λευκό κατάρτι
γλιστρά στον ορίζοντα
πάρε με μαζί.
Μας ξέπλυνε η θάλασσα.Τα κύματα βούλιαξαν τα σύννεφα του μυαλού μας. Όχι όλους. Κάποιοι στις πόλεις, ζαλισμένοι από τον ιδρώτα και τις απαγορεύσεις, περιμένουν ακόμη το ταξίδι. Όχι διακοπές-ποτέ δεν μου άρεσε αυτή η λέξη- αλλά το ταξίδι.Φέτος κοντινό. Εικόνες και λέξεις πολλές, περισσότερες κι από τα κουνούπια πάνω στο δέρμα το σούρουπο. Αγκαλιές λιγοστές, αμήχανες, με ένα φόβο εγγύτητας που δεν λέει να μας αφήσει. Πολλά νέα στις Ειδήσεις, περισσότερα από όσα χρειάζεται ο Αύγουστος. Δεκαπενταύγουστος και ήδη νιώθεις τη νοσταλγία να σε τυλίγει, για ένα ακόμη καλοκαίρι που απομακρύνεται. Μια εσωτερική αντίσταση δεν σ αφήνει να επιστρέψεις. Ήταν κι η άνοιξη που προηγήθηκε τόσο εσώκλειστη φέτος…
βουτώντας ψηλά
υγρός ουρανός στο φως
με συνεπήρε.
Βουτάς στα βαθιά, κρατώντας την ανάσα σου. Γυρνάς ανάποδα κοιτώντας τον ήλιο κατάματα, μέσα από το νερό. Μένεις για λίγο ακίνητος εκεί , με το βουητό του νερού, μουσική στα αυτιά σου, μέχρι η άνωση να σε ανεβάσει στην επιφάνεια μιας πολύβουης παραλίας του Αυγούστου. Γνωρίζεις ήδη πως γυρνώντας στην πόλη, μέχρι τον Σεπτέμβριο θα ‘χεις κιόλας απορροφηθεί από όλα όσα λαχταρούσες να αφήσεις πίσω σου τον Ιούλιο… Είναι μικρό το καλοκαίρι, σαν σφηνάκι, δεν σε ξεδιψάει, μόνο μεθάς από τη γεύση του. Αλλιώτικο το φετινό καλοκαίρι, αμήχανα το ήπιες μονορούφι, δεν πολυκατάλαβες τη γλυκόπικρη γεύση που σου άφησε στο στόμα.
μια μικρή στιγμή
οι ανείπωτες λέξεις
ήχος κοχυλιού.
white sail
gliding in the horizon
take me along.
gliding in the horizon
take me along.
The sea washed us away. The waves sank the clouds in our minds. Not to everyone. Many people are in the cities, dazed by sweat and bans, and still waiting for the journey. Not vacations- I never liked that word – but the journey. This year’s small journey. So many pictures and words, more than the mosquitoes on our skin at dusk. Few awkward hugs, with a fear of intimacy that never leave us. Lots of news , more news than August needs. August 15th and you already feel nostalgia for another ending summer . An internal resistance doesn’t allow you to return. Maybe because last spring was isolated.
diving backwards
sky moist in the light
got me startled.
You dive in deep waters, holding your breath. You turn backwards, looking straight at the sun, through the water. You stay still there for a while. The whisper of the sea, now becoming a silent music in your ears, until the buoyancy raises you to the surface of a noisy August beach. You know already that returning to the city till September, you will be completely absorbed by everything you longed to leave behind this July … Summer is tiny, like a sweet drink, served in a small glass, it doesn’t quench your thirst, you only get drunk from its taste. This summer was different, you drunk it all at once, so you didn’t quite understand the bittersweet taste of it, left in your mouth.
a tiny moment
the untold words
seashell sound.
Photos by Maria Papatzelou.
Maria Papatzelou
Graduate of the School of Fine Arts of Thessaloniki, a visual artist, scenographer, co-curator of international art projects, radio producer of @ Art in the City, www.entropiaradio.gr and art teacher in Secondary Education. She lives and works in Thessaloniki. She has participated in many group exhibitions, in Greece and abroad (India, London, Kobe , Excellent Prize in International Art Exchange Exhibition Kobe 2017, 2018, 2019 and Kyoto, Japan) and has presented 6 solo exhibitions. She writes Haiku poetry and her first book “Inner Connections of the Liquid Sky” was published in Japan, with translation and comments by Professor Mr. Masashi Nakamura.She is a member of Theater Maiotron since 1994.