[Ξεκαθάρισμα]
Γράφω για σας
Γράφω για μένα
Μην με ακούτε
Όλα ψέματα είναι.
Ούτε για σας
ούτε για μένα γράφω
Γράφω μονάχα
Γιατί αυτός ο δαίμονας
Τρυπώνει μέσα μου
Θέλοντας το θεό να υποκριθεί
Παίζοντας ρόλους που δεν ξέρω
Λέγοντας λόγια που δεν έχω αποστηθίσει
Σχεδιάζοντας τοπία που δεν έχω δει
Μνήμες που δεν έχω εντοπίσει
Με κυνηγάει από τότε που ήμουνα παιδί
Κι εγώ υποκύπτω με τον ίδιο τρόπο κάθε μέρα.
[Επιθυμία]
Θέλω το καλοκαίρι αυτό
να ΄ναι μακρύ, μου είπες
Αστραφτερή ουρά
γιγάντιου κομήτη
Η χαίτη του λαμπρή
ως τη γη να φτάνει.
Πριν διαλυθώ
απ’ την ίδια μου την ύλη
προδομένος
για τελευταία φορά
τον ήλιο του μεσημεριού
ν’ αντιπαλέψω
μ’ ένα μαχαίρι θάλασσα
όπως τότε.
[Η μυρωδιά των ποιημάτων]
Οι πιο πολλοί
όταν μιλούν για ποιήματα
στις λέξεις αναφέρονται
στη γλώσσα
στη μυρωδιά καθόλου.
Δεν είναι άδικο
να επικρατούν οι γευστικοί
των ποιημάτων κάλυκες
το θείο κύτταρο της μνήμης
να εξαιρείται;
Η μυρωδιά είναι αυτή
που αιχμαλωτίζει τα μυστήρια
το σχήμα και το μέγεθος
ορατών, αόρατων πραγμάτων
μυρίζεται τον άγουρο, τον ώριμο καρπό.
Ξεχνάμε αλήθεια το λουλούδι
το άρωμά του
προσελκύει τους εραστές
όταν η οσμή του εξασθενεί πεθαίνει.
Η Ειρήνη Πυλαρινού γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Παραϊατρικές Επιστήμες στο ΤΕΙ Πειραιά και εργάζεται στο Δημόσιο. Έχει παρακολουθήσει σειρά σεμιναρίων Δημιουργικής Γραφής, στον Ιανό, στην Ανοιχτή Τέχνη και στον Γκοβόστη. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονικά κι έντυπα περιοδικά κι έχουν βραβευτεί σε πολλούς ποιητικούς διαγωνισμούς.