Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης | Ημερολόγιο Εγκλεισμού #30

Ἀδούλωτο Ἄλαμουτ / Σταντὰλ

Αφοπλιστές vs Εφοπλιστές

Ἕνας μήνας θητεία στὸν Ἐγκλεισμὸ & στὸν Ζόφο, ἕνας μήνας ποὺ ἄλλαξε ἄρδην τὰ πάντα — τὰ πάντα ἐκτὸς ἀπὸ τὶς προσηλώσεις μας. Τουναντίον, τὶς ἐνδυνάμωσε κάνοντάς τες, συνάμα, ἡδύτερες γιὰ τοὺς Φίλους, σκληρότερες γιὰ τοὺς ἐχθρούς. Εἰπώθηκε: ῾῾Champagne for my real friends, real pain for my sham friends᾽᾽. Εἰπώθηκε ῾῾ὁ μὴ ὢν μετ᾿ ἐμοῦ κατ᾿ ἐμοῦ ἐστι᾽᾽. Εἰπώθηκε: ῾῾Καὶ νὰ καθαρίσουμε τοὺς κακομούτσουνους᾽᾽. Εἰπώθηκε: ῾῾Γίναμε, λοιπόν, ἀπεσταλμένοι τοῦ Πρίγκιπα τοῦ Διχασμού, τοῦ ἀδικημένου, καὶ ἐπιχειρήσαμε νὰ ὁδηγήσουμε σὲ ἀπόγνωση ὅσους θεωροῦσαν τὸν ἑαυτό τους ἄνθρωπο᾽᾽. Εἰπώθηκε: ῾῾Μανή, θεκέλ, φάρες᾽᾽.

Ἐμεῖς εἴμαστε —και ἤμασταν ἀπ᾽ τὸ ὄμορφο χάραμα τῆς φλογισμένης ἐφηβείας μας— οἱ ἀφοπλιστές. Ἐκεῖνοι ἦσαν, τάχατες, οἱ ἐφοπλιστές. Ὅταν ἐμεῖς ἐπιστρέφαμε ἀπὸ τὰ ὅσα ἔδειξε ὁ Σαρδανάπαλος σχετικὰ μὲ τὸ τί μπορεῖς νὰ κάνεις σ᾽ ἕνα δωμάτιο, ἐκεῖνοι ἔχαναν τὴν ἤδη χαμένη ἄχαρη νιότη τους μὲς στὸν κλιματιζόμενο ἐφιάλτη κάποιων ἄθλιων σπουδῶν καὶ μιᾶς ἀκόμα πιὸ ἄθλιας σταδιοδρομίας.

Ποῦ νὰ ξέρουν τί θὰ πεῖ ῾῾Μπουκαλούγκ & Σινγκαλίνγκ᾽᾽; Πότε καὶ ποιό Graal κίνησαν ποτὲ νὰ ἀναζητήσουν; Πόσους Zippo καὶ Ronson δώρισαν σὲ Κόκκινα Κορίτσια οἱ ἄκαπνοι; Μὲ ποιά ἐφόδια θὰ μποροῦσαν νὰ ἀναλύσουν καὶ νὰ διανοηθοῦν τὴν βαθύτατη οὐσία τῆς φράσης ῾῾je ne dis que la vérité, mais rarement tout entière᾽᾽ ἐκεῖνοι ποὺ ξόδεψαν τὰ ὅποια νιάτα καὶ τὴν ὅποια ὀμορφιά τους ἀναλύοντας στατιστικὰ στοιχεῖα, θητεύοντας στὸν ὠφελιμισμό, ὑποκλινόμενοι στὴ χυδαία ὑλοφροσύνη, ἀπομακρυνόμενοι ὁλοένα καὶ πιὸ ὀλέθρια (γιὰ τοὺς ἴδιους) ἀπὸ κάθε ανθυπομόριο ἀληθείας;

Πῶς νὰ έρωτευτοῦν τώρα, ὅπως ἐμεῖς οἱ happy few, σὲ Φάση Ζόφου & Ἐγκλεισμοῦ, ὅσοι δὲν τολμοῦσαν νὰ ἐρωτευτοῦν ἀκόμα κι ὅταν οἱ καιροὶ ἐπέτρεπαν καὶ στοὺς εὐήθεις ν᾽ ἀγαπήσουν; Πῶς νὰ κατανοήσουν τὴ ρήση τοῦ Cravan ῾῾Κι ἐμένα, ἄ, ἐμένα πάντα μοῦ ἀρκοῦσε μιὰ γουλιὰ ἀψέντι, μιὰ νότα βιολιοῦ, καὶ τὸ χαμόγελο ἑνὸς κοριτσιοῦ γιὰ ξυπνήσει πάλι μέσα μου ἡ λύσσα γιὰ ζωὴ᾽᾽ ὅλοι αὐτοὶ τῆς συμφορᾶς οἱ ἐφοπλιστὲς ὅταν δὲν ξέρουν ποιός εἶναι ὁ Cravan καὶ τί μπόρεσε νὰ πετύχει, ὅταν δὲν ἔχουν πιεῖ ποτὲ ἀψέντι, ὅταν δὲν ἔχουν άκούσει τὸ δαιμονικὸ βιολὶ στὸ “Black Napkins” τοῦ Μέγιστου Frank Zappa, κι ὅταν ποτὲ κανένα κορίτσι δὲν τοὺς δώρισε ἕνα χαμόγελό του;

