27 Απριλίου
Μέρα Τριακοστή Τρίτη
Είναι δύο το πρωί.
Είμαι ένας άγριος ντετέκτιβ.
Είμαι ο Ήφαιστος, ο παρακατιανός Θεός.
Κάποια στιγμή και οι υπόλοιποι Θεοί θα καταλάβουν καλά το ποσό πολύτιμη είναι η φωτιά.
Η Ηφαιστειακή δραστηριότητα δεν σταματάει ποτέ.
Δεν κοιτάζει ώρες, καταστάσεις.
Ναι το ηφαίστειο είναι ο τόπος κατοικίας του Κουτσού Θεού.
Ε, και;
Ο κουτσός θεός, όμως, είναι αυτός, ο μοναδικός Θεός που θέλει να βγάλει από τα σπλάχνα του το περίσσευμα της φωτιάς.
Πολλοί Θεοί.
Πολλά θαύματα.
Πιο θαύμα απ’ τον άνθρωπο τίποτα.
Και σώζεται ο άνθρωπος. Γιατί είναι αυτός που αδιάκοπα αγωνίζεται ν’ ανυψωθεί. Κοιτάζει πάντα ψηλά.
Όταν οι Θεοί δεν έχουν παρά μόνο να κοιτάζουν κάτω.
Βγάζω τη μάσκα του άγριου ντετέκτιβ.
Βγάζω τη μάσκα του Ηφαίστου.
Σταματάω το ‘μέχια’ μου, και είμαι απλά αυτός ο άνθρωπος, που αγαπά τη νύχτα εξίσου το ίδιο με τη μέρα.
Ο άνθρωπος που θέλει να ανακαλύψει και πάλι ένα παρελθόν, χωρίς Cogito και Connatus.
Δεν είναι νόστος, είναι μούστος.
Και έρχεται σιγά σιγά η στιγμή, που καταλαβαίνεις πώς η ζωή είναι μια κωμωδία.
Μπορεί να γίνει τραγωδία, όταν εγγράψει κάποιος στο πρόγραμμα της ζωής του, το αίτημα για ευτυχία.
Ο στίχος επαναλαμβάνεται
Too many Exist out on the open water
Όλα είναι ένα όραμα, λέει ο Zhang Dachun.
Κι όλες οι χαοτικές καταστάσεις προκαλούνται πάντα σκόπιμα, λέω από μέσα μου.
Ο φίλος μου, αυτή την στιγμή κάνει παρέα με τον Dixon Steele και τον J.J.Gittes.
Το θέμα τους, είναι το δυνατό της ερωτικής πληρότητας μέσα στον αντιερωτικό κόσμο των συμβάσεων και των σκοπιμοτήτων.
Εγώ, από την μεριά μου, δεν τόλμησα να πώ ούτε ένα χρόνια πολλά στον Θωμά Γκορντέγιεφ.
Θέλω να κοιμηθώ.
Και όταν ξυπνήσω, θα έχω την δύναμη που είχε ο πατέρας, που για χατίρι του γιου του, έκοψε το δέντρο για τσόκαρα.
*Ο Αντρέας Μαντάς είναι Ηθοποιός και Καταστασιακός.