Τα καράβια στον ορίζοντα
έρχονται και πάνε
και είναι μία πραγματικότητα αυτή
πίσω απ’ το όνειρο⸱
όπως κι εκείνος ο λαχειοπώλης
που με κοιτούσε στα μάτια
για μια ακόμη αναίτια αγορά
όπως εκείνο το παιδί
που πάσχιζε να φτάσει
το βήμα της μητέρας
όπως οι φωνές των γλάρων
που υπόσχονταν λιακάδα
πάνω από τα κεφάλια μας
κι όλα τα ‘φτιαξα με χρώματα σπουδαία
με μουσικές του πιάνου
που δρόσιζαν τ’ αυτιά μας
σαν το ρωμαϊκό τρεχούμενο στην Τρέβι
με λόγια των ποιητών
λόγια λυρικά του πόθου
που σαν αέρηδες θρόισαν
τα φύλλα των δέντρων
εκείνα που ψάχνει ο Σικελιανός
από κάτω τους να ξαποστάσει
κι έρχεται απρόσμενος ο έρωτας με βία
έτσι και εσύ
με την ίδια ορμή
γενναίος μπροστά μου στέκεσαι
με παίρνεις και με πας
πιο πάνω από τους γλάρους μας
πιο πάνω από το όνειρο
που όλα τα είχε
καμωμένα με αλήθειες
μονάχα εσύ
μία φαντασία
ένα ψέμα ευτυχίας