Αλλιώτικο καλοκαίρι [2] Voucher moments /A different summer [2] Voucher moments / Maria Papatzelou

Το καλοκαίρι, το ίδιο, ένας σύντομος ελιγμός ευτυχίας, μια μικρή παρένθεση, ανάμεσα στην αναμονή και τη νοσταλγία του. Αλλιώτικο το φετινό καλοκαίρι. Με μακρινά ταξίδια που αναβλήθηκαν, φίλους που δεν ήρθαν και συναντήσεις που δεν έγιναν, ακόμα. Βέβαια, πήραμε voucher, θα το κάνουμε το ταξίδι μας, δεν πρέπει να ανησυχούμε. Voucher στιγμές, εν αναμονή. Η θάλασσα όμως δεν ξέρει να περίμενει, είναι εδώ για να μας ταξιδέψει. Το ίδιο και η καυτή αμμουδιά. Ο ήλιος καίει το μισοκαλυμμένο μας πρόσωπο. Μόνο τα μάτια αφήνει ακάλυπτα η μάσκα. Μαύρα γυαλιά, κρύφτηκαν και αυτά. Μαζί και ο φόβος, μήπως και χρειαστεί να ξανακρυφτούμε μέσα, στην ασφάλεια του σπιτιού μας. Αλλιώτικο το φετινό καλοκαίρι, κι ας επιμένει να μας παρασέρνει έξω, με δροσερό αεράκι και ντόπιο τσίπουρο να μας μεθάει, σε σκιερές αυλές, κάτω από πλατάνια. Μονότονος ήχος το τραγούδι του τζίτζικα, ενώνεται με τη βοή κρυμμένων λέξεων που στέγνωσαν πάνω στη γλώσσα. Χέρια που δεν δίνονται, αγκαλιές που αποφεύγονται, φιλιά στον αέρα. Σκουριασμένη άγκυρα, σφήνωσε στο στόμα μας η ερώτηση: μπορεί μία στιγμή -οποιαδήποτε στιγμή – να αναβληθεί για αργότερα;

Photographs by Maria Papatzelou.

Summer looks the same, like a short maneuver of happiness, a tiny parenthesis, between waiting for it to come and feeling nostalgia when its over. A different summer. With long journeys postponed, friends that didn’t managed to come and meetings that didn’t take place, at least, not yet. We got a voucher instead, we will travel another time, nothing to worry about. Voucher moments, waiting to come. But the sea can’t wait, is here seducing us. The hot sand, too. The sun is burning our half-covered face. The mask is leaving only our eyes uncovered. Black sunglasses on, now they are also hidden. Along with the fear, that we may have to hide inside again, in the safety of our homes. A different summer, even if it is taking us outside, in the cool breeze, becoming drunk with tsipouro in shady yards, under large plane trees. The monotonous sound of cicadas is mixing with the disturbing noise of hidden words that dried upon our tongue. Hands, that are not given, hugs that we keep avoiding, kisses sending in the air. A rusted anchor, the question that stuck in our mouth: could a moment -any moment in time- be postponed for later?