; Την σκέφτηκες ώρα αυτήν την ατάκα; Δεν την έχω ακούσει ξανά.
Άνδρας Το λένε ρεπερτόριο καλή μου, δεν το΄χεις!
Κορίτσι Ναι, από αυτό αφθονείς (κάνει πως φωνάζει από ένα φανταστικό παράθυρο)
Τα πιο σπάνια γούστα; Εδώ! Διαθέσιμος, έτσι δεν είναι; (τον κοιτάζει με απαξίωση)
Άνδρας Το παρατραβάς!
Κορίτσι (παριστάνει πως είναι εκείνη) Άκου, το παρατραβάς, ε!
Άνδρας Δεν περίμενα κάτι καλύτερο.
Κορίτσι Δεν τ΄άξιζες για να το περιμένεις.
Άνδρας Έστω, πάντως δεν παύεις να ΄σαι μια απογοήτευση.
Κορίτσι Αν το θέλεις, ορίστε, δικό σου. Τι νομίζεις; Πως θέλω να σε ξεγελάσω και να το πατήσω εγώ πρώτη; Αυτό νομίζεις;
Άνδρας Τόσο φτηνή;
Κορίτσι Τόσο!
(κάνει μια κίνηση το κορίτσι, αληθινά επιδέξια. Δηλαδή, αδιαφορεί τελείως για τους τύπους και με μια χαρισματική πιρουέτα, σαν λεπίδα μες στην βροχή ας πούμε, για να επιστρατεύσουμε μια απλή μεταφορά, θεληματικά ξεπερνά τραπεζάκια, ένα χαμηλό σκαμπό, το αποδομημένο στέρεο, τι sic! Το αγόρι, ακολουθεί έναν αντίθετο δρόμο. Και οι δυο τους συναντιούνται εμπρός στον υπολογιστή. Τώρα ένας αληθινός ηλεκτρισμός δονεί ολάκερη την σκηνή. Αν ρωτήσεις έξω στους δρόμους τους περαστικούς, με τα μάτια θα σου πουν υπάρχει κίνδυνος. Αυτά είναι τα τελευταία τους χαρτιά και αυτός ο κόσμος ο αληθινός χορός.)
Κορίτσι Άκου, δείξε λίγο ιπποτισμό! Να σου θυμίσω, όταν μια κυρία εκφράσει την επιθυμία της ο παρτενέρ συγκατανεύει και υπηρετεί τον σκοπό της, με πρωτοφανή αφοσίωση, και τα λοιπά, και τα λοιπά, και τα λοιπά. (η ίδια αμύνεται υπέρ πάντων των ηλεκτρονικών υπολογιστών αυτού του εφήμερου και…)
Άνδρας Εσύ, κλισέ; Εσύ είσαι πρώτη μες στην ακολουθία της μόδας! Εσένα τίποτε δεν σου διαφεύγει. Η ζωή σου είναι καλά σχεδιασμένη σαν από καιρό. Θα τα καταφέρεις, όμορφη, ακέραιη, μια υπέροχη νοσταλγία των καλύτερων στιγμών του ανεπανάληπτου είδους σου. Τίποτε δεν σου αντιστέκεται εσένα (την κοιτάζει σαν από έρωτα, ρίχνει τον παλμό του κάτω στο χώμα) Εσύ δεν πιάνεσαι, αναπαράγεσαι όταν ο κλοιός σφίγγει, έτσι δεν είναι; Τικ, τακ, τικ, τακ, τικ… Ξεφεύγεις μέσα από τα δωμάτια, από το μεσημεριάτικο θάμπος του γραφείου, από την μικρή κουζίνα με το πράσινο που άφησες τρεις ολόκληρες δεκαετίες, από το πάσο που ΄χεις ακουμπήσει τον καφέ σου, ερωτική, δειλή επιθυμία. Όχι, όχι, αληθινή καταστροφή, γιατί αξιότιμες κυρίες λογαριάζονται εκείνες που…
Κορίτσι Ώστε εσύ αποφασίζεις ποιος είναι αξιότιμος!
