Άτιτλο
Η ιστορία της λεωφόρου χάνεται στον ορίζοντα,
όπου το ηλιοβασίλεμα τρυπάει τα μυαλά των μοτοσικλετιστών,
κάνοντας ένα νεύμα στους λίγους που απέμειναν να το θαυμάζουν
και γιορτάζοντας κάθε τόσο ή θρηνώντας για το θάνατο της νοσταλγίας.
Ένας καινούργιος κόσμος κι ένα ηλιοβασίλεμα τόσο αρχαίο,
λάβα που θάφτηκε στα κόκκαλα, κόκκαλα που θάφτηκαν στην άσφαλτο,
ξεραμένες πληγές, πληγές χωρίς μνήμη, ποδοπατημένες.
Θα ‘ρθει η νύχτα, όμως θα την έχουμε κιόλας προσπεράσει.
Γλυκός χειμώνας
Τα όνειρα δεσπόζουν
Στο δρόμο με τα πεσμένα φύλλα
Η κόκκινη ομορφιά της δύσης
Υπενθυμίζει αλλοτινούς καιρούς
Μια ζωή
Το μεγαλείο της απλότητας που ‘ναι δική σου
Ένα σύννεφο σηκώνεται από φύλλα
Στο πέρασμά σου
Ψιθυρίζοντας με το στόμα χιλίων ανθρώπων που αγάπησες
Κυλάς επάνω του
Οδεύεις προς τη δύση
Στον ορίζοντα που περιμένει
Ζωγραφίζοντας τον έρωτα
Πάνω απ’ τις στέγες.
Παράλληλα
Χωρίς πνοή
Σ’ ένα δρόμο
Το άπειρο ήρεμα ξαναφορτίζεται
Χάνεται στον ορίζοντα
Διαβάτες περνούν
Με κίτρινα πρόσωπα
Το μεγαλείο του απείρου –η αναγέννησή του-
Ξέπνοο
Μια φυλακή
Τα κλειδιά στο δρόμο
Κοιτούν ψηλά
Τα σίδερα ζωγραφίζονται στο ξημέρωμα
Δε χαιρετιούνται
Ο δεσμοφύλακας παραμένει ανώνυμος
Τα πρόσωπα αδιάφορα
Προσποιητό γαλήνεμα
Θρυμματίζονται
Η μεταμόρφωση του απείρου σε σκουριά
Του δεσμοφύλακα σε πλήθος
Ξημερώνει.
Ο Ηλίας Οικονομόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961. Έχει σπουδάσει Ισπανική Γλώσσα και Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, μεταπτυχιακό στην καταλανική, γαλικιανή και βασκική λογοτεχνία, και είναι διδάκτωρ μεσαιωνικής καταλανικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Alicante. Ασχολείται με τη διδασκαλία και μετάφραση ισπανικών, πορτογαλικών και αγγλικών, και έχει δημοσιεύσει μεταφράσεις του στην Ισπανία. Κατά καιρούς ασχολείται με την επιμέλεια βιβλίων και άρθρων στα ελληνικά και τα ισπανικά. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί κατά το παρελθόν σε περιοδικά. Αγαπημένες του ασχολίες το ερασιτεχνικό θέατρο και το σκάκι (προπονεί μαθητές από το 1997).