Απόστολος Μαϊκίδης | Το βήμα

© Ruth Bernhard

Με το που γυρίζω από την άδεια, μου λέει ο Ζέκας: «Λίτσα, τα πράγματα ζόρισαν∙ τις δύο τις καινούργιες έπρεπε να τις απολύσω, οπότε θα καθαρίζεις και τους τρεις πάνω ορόφους της Γιούμπιτον και το συμβολαιογραφείο στον πρώτο. Η Μαρία θα κάνει τα υπόλοιπα». Κατάλαβες ο κύριος; Κατάλαβα, να λες. Τότε δεν αντέχω, «κύριε Τάσο» του λέω «εμείς άλλα είχαμε συμφωνήσει, να βοηθήσουμε, εντάξει, αλλά μη μας πεθάνετε κιόλας, μεγάλες γυναίκες. Τι να πρωτοκάνουμε σε τέσσερις ώρες;» Με κοιτάζει παράξενα. Λέει να μην είμαι αχάριστη. Aυτός όταν χρειάστηκε τρία καταστόρικα μπροστά μού έδωσε, ή μήπως το ξέχασα; Το καπαπίνω λοιπόν κι εγώ, υπομονή λέω από μέσα μου, δεν μπορεί, προσωρινό θα είναι. Εσύ είσαι που το λες; Σε τρεις μήνες με ξαναπιάνει. Τριάντα τοις εκατό μείωση μέχρι να καλυτερέψει η κατάσταση. Ύστερα βλέπουμε. Πετάω ένα ξερό εντάξει.

Μετά το ξανασκέφτομαι, ως εδώ ήμουν. Πιάνω τη Μαρία, που ξέρεις από πρώτο χέρι τι άτομο είναι, της λέω «τέρμα, πάμε να του κάνουμε καταγγελία». Εκείνη στην αρχή «δεν ξέρω, άσε με λίγο να το σκεφτώ». Εκεί φοβήθηκα να σου πω την αλήθεια. Την επομένη όμως, «εντάξει» μου λέει «πάμε». Πάμε που λες, τον καταγγέλλουμε, και για τις Κυριακές και για όλα. Μετά όμως η άλλη, επειδή της λέει ο άντρας της να μη μπλέξει, πάει και τηλεφωνεί στον Ζέκα να συμβιβαστούν. Της δίνει εκείνος τα χρωστούμενα, χίλια διακόσια περίπου, όσα ακριβώς και τα δικά μου. Τρέχει αυτή να πάρει πίσω την καταγγελία, δήθεν πως είχε γράψει κάτι σε μια στιγμή εκνευρισμού. Τώρα βέβαια της είπαν ότι αυτά τα κατόπιν εορτής είναι άκυρα, δε μετράνε. Ξέρεις όμως, μ’ αυτούς του κράτους δε βγάζεις άκρη. Σε λίγες μέρες την πιάνουν οι τύψεις. Με  παίρνει τηλέφωνο να μου ζητήσει συγγνώμη. Πολύ αργά, αλλά τέλος πάντων. Το θέμα τώρα δεν είναι αυτή. Πάω στοίχημα ότι ο Ζέκας περιμένει να κάνω το βήμα. Δεν κάνω τίποτα. Μέχρι τέλος της εβδομάδας, εδώ είμαστε, θα μου έχει τηλεφωνήσει για να τα βρούμε. Γιατί τον πονάει τώρα. Κι όχι χίλια διακόσια∙ τρία χιλιάρικα θα του πω. Κι άμα θέλει.

 

* * *


Ο Απόστολος Μαϊκίδης γεννήθηκε το 1972 στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει και εργάζεται.