(οι δυο τους ορμούν στον υπολογιστή. Εκείνος ξεσφίγγει την γραβάτα του και δυναμώνει το ραδιόφωνο)
Άνδρας (προφανώς είναι κόλπο, όπως λένε λαϊκά)
Ας είναι. Στο δίνω, εγώ στο δίνω! Αυτό το διαζύγιο στο παραχωρώ Εγώ διά της ηλεκτρονικής οδού! Αμέ; Εγώ δεν νικάω τότε; Ξέρετε δεσποινίς τι σημαίνει το όνομά μου;
Κορίτσι Αδυνατώ να φανταστώ ή μάλλον…(κάνει μια κίνηση και εκείνος παρασύρεται. Πάντα η ίδια, ωραία ιστορία. Δίχως αμάρτημα καμιά σελίδα από την ανθρώπινη ιστορία δεν θα΄χει ποτέ της γραφτεί)
Άνδρας Σημαίνει αξιοπρέπεια! (από την τσέπη του βγάζει ένα μικρό, κομψό στιλέτο. Φέρει έναν ελβετικό σταυρό και αυτό κάνει την λεπίδα αξιόλογη. Δεν είναι για καλό. Κάνει μια κίνηση, εκείνη φοβάται και οι άμυνές της πέφτουν η μια μετά την άλλη.)
Κορίτσι Τι πας να κάνεις; Είναι κάπως αστείο, χθες σε μια τέτοια ταινία, νόμιζες πως το κορίτσι έχασε. Το αγόρι έκανε ότι και εσύ. Μα όλα βγαλμένα από την ζωή; Όμως από την κάλτσα της, να έτσι (κάνει όλες τις κινήσεις εκείνης της τελετής που εννοεί ο ρόλος της) η μέχρι πριν άμοιρη έβγαλε ένα χαριτωμένο εγχειρίδιο με στρας και λαβή κοκάλινη στο χρώμα της κανέλλας. (αργά κάνει ότι περιγράφει)
Άνδρας Προνοήσατε, βλέπω δεσποινίς! (παίζει το στιλέτο στα χέρια του. Νιώθει τόσο καλά με το όπλο του.)
Κορίτσι Ακούστε, κύριε, όταν μια μέρα εκείνα που καθάριζες, που ντάντευες, που φιλοφρονούσες και γυάλιζες πριν τις γιορτές χαθούν, να έτσι σαν νούμερο μαγικό και σαν παρεξήγηση, τότε, πώς το λέει ο ποιητής; Είναι μια λύσις!
(ορμούν ο ένας στον άλλον, ο υπολογιστής ταρακουνιέται. Όποιος πατήσει το κουμπί θα΄χει κατορθώσει μια νίκη στο όνομα όλων εκεί έξω. Έχουν αγκαλιαστεί με τα μαχαίρια στην θέση τους, με τα χείλη, τα χέρια, το νου και το κορμί. Έχουν αγκαλιαστεί και δεν λένε να μετανιώσουν για τον πόνο που θα νιώσουν μια μέρα. Εκείνοι οι πνιχτοί πόνοι δεν είναι άρνηση, είναι έρωτας που δεν άντεξε. Και έτσι οι δυο τους ξοδεύονται στην τελευταία σκηνή και μάλλον αποχαιρετιστήρια, καθώς η παράσταση κρίθηκε κάκιστη και περιόρισε τον εαυτό της εις Ακροναυπλίαν, με την ποινή των διακοσίων ετών, την επιβληθείσα, βαρύτατη και απροσπέλαστη. Το σαλονάκι τους είναι όλο αίματα και οι δυο τους νεκροί.
Το΄χουν πατήσει το κουμπί και έτσι απλά, δίχως επισημότητες και περιττές διακοσμήσεις έχουν βάλει ένα τέλος στον γάμο τους. Από εδώ και εμπρός αρχίζει η αγάπη που ΄ναι μια ομορφιά ισοδύναμη με τον θάνατο.)
Απόστολος Θηβαίος