Και την ψυχή μου έδωσα και την χειρίστηκαν σαν το χειρότερο κουρέλι. Την έστυψαν με όλη τους την δύναμη, την κατέστρεψαν και την πέταξαν όταν δεν είχε πια άλλο να δώσει. Έσκυψα και την μάζεψα την κράτησα στην αγκαλιά μου, την χάιδεψα και την φίλησα, την άπλωσα στον ήλιο και περίμενα μερόνυχτα στο προσκεφάλι της να την δω να στεγνώνει, να αποκτά την παλιά της μορφή. Μάταια όμως…δεν είναι πια ή ίδια, δεν είναι όπως παλιά. – Υπόσχομαι να μην σε αφήσω ξανά σε χέρια που θα σε κακομεταχειρίζονται και δεν θα σε εκτιμούν .(Της είπα και εκείνη δάκρυσε και χαμογέλασε). Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα μου είπε….- Πάλι θα με δώσεις, πάλι θα με χαρίσεις, αλλά σε παρακαλώ πρόσεξε να μην με ξανά ματώσεις.
* **
Η Αλιέ Πεμπέ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ρόδο. Είναι νοσηλεύτρια χειρουργείου στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου και εργάζεται ως επαγγελματίας υγείας από τον Σεπτέμβριο του 2000. Στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με την δημιουργία κοσμημάτων και την συγγραφή στίχων. Ξεκίνησε να ασχολείται με την συγγραφή πριν 4 χρόνια, γράφοντας σε ανθολογίες που εκδίδονται στην Ρόδο, μια συλλογή παραμυθιών και τέσσερις συλλογές διηγημάτων. Στις αρχές του 2018, δημοσίευσε από τις ίδιες εκδόσεις το παραμύθι << Οι12 μήνες με την Αγάπη >> ένα παραμύθι με τους δώδεκα μήνες του έτους και κάθε μήνα με μία διαφορετική ιστορία με πρωταγωνίστρια την μικρή Αγάπη, ένα παιδί με σύνδρομο DOWN, ένα παιδί διαφορετικό, αλλά ίσο, με εικονογράφηση των παιδιών του συλλόγου «ΠΝΟΗ». Πήρε το δεύτερο βραβείο στην Συλλογή διηγημάτων << Ιστορίες του τόπου μας>> μια συλλογή με φόντο το νησί των Ιωαννιτών Ιπποτών, των εκδόσεων I- write. To 2019 δημοσίευσε το πρώτο μικρό της μυθιστόρημα με τίτλο Δεύτερη ζωή στο πατρικό μου από τις εκδόσεις ΒΕΡΕΤΤΑ.