Hugo von Hofmannsthal / Εκδόσεις Κείμενα / Νέα κυκλοφορία

Hugo von Hofmannsthal
Ιππότης, θάνατος, διάβολος

Η συναρμογή δύο αλληγοριών, του περιπλανώμενου Ιππότη του Άλμπρεχτ Ντύρερ και του περιπλανώμενου Πρίγκιπα του Χέρμαν Μπροχ, υπήρξε έναυσμα επανεξέτασης της πρωτόλειας ποιητικής του Ούγκο φον Χόφμανσταλ, πλέον παραγκωνισμένης από την ίδια τη δραματουργική πορεία του Αυστριακού δημιουργού, την οποία θα σφράγιζε η συνεργασία του με τον Ρίχαρντ Στράους.

Τα περισσότερα ποιήματα παρουσιάζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά, συνοδευόμενα από δύο μονόπρακτα των οποίων η συμβολική συνομιλεί με τα ποιήματα. Ακολουθεί ένα αναλυτικό επίμετρο σχετικά με τη ζωή και την εργογραφία του Χόφμανσταλ.

Επιλογή – Μετάφραση – Επίμετρο: Αγγελική Κορρέ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΚΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ
 
Χρόνε! Είμαστε τα φτερά σου,
Μα όχι και τα νύχια τα γαμψά σου.
Μα μην και δε σε βόλευε κάπως πιο πολύ
Φτερά και νύχια την ίδια στιγμή;
 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ;
 
Τι είναι ο κόσμος; Είναι ένα ποίημα δίχως τέλος,
Εντός του ρέει ο θείος Λόγος μ’ όλο του το φως,
Εντός ξέφρενος κι αβρός ο οίνος της Σοφίας, κι ο Έρωτας
Εντός – αυτός, που τη λαλιά του για μας τη φανερώνει.
 
Για κείνον που ’χει λίγο νου να το σκεφτεί,
Είν’ η αχτίδα η μοναχή, που έναν ήλιο ολάκερο τον σπάει,
Είν’ ένας στίχος μοναχός, που άλλους χίλιους μόνος του γεννάει
Κι ανείδωτος μαραίνεται, πεθαίνει, σβήνει.
 
Είναι σύμπαν ολάκερο, με όλα τ’ αγαθά του,
Η δίχως τέλος μουσική, λάγνο που μένει ειπωθεί,
Κατά δική του ομοίωση, δική και ομορφιά.
 
Για όσα είδες, πέρα απ’ τον κόσμο αυτόν ίδια δεν έχει.
Διάβαζε ό,τι κι όσο θες – πάλι αυτό θε να ’ν’ το δίδαγμά του:
Η αληθινή ζωή θα είναι πάντα έξω απ’ τις σελίδες.

 

---

Βιογραφικό Hugo von Hofmannsthal:

 O Hugo Laurenz August Hofmann Edler von Hofmannsthal ήταν το μοναχοπαίδι του δικηγόρου και τραπεζικού υπαλλήλου Dr. Hugo von Hofmannsthal (1841-1915) και της Anna Maria Josefa Fohleutner (1852-1904). Γεννήθηκε την 1η Φεβρουαρίου 1874 στη Βιέννη. Από νωρίς έλαβε προσεκτική και βαθιά μόρφωση πάνω στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία και στο θέατρο, υιοθετώντας το διάβασμα και την παρακολούθηση παραστάσεων ως τρόπου ζωής. Στα δεξαέξι του, ακόμα μαθητής στο σχολείο, εμφανίζεται με τα πρώτα του ποιήματα και λυρικά δράματα με το ψευδώνυμο Loris. Οι λογοτεχνικοί κύκλοι της Βιέννης τον υποδέχονται σαν παιδί θαύμα και συμμετέχει ως ίσος σε λογοτεχνικές ομάδες. Η συνεργασία του με τον συνθέτη Richard Strauss, που του γράφει λιμπρέτα για τις όπερές του, και η ίδρυση του Salzburg Festival τη δεκαετία του 1920 μαζί με τον Max Reinhardt, ο οποίος του σκηνοθέτησε και πολλές παραστάσεις, είναι σταθμοί στη δημιουργική του πορεία. Στις 15 Ιουλίου 1929 φεύγει από τη ζωή στην κηδεία του γιου του, ο οποίος είχε αυτοκτονήσει δύο μέρες πριν.