Ιδού η παλάμη μου.
Από τα λεπτά αυτά δάχτυλα
χάθηκε η λιγνή εικόνα του μολυβιού,
το διάφανο τρεμούλιασμα της αθώας θωπείας.
Χάθηκαν τα ίχνη των ονείρων μου.
Τα δάχτυλα γαντζώθηκαν από της λεπίδας το λαιμό.
Ιδού η παλάμη μου.
μια κοφτερή ξιφολόγχη που σημαδεύει
την καρδιά του πλησίον.
Κάθε μέρα αφαιρεί κομμάτια από τον εαυτό μου.
Κάθε μέρα ο εαυτός μου λιγοστεύει.
Σε λίγο θα σβήσω
μ’ ένα πρόσωπο ξένο,
με μια ψυχή που δε γύρεψα,
ένας άλλος που δεν τον συνήθισα ακόμη.
Σιγά-σιγά πλάθομαι
κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του πλησίον μου
και κάθε μέρα
ο εαυτός μου
λιγοστεύει.
Ο Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος γεννήθηκε στη Νίκαια του Πειραιά το 1945, Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και άσκησε τη δικηγορία από το 1971. Έχει εκδώσει μέχρι σήμερα 13 βιβλία με ποίηση και δοκίμια. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, στα ισπανικά και στα αλβανικά.