Πῶς νὰ νιώσουν, ὅσοι δὲν μελέτησαν τὶς λεπτομέρειες καὶ τὶς περιπλοκές τῶν Ἐμφυλίων Πολέμων, τί σημαίνει νὰ προσχωρεῖς στὸ ῾῾κόμμα τοῦ ἀρνητικοῦ᾽᾽, στὴν ῾᾽κακὴ μεριὰ᾽᾽, στην ἐπικράτεια τῆς ῾῾κακῆς φήμης᾽᾽, στὴν ῾῾αὐτοκρατορία τῶν αἰσθήσεων᾽᾽, τί ἡδονικὸ εἶναι τὸ νὰ ἔχεις πιεῖ τὸ ρούμι σου στὸ Καφενεῖο τῆς Χαμένης Νιότης, πόσο μεγαλειῶδες εἶναι νὰ κάνεις κι ἐσὺ ῾῾ἕνα travelling πάνω στὶς ἐφήμερες ἰδέες μιᾶς ἐποχῆς᾽᾽, καὶ πῶς ἔφτασε ὁ Ἐγγονόπουλος νὰ γράψει αὐτοὺς τοὺς ἀπέθαντους στίχους: ῾῾Τὰ µαλλιά της εἶναι σὰν χαρτόνι / καὶ σὰν ψάρι / τὰ δυό της µάτια εἶναι / σὰν ἕνα περιστέρι / τὸ στόµα της / εἶναι σὰν τὸν ἐµφύλιο πόλεµο / (στὴν Ἱσπανία) / ὁ λαιµός της εἶναι ἕνα κόκκινο / ἄλογο / τὰ χέρια της / εἶναι / σὰν τὴ φωνή / τοῦ πυκνοῦ / δάσους / τὰ δυό της στήθη εἶναι / σὰν τὴ ζωγραφική µου / ἡ κοιλιά της εἶναι / ἡ ἱστορία / τοῦ Βέλθανδρου καὶ τῆς Χρυσάντζας’’;

Εἰπώθηκε: Dans le monde réellement renversé, le vrai est un moment du faux (Debord).

Εἰπώθηκε: Ὁ ἔρωτας έρωτεύεται μὲ τὴν πρώτη ματιὰ μία φυσιογνωμία ποὺ ὑποδηλώνει ὅτι ὑπάρχει σ᾽ ἕναν ἄνθρωπο κάτι ἄξιο σεβασμοῦ καὶ σύμπνοιας μαζὶ (Stendahl).

Εἰπώθηκε: Je me flatte de n’avoir à cet égard rien oublié, ni rien appris. Il y avait les rues froides et la neige, et le fleuve en crue : “Dans le mitan du lit – la rivière est profonde.” Il y avait les écolières qui avaient fui l’école, avec leurs yeux fiers et leurs douces lèvres ; les fréquentes perquisitions de la police ; le bruit de cataracte du temps. “Jamais plus nous ne boirons si jeunes.” (Debord).

Ειπώθηκε: Ὁ ἔρωτας θριαμβεύει στὸν ρομαντισμὸ τῆς πρώτης ματιᾶς (Stendahl).

Εἰπώθηκε, σ᾽ ἕνα σοκάκι στὸ Παρίσι, τέλη τοῦ δέκατου ἔνατου αἰώνα: ῾῾Εἴμαστε οἱ Ἄγγελοι τῆς Ἁγνότητας᾽᾽. Είπώθηκε, ἀρχές δεκαετίας του 1950, στὸ καταγώγιο τῆς καταγωγῆς μας: ῾῾Εἴμαστε Ὁπαδοὶ τῆς Λήθης᾽᾽. Εἰπώθηκε, χθές, στὸ Ἄλαμουτ: ῾῾Εἴμαστε Οἱ Ἄδολοι Ἀφοπλιστές᾽᾽.

Γιῶργος-Ἴκαρος Μπαμπασάκης
Ἀδούλωτη Κυψέλη, 25.04.2020

 

Tips:

Frank Zappa / Black Napkins, I: https://www.youtube.com/watch?v=hfMtYvFRBbc

Frank Zappa / Black Napkins, II: https://www.youtube.com/watch?v=bvczPfJ3VIQ

Ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης (Απρίλιος 1960) είναι συγγραφέας και σιτυασιονιστής.